Η διαγνωστική αξία της τροπονίνης στην ιατροδικαστική διερεύνηση των πνιγμών εντός θαλασσίου ύδατος

Abstract

The investigation of drowning constitutes one of the biggest problems in forensic practice. Elevated cardiac troponin I (cTnI) levels in biological fluids have been associated with myocardial damage, whereas increased Mg2+ and Ca2+ levels were found in cases of saltwater drowning. The aim of this study was to examine the diagnostic utility of postmortem determination of cTnI, Mg2+ and Ca2+ in the pericardial fluid, in differentiating between cases of saltwater drowning related to myocardial injury and those brought about by other causes. This study included 76 cases selected during a 2-year period from medicolegal autopsies. The cases were divided into three groups, according to the cause of death established based on macroscopic and microscopic evidence. The groups were: 1) saltwater drowning without myocardial infarction (n = 23), 2) saltwater drowning with histological evidence of myocardial infarction (n = 28), and 3) myocardial infarction unrelated to drowning (n = 25). cTnI was determined with an enzyme immunoassay; Mg2+ and Ca2+ with standard colorimetric assays. Pericardial cTnI levels were significantly lower in group 1 compared to groups 2 and 3. In contrast, pericardial Mg2+ and Ca2+ levels were both significantly higher in groups 1 and 2 compared to group 3. Our results suggest that the postmortem determination of pericardial cTnI levels may be useful in detecting previous myocardial damage as a contributory factor in death from saltwater drowning and provide independent confirmation of the usefulness of pericardial Mg2+ and Ca2+ levels for differentiating between saltwater drowning and fatal acute myocardial injury unrelated to the former.

Η ιατροδικαστική διερεύνηση του πνιγμού αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην ιατροδικαστική πράξη. Τα αυξημένα επίπεδα της καρδιακής τροπονίνης Ι (cTnI) στα βιολογικά υγρά έχουν συσχετισθεί με μυοκαρδιακή βλάβη, ενώ τα επίπεδα μαγνησίου (Mg2+) και ασβεστίου (Ca2+) βρέθηκαν αυξημένα σε περιπτώσεις πνιγμού σε θαλάσσιο ύδωρ. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει τη διαγνωστική χρησιμότητα των επιπέδων cTnI, Mg2+ και Ca2+ που προσδιορίζονται μεταθανάτια στο περικαρδιακό υγρό, για τη διαφοροποίηση μεταξύ των περιπτώσεων πνιγμού σε θαλάσσιο ύδωρ που σχετίζονται με μυοκαρδιακή βλάβη και εκείνων που προκαλούνται από άλλες αιτίες. Η μελέτη περιέκλειε 76 περιστατικά που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια μιας περιόδου δύο ετών και εξετάστηκαν στο Εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα περιστατικά χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, με βάση την αιτία θανάτου όπως αυτή διαπιστώθηκε μακροσκοπικά και μικροσκοπικά. Η κατανομή των περιστατικών σε ομάδες ήταν: 1) πνιγμός σε θαλάσσιο ύδωρ χωρίς έμφραγμα του μυοκαρδίου (n = 23) 2) πνιγμός σε θαλάσσιο ύδωρ με ιστολογική εικόνα εμφράγματος του μυοκαρδίου (n = 28) 3) έμφραγμα του μυοκαρδίου που δεν σχετίζεται με πνιγμό (n = 25). Η καρδιακή τροπονίνη Ι (cTnI) μετρήθηκε με τεχνική ανοσοπροσδιορισμού ενζύμου. Τα επίπεδα Ca2+ και Mg2+ στο περικαρδιακό υγρό προσδιορίστηκαν με πρότυπες χρωματομετρικές δοκιμασίες. Τα επίπεδα της cTnI στο περικαρδιακό υγρό ήταν σημαντικά χαμηλότερα στην ομάδα 1 σε σύγκριση με τις ομάδες 2 και 3. Αντίθετα, τα επίπεδα Mg2+ και Ca2+ στο περικαρδιακό υγρό ήταν σημαντικά υψηλότερα στις ομάδες 1 και 2 σε σύγκριση με την ομάδα 3. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι ο μεταθανάτιος προσδιορισμός των επιπέδων cTnI στο περικαρδιακό υγρό μπορεί να είναι χρήσιμος στην ανίχνευση πρόσφατου εμφράγματος του μυοκαρδίου που συνέβαλε στο θάνατο από πνιγμό σε θαλάσσιο ύδωρ και παρέχουν μία ανεξάρτητη επιβεβαίωση της χρησιμότητας του μεταθανάτιου προσδιορισμού των επιπέδων Mg2+ και Ca2+ στο περικαρδιακό υγρό για τη διαφοροποίηση μεταξύ των περιπτώσεων πνιγμού σε θαλάσσιο ύδωρ που σχετίζονται με μυοκαρδιακή βλάβη και εκείνων που προκαλούνται από άλλες αιτίες.