Μελέτη της επίδρασης φαινολικών ενώσεων και παραγώγων τους στις λειτουργίες κυττάρων σε φλεγμονώδεις καταστάσεις

Abstract

The aim of this study was to investigate the in vitro antioxidant and anti-inflammatory activity of tyrosol(T), resveratrol(R) and their acetylated (AcDs) and methylated (MethDs) derivatives which increase lipophilicity in order to improve absorption. Glucuronated (GluDs) derivatives of T, R, one of the most common phenolic compounds metabolites, were also tested. The chemically synthesized AcDs and GluDs of T,R and MethDs of R tested for their ability to inhibit soybean lipoxygenase (LOX) activity. The AcDs T,R were evaluated for their ability to scavenge DPPH radicals, inhibit non-enzymatic linoleic acid peroxidation and inhibit human serum oxidation in the presence of copper ions. The anti-inflammatory activity of T, R and their derivatives tested against their ability to modulate Platelet Activating Factor (PAF) metabolism after the Interleukin 1beta (IL-1β) stimulation in U-937 cells. U-937 were stimulated by IL-1β (2.5ng/mL) in presence or absence of T, R and their derivatives for 0.5 and 3h. Intracellular PAF levels as well as the specific activities of biosynthetic and degradating enzymes,has been determined in cells homogenates. Increasing lipophilicity by acetylation improves antioxidant activity of phenolic compounds in non-enzymatic lipid peroxidation assays and by methylation improves the anti-LOX activity.T and R inhibit PAF production with T being the more potent one. Acetylation seems to retain the inhibitory effect of T. In the case of R, acetylation and methylation in specific positions resulted in compounds with the same inhibitory activity, whereas methylation improves the inhibitory action of R on PAF-CPT. The glucuronated metabolites seem to retain the inflammatory activity of the phenolic compounds.

Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η in vitro αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση της τυροσόλης (Τ), της ρεσβερατρόλης (R) των ακετυλιωμένων (AcDs) και μεθόξυ (MethDs) παραγώγων τους που αυξάνουν τη λιποφιλικότητα και των γλυκουρονιωμένων παράγωγων (GluDs).Τα AcDs και GluDs των Τ, R και τα MethDs της R συντέθηκαν χημικά, διαχωρίστηκαν με χρωματογραφία στήλης και χαρακτηρίστηκαν δομικά με NMR, δοκιμάστηκαν για την ικανότητά τους να αναστέλλουν την δραστικότητα της λιποοξυγονάσης από σόγια (LOX). Οι αρχικές φαινολικές ενώσεις Τ, R και τα AcDs δοκιμάστηκαν για την ικανότητά τους να δεσμεύουν τις DPPH ρίζες, να αναστέλλουν τη μη ενζυμική υπεροξείδωση λινελαϊκού οξέος και να αναστέλλουν την οξείδωση ανθρώπινου ορού παρουσία ιόντων χαλκού. Η αντιφλεγμονώδης δράση των Τ, R και των παραγώγων τους δοκιμάστηκαν έναντι της ικανότητας τους να επηρεάζουν τον μεταβολισμό του Παράγοντα Ενεργοποίησης Αιμοπεταλίων (PAF) μετά τη διέγερση με ιντερλευκίνη 1β (IL-1β) στα κύτταρα U-937.Τα U-937 διεγέρθηκαν με IL-1β (2,5 ng/mL) παρουσία ή απουσία Τ, R και παραγώγων τους στις 0,5 και 3h. Η αύξηση της λιποφιλικότητας με ακετυλίωση βελτιώνει την αντιοξειδωτική δράση των φαινολικών ενώσεων στη μη-ενζυμική λιποειδική υπεροξείδωση και η μεθυλίωση στην ενζυμική λιπιδική υπεροξείδωση, έναντι του ενζύμου LOX.Η Τ και η R αναστέλλουν την παραγωγή PAF με την T να εμφανίζει πιο ισχυρή δράση. Η ακετυλίωση φαίνεται να διατηρεί την ανασταλτική επίδραση της Τ. Στη περίπτωση της R, η ακετυλίωση σε συγκεκριμένες θέσεις είχε ως αποτέλεσμα ενώσεις με την ίδια ανασταλτική δραστικότητα, ενώ η μεθυλίωση βελτιώνει την ανασταλτική δράση της R κυρίως στη 0,5h. Οι γλυκουρονιωμένοι μεταβολίτες φαίνεται να διατηρούν την αντιφλεγμονώδη δράση των ενώσεων.