Προγνωστική αξία των χαρακτηριστικών του πόνου για την έκβαση της χειρουργικής αποκατάστασης επώδυνων παθήσεων σπονδυλικής στήλης

Abstract

Objective: Prognostic data can be gathered from 2 commonly used generic outcome-measures (questionnaires) in order to identify patients at risk of persistent leg pain associated chronicity, following lumbar discectomy (Short form McGill pain questionnaire, Short Form 36questionnaire). Summary of Background Data: Suboptimal results observed, following open lumbar discectomy, have been connected to the interplay among pre-surgery pain characteristics, functional and psychosocial adaptations like persistent symptoms, disability and depression. Outcome-measures commonly used to evaluate treatment results have been recently granted outcome predictive qualities. However, most studies on prognostic indicators employ multiple tools designs, inhibiting clinical application. Here we elaborate on predictive indications identified in two generic patient-rated Questionnaires, SF-36 and McGill Pain, as many of their domains can evaluate factors related to unfavorable outcomes. Study Design: We followed a longitudinal observational design with two assessment points (questionnaires being administered), pre and post-surgery, in 92 consecutive patients undergoing single-level lumbar discectomy. Methods: The above questionnaires were administered on hospital admission and 12-16/12 following surgery. For the prognostic value calculations, multivariate logistic (SF-MPQ) and linear regression models (SF-36) were fitted to investigate the association between pre and post-surgery scores. In all models, the pre-surgical score at question was assigned as the dependent variable while age, gender and pre-surgery score at question were the independent variables. Our statistical analysis progressed form overall scores predictive calculations, to the investigation of prognostic validity and reliability of all questionnaires’ comprising domains. Results: Overall, a statistically significant amelioration in both SF-MPQ and SF-36 scores was observed post-surgically(p-value<0.001). For the SF-MPQ leg burning,cramping and gnawing pain symptoms, when present pre-surgically, were the least responsive to treatment (46%, 39% and 25% chance of post-surgical persistence). For the SF-36, mental scores overall were less responsive than physical equivalents post-operatively (65% and 23% predicted improvement rate respectively). Differences in pain level scores did not correlate with an equivalent reduction in post-surgery anxiety and depression indices. Conclusions: SF-MPQ and SF-36 can assist in treatment decision, as they can readily identify patients at risk of unfavorable outcomes even in primary/clinical settings. The above findings additionally suggest a wider scope of clinical use for the above questionnaires allowing parallel processing and interpretation of the same patient data.

Κλινικό Πλαίσιο: Η ανοιχτή οσφυϊκή δισκεκτομή είναι μια γενικά αποτελεσματική επέμβαση που συχνά ενδείκνυται σε περιπτώσεις ριζοπάθειας και πλάγιας σπονδυλικής στένωσης. Μολαταύτα, οι συχνές διακυμάνσεις στο θεραπευτικό αποτέλεσμα οδήγησαν στην προσπάθεια εντοπισμού σειράς συγκεκριμένων συμπτωμάτων και προϋπαρχόντων ψυχοκοινωνικών μεταπτώσεων, που θα μπορούσαν να έχουν δυσμενή επίδραση στο τελικό χειρουργικό αποτέλεσμα (έκβαση). Η εξέλιξη αυτή οδήγησε στη δημιουργία ειδικών εργαλείων (ερωτηματολόγια) για την επιμέρους στάθμιση των παραπάνω παραγόντων. Η χρήση τους όμως συχνά προσκρούει σε πρακτικές δυσκολίες καθώς μπορεί να απαιτούνται πολλαπλά εργαλεία και εξειδικευμένο προσωπικό. Σκοπός: H παρούσα διατριβή διερευνά την προγνωστική αξία δυο γενικών, ιδιαίτερα διαδεδομένων ερωτηματολογίων, για την έκβαση της ανοιχτής οσφυϊκής δισκεκτομής (Short Form McGill Pain Questionnaire, SF-MPQ και Short Form Health Survey 36, SF-36). Τα παραπάνω ερωτηματολόγια δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ξανά συνδυαστικά με σκοπό την πρόγνωση,ούτε και στην υπό διερεύνηση επέμβαση ειδικότερα, παρόλο το ότι αποτελούνται και σταθμίζουν γνωστούς παράγοντες που επηρεάζουν δυσμενώς το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Η ιδιαιτερότητα της μελέτης συνίσταται αρχικά, στη ευκολία εφαρμογής τους έναντι άλλων πολυπλοκότερων μεθόδων και τελικά στην δυνατότητα επί μέρους στάθμισης και ανάλυσης των δεικτών που τα συνθέτουν. Υλικό-Μέθοδος: 92 ασθενείς με σύνδρομο εγκλωβισμού νωτιαίας ρίζας, αξιολογήθηκαν με τα ερωτηματολόγια πριν και 12-16 μήνες μετά το χειρουργείο (διαμήκης μελέτη παρατήρησης). Στη συνεχεία, έγιναν υπολογισμοί προγνωστικής εγκυρότητας και αξιοπιστίας (πολυμεταβλητή ανάλυση παλινδρόμησης) α:στην συνολική επίδοση σε κάθε ερωτηματολόγιο, β:ανά σύμπτωμα (SF-MPQ),γ:ανά ψυχοκοινωνική μετάπτωση (SF-36) που συνθέτουν τα ερωτηματολόγια (εξαρτημένη μεταβλητή).Οι παραπάνω προγνωστικοί υπολογισμοί έγιναν με βάση την ηλικία το φύλο και τιςπροεγχειρητικές τιμές (εξαρτημένες μεταβλητές). Αποτελέσματα: Τα υπό εξέταση ερωτηματολόγια βρέθηκαν κατάλληλα για προγνωστική χρήση (p-value<0.001), τόσο στο σύνολο τους όσο και σε συγκεκριμένους δείκτες που τα απαρτίζουν. Με την παραπάνω διαδικασία προέκυψε πρόβλεψη όχι μόνο του αναμενόμενου θεραπευτικού αποτελέσματος στον υπό διερεύνηση πληθυσμό, σε κάθε ερωτηματολόγιο χωριστά, αλλά και για κάθε ένα ασθενή για το συγκεκριμένο σύμπτωμα (SF-MPQ) και την ψυχοκοινωνική μετάπτωση (SF-36). Έτσι, για το SF-MPQ υψηλές πιθανότητες μετεγχειρητικής παραμονής εντοπίστηκαν στα συμπτώματα της καυσαλγίας (46%), του πόνου “σαν κράμπα” (39%) και του πόνου “σαν δάγκωμα” (25%). Όσον αφορά το SF-36, προέκυψε πρόβλεψη ότι οι σωματικοί δείκτες θα βελτιωθούν αισθητά περισσότερο (65%) από τους αντίστοιχους συναισθηματικούς (23%). Συμπεράσματα: Τα παραπάνω ευρήματα συνηγορούν ότι η συνδυασμένη χρήση των εργαλείων SF-MPQ και SF-36 είναι ένα αξιόπιστο μέσο πρόγνωσης για την έκβαση της χειρουργικής αποκατάστασης σε σύνδρομα εγκλωβισμού νωτιαίας ρίζας.Τα συγκεκριμένα ερωτηματολόγια φαίνεται ακόμα να σταθμίζουν προγνωστικά και τους σημαντικότερους από τους γνωστούς παράγοντες που επιδρούν στο θεραπευτικό αποτέλεσμα (ένταση πόνου, κατάθλιψη, αναπηρία). Επιπροσθέτως, η παραπάνω μέθοδος επεξεργασίας των αποτελεσμάτων προσδίδει και τη δυνατότητα ποσοτικής (%) εκτίμησης της απόκρισης στη θεραπεία, για κάθε ένα από τα σύμπτωμα και τις μεταπτώσεις που συνθέτουν τα προς εξέταση ερωτηματολόγια. Έτσι, ανάλογα με την επίδοση του ασθενούς και της λεπτομερέστερης πρόγνωσης έκβασης, ο χειρουργός μπορεί να σταθμίσει με μεγαλύτερη ακρίβειατις θεραπευτικές επιλογές, βελτιώνοντας έτσι το τελικό αποτέλεσμα.