Διερεύνηση της μακροχρόνιας εξέλιξης της μεγαλακρίας ανάλογα με τη θεραπευτική αντιμετώπιση.

Abstract

OBJECTIVE: To evaluate the therapeutic trends and long-term outcome of treatment modalities for acromegaly in our center over a 40-year period. DESIGN: We retrospectively studied 321 acromegalic patients (145 males/176 females) diagnosed and treated from the 1970s until September 2013. Patients were divided into two subgroups: group A consisted of 166 patients diagnosed before 1990 and group B of 155 patients diagnosed after 1990. Outcome was assessed with GH (random and/or post OGTT) and IGF1 measurements. RESULTS: More group A than group B patients were submitted to radiotherapy (57.8% vs 16.8% patients, respectively, p <0.001). In contrast, more patients of group B were offered surgery (70.3% vs 42.1% in group A, p <0.001) and/or medical treatment (70.3% vs 23.4% in group A, p <0.001). At latest follow-up, 68.4 % of patients in group B achieved GH <2.5 μg/l after treatment vs 39.8% in group A, p=0.001, 46.9% of patients in group B achieved GH <1 μg/l vs 20.3% in group A, p=0.001 and 47.1% of patients in group B achieved during OGTT GH nadir <0.4 μg/l vs 18.6% in group A, p=0.001. CONCLUSIONS: Transsphenoidal resection and medical treatment resulted in improved outcome in acromegalic patients treated over the last 20 years. However, the disease still remains uncontrolled in a considerable number of patients.

ΣΚΟΠΟΣ: Η αξιολόγηση των θεραπευτικών τάσεων και της μακροχρόνιας έκβασης των θεραπευτικών χειρισμών της μεγαλακρίας στο κέντρο μας σε μια περίοδο 40 ετών. ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Μελετήσαμε αναδρομικά 321 μεγαλακρικούς ασθενείς (145 άνδρες/176 γυναίκες) που διαγνώσθηκαν και έλαβαν αγωγή από τις αρχές του 1970 μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2013. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: στην ομάδα Α συμπεριλήφθηκαν 166 ασθενείς που διαγνώσθηκαν πριν το 1990 και στην ομάδα Β 155 ασθενείς που διαγνώσθηκαν μετά το 1990. Η έκβαση αξιολογήθηκε με μέτρηση της GH (τυχαία και/ή μετά OGTT) και του IGF1. AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Περισσότεροι ασθενείς της ομάδας Α σε σχέση με τους ασθενείς της ομάδας Β υποβλήθηκαν σε ακτινοθεραπεία (57,8% έναντι 16,8% αντίστοιχα, p<0,001). Αντίθετα, περισσότεροι ασθενείς της ομάδας Β υποβλήθηκαν σε χειρουργείο (70,3% έναντι 42,1% στην ομάδα Α, p<0,001) και/ή φαρμακευτική θεραπεία (70,3% έναντι 23,4% της ομάδας Α, p<0,001). Στην τελευταία παρακολούθηση, 68,4 % των ασθενων της ομάδας B είχαν GH <2,5 μg/l μετά τους θεραπευτικούς χειρισμούς έναντι 39,8% των ασθενών της ομάδας A, p=0,001, 46,9% των ασθενών της ομάδας B είχαν GH <1 μg/l έναντι 20,3% της ομάδας A, p=0,001 και 47,1% των ασθενών της ομάδας Β πέτυχαν ναδίρ GH <0.4 μg/l μετά OGTT έναντι 18,6% των ασθενών της ομάδας A, p=0,001. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η διασφηνοειδική αδενωματεκτομή και η φαρμακευτική θεραπεία βελτίωσαν την έκβαση των ασθενών με μεγαλακρία τα τελευταία 20 χρόνια. Ωστόσο, ένας σημαντικός αριθμός ασθενών δεν επιτυγχάνει έλεγχο της νόσου.