Προγνωστική αξία της αρτηριακής πίεσης και των μεταβολών της στην αλλαγή υψομέτρου ανάλογα με τον τόπο μόνιμης διαμονής

Abstract

Followed 635 subjects (100 Athenians, 232 highlanders and midland 303) for14 years to study the prognostic value of the existence or not of hypertension inrelation to the place of residence and age on survival, occurrence of major com-plications,development of hypertension. Also followed 163 of these individualson the change in their blood pressure when moving between areas with elevationaveraging 800 meters, in order to study the prognostic value of blood pressurechanges with the altitude changes as for survival, the occurrence of majorcomplications, development of hypertension. Moreover, studied the occurrenceor non microalbuminuria and ankle-brachial index in the course of 14 years. The effect of altitude (~ 800 m) in blood pressure is important for the earlydays of human exposure to it, regardless of the presence or absence of arterialhypertension, age or place of origin. Observed an increase in systolic blood pressure by 30% and diastolic by 40% the first day, with a gradual decrease untilafter the seventh day. The highlanders have maintained significantly higher systolicblood pressure on the second day compared with Athenians, as marginallystatistically higher diastolic blood pressure after the seventh day. The higherbaseline blood pressure, although within normal levels, the largest increase indiastolic blood pressure on the first day of transition in a mountainous area andthe smallest reduction in both systolic and diastolic blood pressure on the secondday plays a role in increased mortality rates in these subjects. 36% of normotensive subjects with the change in blood pressure during exposureto an altitude of 800 meters exhibited during 14 years of monitoring arterial hypertension, with significant predominance of persons mountainous origin (55%) against the Athenians (22.2%). The relationship of the existence or not of arterial hypertension according toplace of residence (Athens, highland or midland) and age with survival was notfound to have a statistically significant difference. There was no difference inthe age at which people survived by gender, as there was no a correspondingdifference in people who died. Major complications occurred in survivors mainlyischemic heart disease (7.2%) and stroke (2.2%). Contrary are the people whowere in the eighth decade of life (70 to 79.9 years), which showed that the placeof residence and not gender or arterial hypertension is a survival factor. Survivalwas better in the highlanders, less to lowlanders and even less to the Athenians.These results seem to extend to the next decade of life (80 to 89.9). Atheniansappear statistically significantly more cardiovascular deaths, while there wasno statistically significant difference between lowlanders and mountainous. Inthese prevalent coronary heart disease, while the Athenians strokes. At 14 years follow-up 47.9% of initially normotensive developed hypertension.Further, 17% of those < 45 years, 46% of people between 45-65 years and67% of those > 65 years. Of the hypertensive 32% were untreated, 33% treatedpoorly regulated and 35% treated and well adjusted. The Microalbuminuria and peripheral arterial disease were significantly correlatedwith systolic blood pressure (mostly) and pulse pressure throughout the course of 14 years follow-up, while mean arterial pressure relationship was notgood and diastolic blood pressure even worse. When the ankle-brachial indexbecomes smaller (detecting peripheral arterial disease) the microalbuminuria increases(detecting endothelial dysfunction). A person with microalbuminuria is 3.5 times more likely to have pathological ankle-brachial index. Microalbuminuria developed in 16.1% of the initially hypertensive and 5.5%of initially normotensive, while pathological ankle-brachial index developed62.2% of the initially hypertensive and 19.2% of initially normotensive, statisticallysignificant differences, without difference in gender. Of those with an abnormal ankle-brachial index 33% had microalbuminuria,while those without abnormal ankle-brachial index only 2.2%. Among thosein the microalbuminuria 82.9% had abnormal ankle-brachial index, while fromsubjects without microalbuminuria 18.5%.

Παρακολουθήθηκαν 635 άτομα (100 Αθηναίοι, 232 ορεινοί, 303 πεδινοί) επί 14χρόνια με σκοπό τη μελέτη της προγνωστικής αξίας της ύπαρξης ή μη υπέρτασης σεσχέση με τον τόπο μόνιμης κατοικίας και την ηλικία ως προς την επιβίωση, την εμ-φάνιση μειζόνων επιπλοκών, την ανάπτυξη αρτηριακής υπέρτασης. Επίσης παρα-κολουθήθηκαν 163 απ’ αυτά τα άτομα ως προς τη μεταβολή της αρτηριακής τουςπίεσης κατά τη μετακίνησή τους μεταξύ περιοχών με υψομετρική διαφορά κατάμέσο όρο 800 μέτρων, με σκοπό τη μελέτη της προγνωστικής αξίας της αρτηριακήςπίεσης και των μεταβολών της με την αλλαγή υψόμετρου ως προς την επιβίωση,την εμφάνιση μειζόνων επιπλοκών, την ανάπτυξη αρτηριακής υπέρτασης. Επιπλέονμελετήθηκε η εμφάνιση ή μη μικρολευκωματινουρίας και ο δείκτης κνήμης-βραχί-ονα στην πορεία των 14 ετών. H επίδραση του υψόμετρου (~ 800 m) στην αρτηριακή πίεση είναι σημαντικήγια τις πρώτες ημέρες έκθεσης των ανθρώπων σ΄αυτό, ανεξάρτητα από την ύπαρ-ξη ή μη υπέρτασης, την ηλικία ή τον τόπο καταγωγής. Παρατηρήθηκε αύξησητης συστολικής αρτηριακής πίεσης κατά 30% και της διαστολικής κατά 40% τηνπρώτη μέρα, με προοδευτική ελάττωση έως και μετά την έβδομη ημέρα. Τα ορει-νής καταγωγής άτομα διατήρησαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερη συστολικήαρτηριακή πίεση τη δεύτερη ημέρα σε σχέση με τους Αθηναίους, όπως και ορια-κά στατιστικά σημαντικά υψηλότερη διαστολική αρτηριακή πίεση μετά την έβδο-μη ημέρα. H μεγαλύτερη αρχική αρτηριακή πίεση, έστω και αν είναι μέσα σταφυσιολογικά επίπεδα, η μεγαλύτερη αύξηση της διαστολικής αρτηριακής πίεσηςτην πρώτη μέρα μετάβασης σε ορεινή περιοχή και η μικρότερη πτώση τόσο τηςσυστολικής όσο και της διαστολικής αρτηριακής πίεσης τη δεύτερη ημέρα παίζειρόλο στα αυξημένα ποσοστά θνητότητας σ’ αυτά τα άτομα. Το 36% των νορμοτασικών ατόμων με μεταβολή της αρτηριακής τους πίεσηςκατά την έκθεσή τους σε υψόμετρο 800 μέτρων εμφάνισε στη διάρκεια 14 ετώνπαρακολούθησης αρτηριακή υπέρταση, με σημαντική υπεροχή των ατόμων ορει-νής καταγωγής (55%) έναντι των Αθηναίων (22,2%). Η σχέση της ύπαρξης ή μη αρτηριακής υπέρτασης ανάλογα με τον τόπο μόνι-μης κατοικίας (Αθήνα, ορεινή ή πεδινή περιοχή) και την ηλικία με την επιβίωσηδεν βρέθηκε να έχει στατιστικά σημαντική διαφορά. Δεν υπήρξε διαφορά στηνηλικία των ατόμων που επιβίωσαν ανάλογα με το φύλο, όπως δεν υπήρξε καιαντίστοιχη διαφορά στα άτομα που απεβίωσαν. Οι μείζονες επιπλοκές που εμ-φανίστηκαν στους επιζώντες αφορούσαν κυρίως ισχαιμική καρδιοπάθεια (7,2%)και αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια (2,2%). Εξαίρεση αποτελούν τα άτομα πουβρισκόντουσαν στην 8η δεκαετία της ζωής τους (70-79,9 έτη), όπου διαπιστώθηκεότι ο τόπος μόνιμης κατοικίας και όχι το φύλο ή η αρτηριακή υπέρταση αποτελείπαράγοντα επιβίωσης. Η επιβίωση ήταν καλύτερη στους ορεσίβιους, μικρότερηστους πεδινούς και ακόμη μικρότερη στους Αθηναίους. Τα αποτελέσματα αυτάφαίνεται να επεκτείνονται και στην επόμενη δεκαετία της ζωής τους (80-89,9). ΟιΑθηναίοι εμφανίζουν στατιστικά σημαντική υπεροχή στους θανάτους καρδιαγγει-ακής αιτιολογίας, ενώ δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ πεδινών και ορεινών. Σ’ αυτούς κυριαρχεί η στεφανιαία νόσος, ενώ στους Αθηναίους τααγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια. Στα 14 έτη παρακολούθησης το 47,9% των αρχικά νορμοτασικών ανέπτυξεαρτηριακή υπέρταση. Αναλυτικά, το 17% των ατόμων < 45 ετών, το 46% τωνατόμων μεταξύ 45-65 ετών και το 67% των ατόμων > 65 ετών. Από τους υπερτα-σικούς το 32% ήταν χωρίς αγωγή, το 33% υπό αγωγή μη καλά ρυθμισμένοι καιτο 35% υπό αγωγή και καλά ρυθμισμένοι. Η μικρολευκωματινουρία και η περιφερική αρτηριακή νόσος είχαν στατιστικάσημαντική σχέση με τη συστολική αρτηριακή πίεση (κυρίως) και την πίεση σφυγ-μού καθ΄ όλη τη διάρκεια των 14 χρόνων παρακολούθησης, ενώ με τη μέσηαρτηριακή πίεση η σχέση δεν ήταν καλή και με τη διαστολική αρτηριακή πίεσηακόμη χειρότερη. Όταν ο δείκτης κνήμης–βραχίονα γίνεται μικρότερος (ανιχνεύ-οντας περιφερική αρτηριακή νόσο) η μικρολευκωματινουρία αυξάνει (ανιχνεύ- οντας ενδοθηλιακή δυσλειτουργία). Ένα άτομο με μικρολευκωματινουρία έχει 3,5φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να έχει και παθολογικό δείκτη κνήμης–βραχίονα. Μικρολευκωματινουρία ανέπτυξε το 16,1% των αρχικά υπερτασικών και το5,5% των αρχικά νορμοτασικών, ενώ παθολογικό δείκτη κνήμης–βραχίονα ανέ-πτυξε το 62,2% των αρχικά υπερτασικών και το 19,2% των αρχικά νορμοτασι-κών, στατιστικά σημαντικές διαφορές, χωρίς διαφορά ως προς το φύλο. Από τα άτομα με παθολογικό δείκτη κνήμης–βραχίονα τα 33% εμφάνισαν μι-κρολευκωματινουρία, ενώ από τα άτομα χωρίς παθολογικό δείκτη κνήμης–βρα-χίονα μόνο τα 2,2%. Από τα άτομα με μικρολευκωματινουρία τα 82,9% είχανπαθολογικό δείκτη κνήμης–βραχίονα, ενώ από τα άτομα χωρίς μικρολευκωματι-νουρία τα 18,5%.