Επίδραση της συσκευής ουδού εμπέδησης σε μοντέλο ανακοπής από ασφυξία

Abstract

Objective: To assess whether intermittent impedance of inspiratory gas exchange improves hemodynamic parameters, 48-hr survival, and neurologic outcome in a swine model of asphyxial cardiac arrest treated with active compression-decompression cardiopulmonary resuscitation.Design: Prospective, randomized, double-blind study.Setting: Laboratory investigation.Subjects: Thirty healthy Landrace/Large-White piglets of both sexes, aged 10 to 15 wks, whose average weight was 19 ± 2 kg.Interventions: At approximately 7 mins following endotracheal tube clamping, ventricular fibrillation was induced and remained untreated for another 8 mins. Before initiation of cardiopulmonary resuscitation, animals were randomly assigned to either receive active compression-decompression cardiopulmonary resuscitation plus a sham impedance threshold device (control group, n=15), or active compression-decompression cardiopulmonary resuscitation plus an active impedance threshold device (experimental group, n=15). Electrical defibrillation was attempted every 2 mins until return of spontaneous circulation or asystole.Measurements and Main Results: Return of spontaneous circulation was observed in six (40%) animals treated with the sham valve and 14 (93.3%) animals treated with the active valve (p = .005, odds ratio 21.0, 95% confidence interval 2.16–204.6). Neuron- specific enolase and S-100 levels increased in the ensuing 4 hrs post resuscitation in both groups, but they were significantly elevated in animals treated with the sham endotracheal tube clamping, ventricular fibrillation was induced and remained untreated for another 8 mins. Before initiation of cardiopulmonary resuscitation, animals were randomly assigned to either receive active compression-decompression cardiopulmonary resuscitation plus a sham impedance threshold device (control group, n=15), or active compression-decompression cardiopulmonary resuscitation plus an active impedance threshold device (experimental group, n=15). Electrical defibrillation was attempted every 2 mins until return of spontaneous circulation or asystole.Measurements and Main Results: Return of spontaneous circulation was observed in six (40%) animals treated with the sham valve and 14 (93.3%) animals treated with the active valve (p = .005, odds ratio 21.0, 95% confidence interval 2.16–204.6). Neuron- specific enolase and S-100 levels increased in the ensuing 4 hrs post resuscitation in both groups, but they were significantly elevated in animals treated with the sham valve (p < .01). At 48 hrs, neurologic alertness score was significantly better in animals treated with the active valve (79.1 ± 18.7 vs. 50 ± 10, p < .05) and was strongly negatively correlated with 1- and 4-hr postresuscitation neuron-specific enolase (r = -.86, p < .001 and r = -.87, p < .001, respectively) and S-100 (r = -.77, p < .001 and r = -0.8, p = .001) values.Conclusions: In this model of asphyxial cardiac arrest, intermittent airway occlusion with the impedance threshold device during the decompression phase of active compression-decompression cardiopulmonary resuscitation significantly improved hemodynamic parameters, 24- and 48-hr survival, and neurologic outcome evaluated both with clinical and biochemical parameters.

Εισαγωγή: Η συσκευή ουδού εμπέδησης έχει σχεδιαστεί προκειμένου να βελτιώσει την φλεβική επιστροφή αίματος στην καρδιά, μέσω αύξησης της αρνητικής ενδοθωρακικής πίεσης κατά τη φάση της αποσυμπίεσης του θωρακικού τοιχώματος. Σκοπός: Να εκτιμήσουμε εάν η χρήση της συσκευής ουδού εμπέδησης θα βελτιώσει την ανάκτηση της αυτόματης κυκλοφορίας, την επιβίωση στις 48 ώρες και την νευρολογική έκβαση σε χοίρειο μοντέλο ανακοπής από ασφυξία. Μέθοδος: Πρόκειται για μια προοπτική, τυχαιοποιημένη, διπλή τυφλή μελέτη στην οποία μελετήθηκαν συνολικά 30 χοίροι μέσου βάρους 19±2 kg και ηλικίας 10-15 εβδομάδων. Επτά λεπτά μετά τον αποκλεισμό του ενδοτραχειακού σωλήνα, τα ζώα εμφάνισαν κοιλιακή μαρμαρυγή η οποία παρέμεινε αθεράπευτη για 8 λεπτά. Πριν από την έναρξη της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης τα ζώα τυχαιοποιήθηκαν σε δυο ομάδες. Στην ομάδα παρέμβασης όπου τοποθετήθηκε η συσκευή ουδού εμπέδησης και στην ομάδα ελέγχου όπου τοποθετήθηκε μια συσκευή πανομοιότυπη εξωτερικά με την συσκευή ουδού εμπέδησης που όμως δεν εμπόδιζε την εισροή αέρα. Απινιδισμός γινόταν κάθε 2 λεπτά, μέχρι την ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας ή την εμφάνιση ασυστολίας. Αποτελέσματα: Ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας παρατηρήθηκε σε 6 (40%) χοίρους της ομάδας ελέγχου και 14 (93,3%) της ομάδας παρέμβασης (p=0.005). Μετά από 48ωρη παρακολούθηση, 3 ζώα στην ομάδα ελέγχου επιβίωσαν σε σύγκριση με 11 στην ομάδα παρέμβασης (p<0,01). Επί πλέον, 4 ώρες μετά από την επιτυχή αναζωογόνηση παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση στις τιμές των πρωτεϊνών NSE και S-100 στα ζώα της ομάδας ελέγχου σε σχέση με τα ζώα της ομάδας παρέμβασης (p<0,01). Τα ζώα της ομάδας παρέμβασης είχαν καλύτερη νευρολογική έκβαση σε σχέση με τα ζώα της ομάδας ελέγχου, 48 ώρες μετά από την ανάκτηση της αυτόματης κυκλοφορίας (79.1±18.7 έναντι 50±10, p<0.05). Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη έδειξε ότι η συσκευή ουδού εμπέδησης βελτίωσε το ποσοστό ανάκτησης αυτόματης κυκλοφορίας, την 48ωρη επιβίωση, καθώς και τη νευρολογική έκβαση σε χοίρειο μοντέλο κοιλιακής μαρμαρυγής από ασφυξία.