Κρυοσυντήρηση ωοθηκικού ιστού για διατήρηση γονιμότητας

Abstract

Nowadays, female fertility maintenance has become a theme of great importance, because of the increasing number of women who may be in danger of losing their ability to reproduce, due to medical, occupational, economic or social reasons. Among them, malignancies have become a major medical cause of infertility in premenopausal women. To deal with the growing demands for fertility preservation in these women, several methods have been developed, including embryo, oocyte (mature / immature) or ovarian tissue/ovaries cryopreservation, follicles culture, gonadal shielding, ovarian suppression and ovarian transposition. Combined strategies have also been tested. While sperm cryopreservation has been successfully used for several years, the cryopreservation of oocytes and ovarian tissue has progressed slowly. In present study we tried to evaluate the fast freezing method as an option for fertility maintenance, after long-term human ovarian tissue cryopreservation.Therefore samples of ovarian tissue were obtained from twenty premenopausal Caucasian women (age range 37-43 years), who have had already at least one child and who were undergoing gynecologic surgery because of adenomyosis, fibroids or menometrorrhagy. The samples were cryopreserved for six years by fast freezing method . Subsequently, were thawed and examined for the presence of oocytes and were immunohistochemically evaluated.Only 10% of the ovarian tissue samples showed the presence of oocytes. That findings were not associated with age, body mass index, age at first birth or the number of offsprings, the underlying disorder or the side of the ovary removed. It is encouraging that fertility potential is maintained to some extent even after such a long cryopreservation period.Our study has certain limitations. First of all, the number of samples was small; a larger scale of samples would provide safer statistical results. Second, there was no control group. Third, despite the documented earlier fertility, the advanced reproductive age of the participants at baseline could have affected their fertility maintenance. Fourth, due to surgical nature of the procedure recruiting healthy donors was considered unethical; women that would be subjected to surgery for conditions that do not influence fertility were selected instead. Finally, we concluded that fast freezing cryopreservation of the ovarian tissue needs further evaluation for fertility retention because no clinical parameter that could predict favourable response to the specific method was identified. Therefore, fast freezing cryopreservation method cannot be proposed instead of other methods already used e.g. embryo freezing.

Σήμερα, η διατήρηση της γυναικείας γονιμότητας αποτελεί θέμα ιδιαίτερης σημασίας, λόγω της αριθμητικής αύξησης των γυναικών που διατρέχουν τον κίνδυνο να χάσουν την ικανότητά τους να αναπαραχθούν, εξ αιτίας ιατρικών, επαγγελματικών, οικονομικών ή κοινωνικών λόγων. Εξέχουσα θέση μεταξύ αυτών, κατέχουν οι κακοήθειες που αποτελούν ένα σημαντικότατο ιατρικό παράγοντα στειρότητας σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Για να αντιμετωπισθούν οι αυξημένες απαιτήσεις για τη διατήρηση της γονιμότητας στις γυναίκες αυτές, αναπτύχθηκαν αρκετές μέθοδοι, συμπεριλαμβανομένων των: κρυοσυντήρηση εμβρύων, ωαρίων (ώριμο / ανώριμα) ή ωοθηκικού ιστού / κρυοσυντήρηση ωοθηκών, καλλιέργιες ωοθυλακίων, θωράκιση των γονάδων, καταστολή των ωοθηκών και μεταμόσχευση αυτών. Συνδυασμένες στρατηγικές έχουν επίσης δοκιμαστεί. Ενώ η κρυοσυντήρηση σπέρματος έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για πολλά χρόνια, η κρυοσυντήρηση ωοκυττάρων και ωοθηκικού ιστού προχώρησε με πολύ αργό ρυθμό. Στην παρούσα μελέτη προσπαθήσαμε να αξιολογήσουμε την μέθοδο ταχείας κατάψυξης ως επιλογή για τη διατήρηση της γονιμότητας, μετά από μακροχρόνια κρυοσυντήρηση ωοθηκικού ανθρώπινου ιστού. Ως εκ τούτου, ελήφθησαν δείγματα ωοθηκικού ιστού από είκοσι προεμμηνοπαυσιακές Καυκάσιες γυναίκες (εύρος ηλικίας 37-43 ετών), οι οποίες είχαν ήδη γεννήσει ένα τουλάχιστον παιδί και οι οποίες υποβλήθηκαν σε γυναικολογικές επεμβάσεις λόγω ύπαρξης αδενομύωσης, ινομυωμάτων ή μηνομητρορραγίας. Τα δείγματα κρυοσυντηρήθηκαν για έξι χρόνια με την μέθοδο της ταχείας καταψύξεως. Στη συνέχεια, αποψύχθηκαν και εξετάστηκαν για την παρουσία ωοκυττάρων και αξιολογήθηκαν ανοσοϊστοχημικά. Μόνο το 10% των δειγμάτων ωοθηκικού ιστού έδειξε την παρουσία ωοκυττάρων. Τα ευρήματα δεν συσχετίστηκαν με την ηλικία, το δείκτη μάζας σώματος, την ηλικία απόκτησης πρώτου τέκνου ή τον αριθμό των απογόνων, την υποκείμενη διαταραχή ή την πλευρά της ωοθήκης που αφαιρέθηκε. Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η γονιμότητα διατηρείται σε κάποιο βαθμό, ακόμη και μετά από μια τόσο μακρά περίοδο κρυοσυντήρησης. Η μελέτη μας έχει ορισμένους περιορισμούς και συγκεκριμένα, πρώτον ο αριθμός των δειγμάτων ήταν μικρός. Μια μεγαλύτερη κλίμακα των δειγμάτων θα παρείχε ασφαλέστερα στατιστικά αποτελέσματα. Δεύτερον, δεν υπήρχε ομάδα ελέγχου. Τρίτον, παρά την τεκμηριωμένη εκ των προτέρων γονιμότητα, η προχωρημένη αναπαραγωγική ηλικία των συμμετεχόντων θα μπορούσε να επηρεάσει τη διατήρηση της γονιμότητας τους. Τέταρτον, λόγω της επεμβατικής φύσης της διαδικασίας η στρατολόγηση υγιών δοτών θεωρήθηκε ανήθικη και έτσι επιλέχθηκαν μόνο γυναίκες που υποβλήθηκαν κατ΄ ανάγκη σε χειρουργική επέμβαση. Τέλος, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η κρυοσυντήρηση ωοθηκικού ιστού με ταχεία κατάψυξη για την διατήρηση της γονιμότητας, απαιτεί περαιτέρω αξιολόγηση, καθώς καμία εκ των διερευνούμενων κλινικών παραμέτρων δεν συχετίστηκε με τα αποτελέσματα. Ως εκ τούτου, η μέθοδος κρυοσυντήρησης ταχείας κατάψυξης ωοθηκικού ιστού δεν μπορεί να προταθεί, έναντι των άλλων μεθόδων που χρησιμοποιούνται ήδη για το σκοπό αυτό της διατήρησης γονιμότητας όπως π.χ. η κατάψυξη εμβρύων.