Ο πόλεμος των πατριωτών ενάντια στους πλούσιους χάθηκε;... Η ανατροπή των Ιακωβίνων: από τη παντοδυναμία στην πτώση του Ροβεσπιέρου και το σφράγισμα της Παρισινής Λέσχης (Απρίλιος-Νοέμβριος 1794)

Abstract

The subject of my thesis is the dissolution of the most powerful club in France, during the Revolution: the Jacobins. More particularly I am studying the causes that signified the transition from omnipotence to decomposition in the short period between April and November of 1794. After the prologue and the introduction, where I describe the target of this research, the structure of my thesis is divided chronologically in three parts. In the first part, I discuss the history of the Jacobin Club from its establishment and its gradual radicalisation until the end of 1792, and the roots of the Terror, the experience of Year II, and the rise of Jacobins until April of 1794. At the last chapter of this first part I analyze the period between April and July of 1794 and the seemingly omnipotence of the Jacobins until the coup d’état of 9th Thermidor (27 July 1794).At the second part of my thesis I describe and analyze the dramatic events of 8th, 9th and 10th Thermidor: that is the famous last speech of Robespierre at the Convention at 8th Thermidor, the evening and the night of 8th Thermidor and the organsation of the conspiracy, the 9th Thermidor and the coup d’état in the Convention against the «robespierrists», their arrest, the insurrection of the Commune against the Convention, and the paradoxical events that followed that day until the final arrest of Robespierre and his comrades and their execution the next day. Following this, in a subsequent chapter, I adress the crucial historical significance of 9th Thermidor for the Jacobin Club. The last chapter of the second part operates as link. It studies the fiscal policy of the first months after the coup d’état, the course to the abolition of the Maximum General, the monetary disaster and the special significance of the peasant population as far as this issue is concerned.At the third and last part, I focus on the struggle followimg the 9th Thermidor until the closure of the Jacobin Club in Paris at 12 Novembre 1794 (22 Brumaire of the Year III of the French Republic). The first chapter deals with the first day after the coup d’état, the reorganisation at the provinces and the inception of persecutions, and finally the split of the «thermidorian» side. The second chapter is dedicated to the first reactions of the Jacobins and their political impact, the victories of the «Right», the transition to the «Center», and, finally, the second Jaobin reaction. Αt the third chapter I focus on the Jacobin resistance in the provinces and in Paris, the relations between Sans-Culottes and Thermidorians, the attitude of the parisien club concerning the Jacobin resistance at the province, and the victories of the Thermidorians. The fourth chapter is on the programme of the parliamentary majority, the reactions against it, the rhetoric of the «defectors», and the assault against the welfare work of Year II. The topic of the fifth chapter is the mobilisation of the popular constituency, the appearance and the premature illusions of Gracchus Babeuf and the contradictions of the revolutionary movement. The sixth chapter deals with the anti-jacobin propaganda of the Thermidorians, the pamphlets and newspaper that they issued and circulated, while a small chapter offers a short history of the Press before and during the Revolution. The seventh chapter describes and analyses the events of the arrest of Carrier and the importance of his case that revealed ultimately the two rival sides, and the reports of the police concerning the reflection of the emotions of the masses on this particular issue. The eighth and last chapter describes the formation of the «Golden Youth», the street fighting squads that the Thermidorians guided against the Jacobis and Sans-Culottes, the final conflict and the crisis and demise of the Jacobins of Paris. Finally in the thesis there is an epilogue and a chapter with conclusions.

Η διδακτορική μου διατριβή έχει ως αντικείμενο μελέτης της την δραματική πορεία της διάλυσης της ισχυρότερης επαναστατικής λέσχης της Γαλλίας, την περίοδο της Επανάστασης, αυτής των Ιακωβίνων, μέσα σε μόλις επτά μήνες, από τον Απρίλιο έως το Νοέμβριο του 1794 και το ποια ήταν τα αίτια αυτής της πορείας από την παντοδυναμία στην αποσύνθεση σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ύστερα από τον πρόλογο και την εισαγωγή, όπου περιγράφεται ο στόχος αυτής της έρευνας και η ιστοριογραφική συζήτηση γύρω από το θέμα, η δομή της διατριβής χωρίζεται χρονολογικά σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος, περιγράφεται η ιστορία της λέσχης των Ιακωβίνων από την ίδρυση της και η σταδιακή ριζοσπαστικοποίηση της μέχρι τα τέλη του 1792, οι καταβολές της Τρομοκρατίας, η εμπειρία του Έτους ΙΙ, και η άνοδος των Ιακωβίνων έως τον Απρίλιο του 1794. Στο τελευταίο κεφάλαιο του πρώτου μέρους αναλύεται η περίοδος ανάμεσα στον Απρίλιο και τον Ιούλιο του 1794 και η πορεία από την φαινομενική παντοδυναμία των Ιακωβίνων έως το πραξικόπημα της 9ης Θερμιδόρ (27 Ιουλίου 1794).Στο δεύτερο μέρος της διατριβής περιγράφονται και αναλύονται τα δραματικά γεγονότα της 8ης, 9ης και 10ης Θερμιδόρ. Ο περίφημος τελευταίος λόγος του Ροβεσπιέρου στη Συμβατική την 8η Θερμιδόρ, το βράδυ και η νύχτα της 8ης Θερμιδόρ και η οργάνωση της συνωμοσίας, η 9η Θερμιδόρ με το πράξικοπημα στη Συμβατική εναντίον των «ροβεσπιερικών», η σύλληψη τους, η εξέγερση της Κομμούνας κατά της Εθνοσυνέλευσης, τα παράδοξα γεγονοτα της ημέρας που ακολούθησαν έως την τελική σύλληψη του Ροβεσπιέρου και των συντρόφων του και την εκτέλεση τους την επόμενη ημέρα. Στο επόμενο κεφάλαιο αναλυέται η κομβική ιστορική σημασία της 9ης Θερμιδόρ και για την λέσχη των Ιακωβίνων. Το τελευταίο κεφάλαιο του δεύτερου μέρους, ως ένα είδους συνδετικος κρίκος αναλύει την οικονομική πολιτική των πρωτων μηνών μετά το πραξικόπημα, την πορεία προς την κατάργηση του Maximum General, τη νομισματική καταστροφή και την ιδιαίτερη σημασία των αγροτικών στρωμάτων στο ζήτημα αυτό.Στο τρίτο και τελευταίο μέρος περιγράφεται και αναλύεται η πάλη μετά την 9η Θερμιδόρ και έως το κλείσιμο της λέσχη των Ιακωβίνων του Παρισιού στις 12 Νοεμβρίου 1794 (22 Brumaire του Έτους ΙΙΙ της Γαλλικής Δημοκρατίας). Το πρώτο κεφάλαιο ασχολείται με τις πρώτες ημέρες μετά το πραξικόπημα, την αναδιοργάνωση στην επαρχία και την έναρξη των διώξεων καθώς και με τη διάσπαση του θερμιδοριανού στρατοπέδου. Στο δεύτερο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στις πρώτες αντιδράσεις των Ιακωβίνων και τις πολιτικές τους παρενέργειες, τις νίκες της «δεξιάς», τη μετακύλιση προς το κέντρο και τη δεύτερη ιακωβινική αντίδραση. Στο τρίτο κεφάλαιο το ζήτημα που αναλύεται είναι η ιακωβινική αντίσταση στην επαρχία και στο Παρίσι, οι σχέσεις των Sans-Culottes και των Θερμιδοριανών, η στάση της λέσχης του Παρισιού απέναντι στην ιακωβινική αντίσταση στην επαρχία και οι νίκες των Θερμιδοριανών. Το τέταρτο κεφάλαιο αφορά το πρόγραμμα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, τις αντιδράσεις σε αυτό, τη ρητορική των αποστατών, και την επίθεση στο κοινωνικό έργο του Έτους ΙΙ. Το πέμπτο κεφάλαιο έχει ως θέμα την κινητοποίηση της λαϊκής βάσης, την εμφάνιση και τις πρώιμες αυταπάτες του Γράκχου Μπαμπέφ και τις αντιφάσεις του επαναστατικού κινήματος. Το έκτο κεφάλαιο ασχολείται με την αντιιακωβινική προπαγάνδα των Θερμιδοριανών, τα φυλλάδια και τις εφημερίδες που χρησιμοποίησαν, ενώ σε ένα υποκεφάλαιο υπάρχει και μία σύντομη ιστορία του Τύπου πριν και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Το έβδομο κεφάλαιο περιγράφει και αναλύει τα γεγονότα της σύλληψης του Carrier και τη σημασία της υπόθεσης του η οποία αποκάλυψε ουσιαστικά τα δύο στρατόπεδα, καθώς και τις αναφορές της αστυνομίας γύρω από το ζήτημα και τι αντανακλούσε το λαϊκό αίσθημα γύρω από την υπόθεση. Το όγδοο και τελευταίο κεφάλαιο περιγράφει τη συγκρότηση της «Χρυσής Νεολαίας», της δύναμης κρόυσης στους δρόμους των Θερμιδοριανών, την τελική σύγκρουση και το τέλος των Ιακωβίνων του Παρισιού. Ακολουθεί ο επίλογος και τα συμπεράσματα.