Ο Φιλάρετος Βαφείδης: βίος και έργο

Abstract

A senior cleric as a bishop an ecclesiastical district must, both, to inspire the sanctity and scholarship but also to the shepherds and manage with the knowledge, experience and devotion to the pontifical duties. Filaretos Vafidis even if it wanted to stay hierarch of office, research, study, writing and pastoral care, this was not possible. He placed in the midst of serious events, having the potential to be that the second competitors only to the protagonist. May not wooed the emergence of a hierarchy of actions or great visions, who wished to establish or affect substantially the facts or developments of his time. The events themselves, however, led him to leave the stylus and enter the multifaceted and inexorable battle of the Thracian Hellenism. It’s obvious that to the reader understands, even the filistor and suspicious, the life and the work of a multifaceted personality that left its stamp embossed on the facts of the era, but also to assess, as objectively as possible, the contribution of must be rebuilt in front of the era with the surrounding atmosphere, the most important events and protagonists.It was said in the preface, that the work was based on archival documents, as the primary source of history. Here the given opportunity to point out that these documents, and any kind of written source, not without subjectivism and required the comparative reading and collation shot with similar testimony from other sources and critical effort write about, if possible, approach the truth.Traditional and strictly cleric son of Philaret, but liberal and tolerant as a scientist, synedyase successfully complete Greek Orthodox heritage of theological studies and performances in the East of the genuine humanist and unbiased nature of philosophical studies in the West. In attempting to unfolding as many aspects and features of the mind and heart as he could, when finite duration of the worldly presence, tried but erred limit experiences, too. As the leading active in the fields, through all phases youthful impetuosity, self-aware adult, late maturity.The conventional division of action into 8 chapters not broke the organic unity and continuity of work, but on the contrary, each chapter was the solid ground on which was built in the next, and 8 chapters interlocked.Investigation for Filaretos Vafidis was multifaceted and layered. Above all, it was theological research. The criteria approach to the interpretation of it could have been other than those with which they identify themselves. In a survey the latter received answers to questions set. Interpretation of historical facts are easy to divert be complicated, but the objectivity and truth, always to human action and possibilities, is the permanent and only about.

Ἕνας μητροπολίτης κάποιας ἐκκλησιαστικῆς περιφέρειας ὀφείλει, ἐπ ἄμφω, νά ἐμπνέει μέ τή ἁγιότητα καί τή λογιότητά του ἀλλά καί νά ποιμαίνει καί νά διοικεῖ μέ τή γνώση, τήν ἐμπειρία καί τήν ἀφοσίωση στά ἀρχιερατικά του καθήκοντα. Ὁ Φιλάρετος Βαφείδης ἀκόμη καί ἄν ἐπιθυμοῦσε νά παραμείνει ἱεράρχης τοῦ γραφείου, τῆς μελέτης καί τῆς συγγραφῆς, αὐτό δέν κατέστη δυνατό. Βρέθηκε ἐν τῷ μέσῳ σοβαρῶν γεγονότων, μή ἔχοντας τή δυνατότητα παρά νά εἶναι ὁ πρωταγωνιστής τους. Ἴσως νά μήν ἐπιζήτησε τήν ἀνάδειξή του σέ ἱεράρχη τῆς μεγάλης δράσης, πού ἐπιθυμοῦσε νά προσδιορίσει τίς ἐξελίξεις τῆς ἐποχῆς του. Τά ἴδια τά γεγονότα, ὅμως, τόν ὤθησαν νά ἐγκαταλείψει τή γραφίδα καί νά εἰσέλθει στήν κάμινο τῆς ζέουσας πολύπλευρης ὅσο καί ἀδυσώπητης μάχης τοῦ θρακικοῦ ἑλληνισμοῦ.Πανθομολογούμενο εἶναι ὅτι γιά νά κατανοήσει ὁ ἀναγνώστης τόν βίο καί τό ἔργο μιᾶς πολυσχιδοῦς προσωπικότητας πού ἄφησε ἀνάγλυφη τή σφραγίδα της στά γεγονότα τῆς ἐποχῆς της, ἀλλά καί γιά νά ἀξιολογήσει, ὅσο πιό ἀντικειμενικά γίνεται, τή συνεισφορά του, πρέπει νά ἀνασυσταθεῖ μπροστά του ἡ ἐποχή ἐκείνη μέ τήν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα, τά πιό σημαντικά γεγονότα καί τούς πρωταγωνιστές της.Εἰπώθηκε ὅτι ἡ ἐργασία βασίστηκε στά ἀρχειακά ἔγγραφα, ὡς βασική πηγή τῆς ἱστορίας. Δίδεται ἐδῶ ἡ εὐκαιρία νά ἐπισημανθεῖ ὅτι τά ἔγγραφα αὐτά, ὅπως καί κάθε εἶδος γραπτῆς πηγῆς, δέν ἦταν ἄμοιρα ὑποκειμενισμοῦ καί ἀπαιτοῦνταν, τόσο ἡ συγκριτική ἀνάγνωση καί ἀντιπαρα¬βολή μέ ἀντίστοιχες μαρτυρίες ἄλλων πηγῶν ὅσο καί ἡ κριτική προσπάθεια τοῦ γράφοντος γιά τήν, κατά τό δυνατό, προσέγγιση τῆς ἀλήθειας. Παραδοσιακός καί αὐστηρός ὡς κληρικός ὁ Φιλάρετος, ἀλλά φιλελεύθερος καί ἀνεκτικός ὡς ἐπιστήμονας, συνεδύασε ἐπιτυχῶς τήν ἀπόλυτη ἑλληνορθόδοξη παρακαταθήκη τῶν θεολογικῶν σπουδῶν καί παραστάσεών του στήν Ἀνατολή μέ τόν γνήσια οὐμανιστικό καί ἀπροκατάληπτο χαρακτήρα τῶν φιλοσοφικῶν σπουδῶν καί ἐπαφῶν του στή Δύση. Ἀποπειρώμενος νά ἐκδιπλώσει ὅσο περισσότερες πτυχές τοῦ μυαλοῦ καί τῆς καρδιᾶς του μποροῦσε, δοκίμασε ὁριακές ἐμπειρίες ἀλλά ἔσφαλλε κιόλας. Ὡς ἐκ τῶν κορυφαίων στούς τομεῖς πού δραστηριοποιήθηκε, πέρασε ἀπό ὅλες τίς φάσεις: νεανική ὁρμητικότητα, ἐνήλικη αὐτογνωσία, ὕστερη ὡριμότητα. Ἡ συμβατική διαίρεση τῆς δράσης του σέ 8 κεφάλαια ὄχι μόνο δέν διέσπασε τήν ὀργανική ἑνότητα καί συνέχεια τῆς ἐργασίας, ἀλλά ἀντιθέτως τό κάθε κεφάλαιο ἀποτέλεσε τό στέρεο ἔδαφος πάνω στό ὁποίο οἰκοδομήθηκε τό ἑπόμενο, καί τά 8 κεφάλαια ἀλληλοσυμπληρώθηκαν.Ἡ ἔρευνα γιά τόν Φιλάρετο Βαφείδη ἦταν πολύπλευρη καί πολυεπίπεδη. Προπαντός, ἦταν ἔρευνα θεολογική. Τά κριτήρια προσέγγισης ἤ ἑρμηνείας του δέν θά μποροῦσε νά ἦταν ἄλλα ἀπό αὐτά μέ τά ὁποῖα ὁ ἴδιος αὐτοπροσδιοριζόταν. Σέ μία ἔρευνα ὁ ἐνδιαφερόμενος λαμβάνει ἀπαντήσεις ἀνάλογα μέ τίς ἐρωτήσεις πού ἔχει θέσει. Ἡ ἑρμηνεία τῶν ἱστορικῶν γεγονότων εἶναι εὔκολο νά ἐκτραπεῖ ἤ νά περιπλακεῖ, ἀλλά ἡ ἀντικειμενικότητα καί ἡ ἀλήθεια, πάντοτε στά ἀνθρώπινα μέτρα καί τίς δυνατότητες, εἶναι τό μόνιμο καί μόνο ζητούμενο.