Συγκριτική επίδραση των αναισθητικών θειοπεντάλης και προποφόλης στην έκβαση της εξωσωματικής γονιμοποίησης

Abstract

A significant number of IVF cycles requires women to undergo oocyte collection under general anaesthesia. Whether the agents used to induce and maintain anaesthesia have a negative effect on the collected oocytes and hence on the outcome of the IVF cycle is still a debated issue. Propofol and thiopental are the two most popular agents used to induce short term anesthesia during oocyte collection. A potential detrimental effect of these aneshetic agents administered during oocyte retrieval on the capacity of the retrieved oocytes to be fertilized has been suggested by animal studies. Other retrospective clinical studies have produced conflicting evidence. The aim of the current study was to prospectively compare fertilization rates after IVF or ICSI between women who received propofol or thiopental as anethetic agents during oocyte retrieval. A randomized controlled study was designed aiming to compare clinical outcomes of IVF cycles using propofol or thiopental sodium as anaesthetic agents for oocyte retrieval. The primary outcome measure was fertilization rate per randomized patient. One hundred and eighty patients undergoing ovarian stimulation with gonadotrophins and gonadotrophin-releasing hormone antagonists for IVF were randomized to receive either propofol (n = 90) or thiopental sodium (n = 90). No significant differences in baseline characteristics were present between the two groups. Overall fertilization rates were similar between propofol and thiopental sodium groups, respectively: mean (SD): 54.8 (29.2) versus 54.6 (29.7); fertilization rates for intracytoplasmic sperm injection only: median (IQR): 70 (50) versus 75 (50), respectively. For secondary outcome measures, time under anaesthesia was significantly increased in the thiopental sodium group: median (IQR): 12(5) versus 10 (4.5) min, P = 0.019 compared with the propofol group. Number of cumulus oocyte complexes retrieved [median (IQR): 5 (7) versus 5 (6)] did not differ significantly between the two groups. A non-significant difference in live birth rates per randomized patient of +4.5% (95% CI: −5.7 to +14.6) in favour of propofol was observed. There was a significantly higher number of adverse effects with thiopental as compared to propofol during the recovery phase, predominantly in the form of nausea and vomiting (15.4% vs. 0%). In conclusion, the use of propofol compared with thiopental sodium for general anaesthesia during oocyte retrieval results in similar fertilization rates and IVF outcomes. Considering the different adverse effects profile of the two agents, it can be supported that propofol appears to be a better anesthetic agent for the induction and maintenance of anesthesia during oocyte collection for IVF.

Ένας σημαντικός αριθμός κύκλων εξωσωματικής γονιμοποίησης περιλαμβάνει τη συλλογή των ωαρίων υπό γενική αναισθησία. Δεν είναι γνωστό κατά πόσο τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την εισαγωγή και διατήρησης της αναισθησίας επηρεάζουν αρνητικά τα συλλεχθέντα ωάρια κι επομένως την τελική έκβαση του κύκλου εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η προποφόλη και η θειοπεντάλη είναι δύο από τους πιο δημοφιλείς φαρμακευτικούς παράγοντες που χρησιμοποιούνται για την εισαγωγή σε βραχυπρόθεσμη αναισθησία κατά την ωοληψία. Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σε πειραματόζωα υποστηρίζουν ότι οι αναισθητικοί αυτοί παράγοντες έχουν αρνητική επίδραση στην ικανότητα των ωαρίων να γονιμοποιούνται. Αναδρομικές κλινικές μελέτες στον άνθρωπο, ωστόσο, έχουν παράξει αντικρουόμενα αποτελέσματα. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η προοπτική τυχαιοποιημένη σύγκριση του ποσοστού γονιμοποίησης των ωαρίων μετά από IVF ή ICSI ανάμεσα σε ασθενείς που έλαβαν προποφόλη κι εκείνες που έλαβαν θειοπεντάλη ως αναισθητικούς παράγοντες κατά την ωοληψία.Η κύρια παράμετρος έκβασης ήταν το ποσοστό γονιμοποίησης ανά τυχαιοποιημένης ασθενή. Εκατάν ογδόντα ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ωοθηκική διέγερση με γοναδοτροπίνες και ανταγωνιστικά ανάλογα των εκλυτικής ορμόνης των γοναδοτροπινών τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν κατά την ωοληψία είτε προποφόλη (n = 90) ή θειοπεντάλη (n = 90). Δεν υπήρξαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές στα βασικά δημογραφικά χαρακτηριστικά ανάμεσα στις δύο υπό σύγκριση ομάδες. Τα ποσοστά γονιμοποίησης ήταν παρόμοια ανάμεσα στις ομάδες της προφόλης και θειοπεντάλης (μέσος όρος (τυπική απόκλιση): 54.8 (29.2) και 54.6 (29.7), αντίστοιχα). Τα ποσοστά γονιμοποίησης των κύκλων στους οποίους η μέθοδος γονιμοποίησης ήταν ICSI ήταν επίσης παρόμοια ανάμεσα στην ομάδα της προποφόλης και θειοπεντάλης (διάμεσος τιμή (διατεταρτημοριακό εύρος-IQR): 70 (50) και 75 (50), αντίστοιχα). Αναφορικά με τις δευτερεύουσες παραμέτρους έκβασης, o χρόνος αναισθησίας ήταν σημαντικά αυξημένος στην ομάδα της θειοπεντάλης (διάμεσος (IQR): 12(5) και 10 (4.5) λεπτά, P = 0.019) σε σχέση με το χρόνο στην ομάδα της προποφόλης. Ο αριθμός των ληφθέντων ωαρίων δε διέφερε σημαντικά ανάμεσα στις δύο ομάδες [διάμεσος (IQR): 5 (7) και 5 (6)]. Διαπιστώθηκε μια μη στατιστικώς σημαντική διαφορά στην πιθανότητα γέννησης ζώντος νεογνού ανά τυχαιοποιημένο ασθενή μεγέθους +4.5% (95% διάστημα εμπιστοσύνης: −5.7 ώς +14.6) υπέρ της ομάδας της προποφόλης. Τέλος, υπήρξε σημαντικά μεγαλύτερος αριθμός περιστατικών ανεπιθύμητων ενεργειών κατά τη διάρκεια της ανάνηψης στην ομάδα της θειοπεντάλης σε σύγκριση με την ομάδα της προποφόλης, κυρίως επεισόδια εμέτων και ναυτίας (15.4% και 0%).Συμπερασματικά, η χρήση της προποφόλης οδηγεί σε παρόμοια ποσοστά γονιμοποίησης συγκρινόμενη με τη χρήση της θειοπεντάλης για την εισαγωγή και διατήρηση γενικής αναισθησίας σε ασθενείς που υποβάλλονται σε ωοληψία για εξωσωματική γονιμοποίηση. Έαν συνυπολογισθεί, ωστόσο, το διαφορετικό προφίλ ανεπιθύμητων ενεργειών των δύο φαρμάκων, τότε η προποφόλη φαίνεται να αποτελεί καλύτερο αναισθητικό αναισθητικό παράγοντα για την ωοληψία κατά τη διάρκεια ενός κύκλου εξωσωματικής γονιμοποίησης.