Μελέτη της επίδρασης των συμπυκνωμένων αυτόλογων παραγόντων στην ενσωμάτωση των αυτομοσχευμάτων στα τούνελ ανακατασκευής του προσθίου χιαστού συνδέσμου

Abstract

Purpose: In this study, the early and midterm clinical and radiological results of the anterior cruciate ligament (ACL) reconstruction surgery with or without the use of platelet rich plasma (PRP) focusing on the tunnel-widening phenomenon are evaluated. Methods: This is a double blind, prospective randomized study. 51 patients have completed the assigned protocol. Recruited individuals were divided into two groups: a group with and a group without the use of PRPs. Patients were assessed on the basis of MRI scans, which were performed early postoperatively and repeated at least one-year postoperatively. The diameter was measured at the entrance, at the bottom, and at the mid distance of the femoral tunnel. Results: Our study confirmed the existence of tunnel widening as a phenomenon. The morphology of the dilated tunnels was conical in both groups. There was a statistical significant difference in the mid distance of the tunnels between the two groups. This finding may support the role of a biologic response secondary to mechanical triggers. Conclusions: The use of RPRs in ACL reconstruction surgery remains a safe option that could potentially eliminate the biologic triggers of tunnel enlargement. The role of mechanical factors, however, remains important.

Σκοπός: Στην παρούσα μελέτη, εξετάζονται τα πρώιμα και μεσοπρόθεσμα κλινικά και απεικονιστικά αποτελέσματα με και χωρίς τη χρήση συμπυκνωμένων αυτόλογων αιμοπεταλιακών στην ανακατασκευή των ΠΧΣ. Η μελέτη επικεντρώνεται στην διερεύνηση της επίπτωσης των παραγόντων αυτών στο φαινόμενο της διεύρυνσης των σηράγγων. Μέθοδος: Πρόκειται για μια διπλή τυφλή, προοπτική, τυχαιοποιημένη μελέτη. 51 ασθενείς συμπλήρωσαν το πρωτόκολλο. Οι ασθενείς που έλαβαν μέρος τυχαιοποιήθηκαν σε 2 ομάδες: στην μία ομάδα έγινε χρήση ΣΑΑΠ ενώ η άλλη χρησιμοποιήθηκε ως ομάδα ελέγχου. Οι ασθενείς αναλύθηκαν με βάση τις μαγνητικές τομογραφίες και την κλινική τους εξέταση, πρώιμα μετεγχειρητικά (1 μήνα) αλλά και όψιμα (1 χρόνο) μετεγχειρητικά. Η διάμετρος των σηράγγων μετρήθηκε στην είσοδό τους στην άρθρωση, στην μεσότητά τους αλλά και στον “πάτο” τους.Αποτελέσματα: Η μελέτη επιβεβαίωσε την ύπαρξη του φαινομένου της διάταση των σηράγγων. Η μορφολογία της διάτασης ήταν κατά μέσο όρο κωνική και στις 2 ομάδες. Υπήρξε στατιστικώς σημαντική διαφορά στην διεύρυνση των τούνελ στην μεσότητα (μικρότερη διεύρυνση στους ασθενείς που έγινε χρήση ΣΑΑΠ).Το εύρημα αυτό πιθανώς επιβεβαιώνει τον ρόλο μιας δευτερογενούς βιολογικής απάντησης σε ένα μηχανικό ερέθισμα στο συγκεκριμένο φαινόμενο.Συμπεράσματα: Η χρήση ΣΑΑΠ στην ανακατασκευή του ΠΧΣ παραμένει μια ασφαλής επιλογή και δυνητικά μπορεί να αποβεί ωφέλιμη περιορίζοντας την βιολογική απάντηση σε μηχανικά ερεθίσματα που ευθύνονται για την διάταση των σηράγγων ανακατασκευής.