Επίδραση της αναπνευστικής αποκατάστασης στην καθημερινή σωματική δραστηριότητα πνευμονοπαθών

Abstract

INTRODUCTIONUptake of pulmonary rehabilitation (PR) is limited due to lack of organized rehabilitation centers andthe barriers faced by patients with COPD as a result of their medical condition. Accordingly, recentinternational position statements have proposed home telerehabilitation as an alternative therapeuticapproach. It remains, however, unknown whether this approach is as effective as hospital-basedpulmonary rehabilitation. The purpose of this study was to investigate whether home telerehabilitationis as effective as hospital-based pulmonary rehabilitation.METHODSIn this study 100 patients were randomized into two groups: the home telerehabilitation group (n=50)and the hospital-based rehabilitation group (n = 50). Patients recruited to the home telerehabilitationgroup took one or more of their own vital sign measurements using wireless devices. Patientsassigned to the hospital program visited the hospital twice weekly for 12 months. Patients inboth rehabilitation groups initially completed a 2-month rehabilitation program before they wereassigned to a 12-month home or hospital-based maintenance program. The study also included a 3rdgroup consisting of 50 patients who followed the usual care treatment.RESULTSThe initial 2-month intensive hospital PR program induced significant improvements in time spent indaily physical activities in the 97 patients who completed this initial program. Twelve monthsfollowing completion of the initial 2-month program these improvements in time spent in sedentary,light, lifestyle and high intensity daily physical activities were significantly maintained in both groups(home: low + 38 ± 7 min, moderate + 11 ± 4 min and high + 4 ± 1 min; hospital: low + 28 ± 1 minmoderate + 12 ± 3 min; high + 6 ± 2 min). Moreover, twelve months following completion of the initialPR program, improvements in 6MWT were significantly preserved compared to baseline in bothgroups (home: 6MWT + 31 ± 16 m, hospital: 6MWT + 42 ± 17 m). Furthermore, 12 months followingcompletion of the 2-month program, improvements in exercise capacity were significantly preservedcompared to baseline in both groups. Similarly, significant were the improvements in quality of life andrespiratory symptom questionnaires. At 14 months the magnitude of improvement in theaforementioned variables from baseline was not different between the two rehabilitation strategies. Onthe contrary, the usual care group showed significant deterioration from baseline in all parameters afterthe 14-month follow-up period.CONCLUSIONSThe present study demonstrates the effectiveness of a home telerehabilitation program to improvefunctional capacity and quality of life in COPD patients. Home multimodal telerehabilitationcomprising telecounseling for peripheral muscle reconditioning and physical activity promotion, may constitute an effective strategy to preserve exercise capacity and quality of life long term. Accordingly,telerehabilitation may represent an alternative effective strategy to implement long-term PR services inCOPD patients.

ΕΙΣΑΓΩΓΗΗ συμμετοχή πνευμονοπαθών σε νοσοκομειακά προγράμματα αποκατάστασης είναι περιορισμένηλόγω έλλειψης οργανωμένων κέντρων, καθώς και των εμποδίων που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς ωςσυνέπεια της επιδείνωσης της υγείας τους. Σύμφωνα με πρόσφατες οδηγίες διεθνών πνευμονολογικώνεταιριών η κατ΄ οίκον τηλεματική αποκατάσταση προτείνεται ως εναλλακτική θεραπευτικήπροσέγγιση. Παραμένει όμως ανεξακρίβωτο αν αυτή η προσέγγιση είναι το ίδιο αποτελεσματική όσο ηαναπνευστική αποκατάσταση σε νοσοκομειακό κέντρο. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν ναδιερευνήσει αν η κατ΄ οίκον τηλεματική αποκατάσταση είναι τόσο αποτελεσματική όσο ηνοσοκομειακή αποκατάσταση υπό επίβλεψη.ΜΕΘΟΔΟΣΣτη μελέτη αυτή τυχαιοποιήθηκαν 100 ασθενείς σε δυο ομάδες: της κατ΄ οίκον αποκατάστασης (n =50) με τηλεπαρακολούθηση, καθώς και της ομάδας νοσοκομειακής αποκατάστασης (n = 50). Οιασθενείς των ομάδων κατ΄ οίκον και νοσοκομειακής αποκατάστασης ολοκλήρωσαν αρχικά ένα 2-μηνοεντατικό πρόγραμμα σε νοσοκομείο. Στη συνέχεια συμμετείχαν σε πρόγραμμα κατ΄ οίκοναποκατάστασης ή σε νοσοκομειακό πρόγραμμα για 12 μήνες. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκε και μια 3ηομάδα αποτελούμενη από 50 ασθενείς, οι οποίοι ακολούθησαν την συνήθη ιατρική φροντίδα.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑΜετά την ολοκλήρωση της 12-μηνης παρακολούθησης και στις δυο ομάδες αποκατάστασηςκαταγράφηκε από δραστηριογράφους σημαντικά αυξημένη χρονική διάρκεια σε καθημερινέςδραστηριότητες χαμηλής, μέτριας και υψηλής έντασης, αντίστοιχα, συγκριτικά με την περίοδο πριντην εισαγωγή των ασθενών στη μελέτη (ομάδα κατ΄ οίκον: χαμηλής έντασης +38±7 λεπτά, μέτριαςέντασης +11±4 λεπτά και υψηλής έντασης +4±1 λεπτά; νοσοκομειακή ομάδα: χαμηλής έντασης +28±1λεπτά, μέτριας έντασης +12±3 λεπτά και υψηλής έντασης +6±2 λεπτά). Επιπλέον, η απόσταση πουκάλυψαν οι ασθενείς κατά την εξάλεπτη δοκιμασία βάδισης παρέμεινε σημαντικά υψηλότερη μετά τοπέρας της 12-μηνης παρακολούθησης, συγκριτικά με την περίοδο εισαγωγής των ασθενών στη μελέτη(ομάδα κατ΄ οίκον: +31±16 m, νοσοκομειακή ομάδα: +42±17 m). Επίσης, ανάλογη ήταν και η διατήρηση της φυσικής κατάστασης και στις δυο ομάδες, όπως αυτή εκτιμήθηκε απόεργοσπιρομετρικές δοκιμασίες. Αντίστοιχα θετικά ήταν και τα ευρήματα στα ερωτηματολόγιαποιότητας ζωής και αναπνευστικών συμπτωμάτων. Το μέγεθος της βελτίωσης των προαναφερθέντωνπαραμέτρων δεν διέφερε μεταξύ των δυο ομάδων αποκατάστασης. Αντίθετα στην ομάδα συνήθουςιατρικής φροντίδας παρατηρήθηκε σημαντική επιδείνωση μετά την 12-μηνη παρακολούθηση.ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑΗ παρούσα διατριβή καταδεικνύει την αποτελεσματικότητα ενός προγράμματος κατ΄ οίκοντηλεματικής αποκατάστασης στη βελτίωση της καθημερινής δραστηριότητας, της λειτουργικήςικανότητας και της ποιότητας ζωής σε πνευμονοπαθείς. Η αποτελεσματικότητα της κατ΄ οίκοντηλεματικής αποκατάστασης οφείλεται στην καλή συμμόρφωση των ασθενών τόσο με την τεχνολογίακαταγραφής/μεταφοράς των δεδομένων στους θεραπευτές, όσο και με το πρόγραμμα άσκησης κατ΄οίκον. Επιπλέον, η καθημερινή τηλεματική ανατροφοδότηση των ασθενών και η συνεχής καθοδήγησηαπό τους θεραπευτές, με στόχο την συνεχή βελτίωση των επιπέδων της καθημερινής δραστηριότητας,διαδραμάτισε σημαντικό παράγοντα ώστε τα οφέλη της κατ΄ οίκον αποκατάστασης να μηνυπολείπονται εκείνων της νοσοκομειακής αποκατάστασης. Η παρούσα διατριβή διαπιστώνει ισχυρήένδειξη για την υλοποίηση υπηρεσιών αποκατάστασης με την βοήθεια της τηλεματικής τεχνολογίας.