Συσχέτιση των γδτ κυττάρων του περιφερικού αίματος με αυτόματες αποβολές σε γυναίκες με χλαμυδιακές λοιμώξεις

Abstract

Chlamydia trachomatis (Ct) is an obligate intracellular mucosal pathogen, which affects hundreds of millions of people worldwide as it is the most common cause of sexually transmitted disease. As Ct infection is often asymptomatic, a substantial proportion of patients remainuntreated. Persistent infection results in chronic inflammation and gives rise to severe late complications.In women with persistent presence of Ct (D, E, F, G, H, I, J, K serotypes) in the lower genital tract, the infection progresses to endometritis and salpingitis with late complications such as pelvic inflammatory disease, tubal pathology, infertility, ectopic pregnancy, premature rupture of membranes, pre-term delivery, low-birthweight infants, and neonatal death.2The studies that have been conducted in the past years on the role of Ct in miscarriage were contradictory. However, more recent studies provide sufficient evidence regarding the association between spontaneous abortion (SA) at both first and second trimester and Ct. Therefore, preconceptional screening for Ct is proposed to reduce the prevalence of this adverse outcome of pregnancy.The way in which these abortions are induced has not been elucidated. Although chlamydial infection can effect the outcome of pregnancy, it is considered more likely to induce a strong maternal inflammatory antifetal immune reaction mediated by decidual T lymphocytes. The largest percentage of T lymphocytes in decidua throughout gestation consists of cells bearing γδΤ receptor, which can recognize evolutionary conserved sequences on trophoblast.γδΤ cells constitute a small percentage of T cells in peripheral blood (PB) and tissues (1%–10% in PB, very few in tissues), which are involved mainly in immunoregulation, but also in anti-infection responses. The repertoire of their receptors is characterized by the preference of using specific gene segments of theregion of the δ chain, they may be divided into two subpopulations: Vδ1+ and Vδ2+ phenotypes. Most (up to 70%) of the circulating γδT are of the Vδ2+ (γ9/δ2 cells) phenotype and are mainly characterized by antimicrobial action, as they can be activated by low molecular weight non-peptide molecules, some of which have been isolated from bacteria or parasites. In contrast, Vδ1+ cells are found in the tissues and play role in self-antigen recognition and immunoregulation. In human decidua, the predominant population of γδ T cells is of the γ1.4/δ1 phenotype, which is considered to recognize conserved antigens on trophoblast and enhance a Th2-type response which is favorable for pregnancy. In contrast, in women with a history of SA, a prevalence of decidua δ4 T cells has been reported, whereas γ9δ2 cells increase in PB.The above evidence led to the hypothesis that the predominance of γ1.4δ1 cells and the recognition of trophoblastic antigens by them may enhance a Th2 response and favor pregnancy, whereas the prevalence of γ9δ2 cells and the recognition of antigens (other than trophoblastic) may induce an abortogenic Th1 response. The nature of these antigens remains unknown. However, the possibility of them being microbial antigens is worth investigating based on the particular role played by δ2+ cells in the defense against pathogens. In this study, we investigated the possibility of such an association with cervix/vaginal chlamydial infection in women with SA.

Οι λοιμώδεις παράγοντες έχουν αποδεδειγμένα επίδραση στην αναπαραγωγική λειτουργία, την οποία είναι δυνατόν να διακόψουν σχεδόν σε οποιοδήποτε στάδιο. Τα χλαμύδια (κυρίως τα Chlamydia trachomatis), αποτελούν ένα από τα κύρια παθογόνα που προκαλούν λοιμώξεις στο γυναικείο γεννητικό σύστημα, ευθυνόμενα για ένα ευρύ φάσμα κλινικών εκδηλώσεων. Μολονότι δεν υπάρχει συμφωνία των μελετών για τη συσχέτισή τους με αυτόματες αποβολές, υπάρχουν αρκετές ενδείξεις που συνηγορούν για την αρνητική επίδρασή τους στην εξέλιξη της κύησης (αυτόματες αποβολές ή επανειλημμένες αυτόματες αποβολές - ΕΑΑ) πιθανότερο προκαλώντας μια έντονη φλεγμονή και μητρική αντι-εμβρυϊκή αντίδραση.Τα Τ κύτταρα παίζουν κεντρικό ρόλο στην ειδική ανοσιακή απάντηση αναγνωρίζοντας με τον ειδικό διμερή υποδοχέα που διαθέτουν (T cell receptor – TcR) τα αντιγόνα που τους παρουσιάζουν τα αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα. Σε ποσοστό περίπου 90% φέρουν TcR που αποτελείται από μια αλυσίδα α και μια β ενώ ένα μικρότερο ποσοστό (πολύ λίγα στους ιστούς και 1-10% στο περιφερικό αίμα) έχουν υποδοχέα με μια γ και μια δ αλυσίδα. Τα καθηλωμένα στους ιστούς εμφανίζουν φαινότυπο Vδ1+, ενώ τα κυκλοφορούντα γδΤ φαινότυπο Vδ2+. Στον άνθρωπο, τα περισσότερα περιφερικά γδ Τ-κύτταρα (μέχρι 70%) εκφράζουν Vγ9/Vδ2 TcR.Αν και το έμβρυο είναι κατά το ήμισυ «ξένο» ως προ τη μητέρα, οι περισσότερες κυήσεις δεν οδηγούνται σε ανοσολογική απόρριψη. Η μη απόρριψή του θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα μιας ειδικής ανοσιακής απάντησης, η οποία περιλαμβάνει την ενεργοποίηση ειδικών βοηθητικών Τ-λεμφοκυττάρων διαμορφώνοντας μία Th2 τύπου απάντηση κατά την οποία σχηματίζονται αντισώματα, τα οποία αποτρέπουν κυτταροτοξικές αντιδράσεις που θα έβλαπταν το έμβρυο. Αντίθετα, η ενεργοποίηση των Th1 λεμφοκυττάρων, δημιουργεί έντονη φλεγμονή η οποία οδηγεί σε λεμφοκυτταρική διήθηση της τροφοβλάστης και καταστροφή αυτής από κυτταροτοξικά κύτταρα και αντισώματα. Tο μεγαλύτερο ποσοστό των Τ-λεμφοκυττάρων του φθαρτού καθ΄όλη τη διάρκεια της κύησης αποτελείται από γδΤ-λεμφοκύτταρα με αλυσίδες Vγ1.4Vδ1. Αντίθετα, για περιπτώσεις αυτομάτων αποβολών και σε γυναίκες με ιστορικό ΕΑΑ έχει αναφερθεί υπερίσχυση στο φθαρτό των Vδ4 T-κυττάρων και προτίμηση του Vγ9Vδ2 TcR συνδυασμού στο αίμα. Με τα παραπάνω στοιχεία οδηγούμεθα στην υπόθεση ότι η υπερίσχυση των κυττάρων Vγ1.4Vδ1 και η αναγνώριση από αυτά τροφοβλαστικών αντιγόνων πιθανόν να οδηγεί στην ανάπτυξη της ευνοϊκής για την κύηση Th2 απάντησης, ενώ αντίθετα η υπερίσχυση των κυττάρων Vγ9Vδ2 και η αναγνώριση αντιγόνων (άλλων πέραν των τροφοβλαστικών), να έχει ως αποτέλεσμα ανάπτυξη Th1 απάντησης με έκκριση «τοξικών» για την τροφοβλάστη κυτταροκινών. Η φύση των τελευταίων αυτών αντιγόνων παραμένει άγνωστη. Εν τούτοις, η πιθανότητα να πρόκειται για μικροβιακά αντιγόνα αξίζει διερεύνησης δεδομένων των βιβλιογραφικών στοιχείων για τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν τα γ9δ2 κύτταρα στην αναγνώριση μικροβιακών αντιγόνων.Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνηθεί, για πρώτη φορά, αν σε μια αντι-εμβρυϊκή αντίδραση που πιθανόν αναπτύσσεται παρουσία χλαμυδίων συμμετέχουν ειδικοί υποπληθυσμοί των γδΤ-λεμφοκυττάρων, που έχουν ενοχοποιηθεί για αυτόματες αποβολές.