Uncommon belonging: redefining identity, rethinking community in contemporary carribean fiction

Abstract

I examine the question of identity and community formation in the Caribbean context arguing that contemporary Caribbean literature facilitates the rethinking of “new” types of collective identification through the introduction of different texts, voices and narratives that achieve an “opening” up of identity and community to all possibilities, beyond the sole inscription of being black or being colonized for the Caribbean subject.I use community theory as developed by Jean-Luc Nancy, Giorgio Agamben and Roberto Esposito, coupled with the work of Caribbean theorists, namely Édouard Glissant, Sylvia Wynter and Joan Anim Addo, in order to retheorize “community” as a an exposition of the boundaries and limitations of collective representation.

Η διατριβη εξεταζει το θεμα των συλλογικων μορφων ταυτοτητας με εμφαση στην εννοια της κοινοτητας, οπως αυτο διαπραγματευεται στις συγχρονες λογοτεχνικες απεικονησεις των συγραφεων της Καραιβικης. Η θεωρητικη ερευνα και οι κειμενικες αναλυσεις καταδεικνυουν οτι τα φαινομενα της "διασπορας" καθως και η φυλετικη, γλωσσικη, θρησκευτικη, πολιτιστικη πολυπλοκοτητα της ευρυτερης περιοχης της Καραιβικης - ως απορροια του ευρωπαικου συστηματος της αποικιοκρατιας - προτεινουν μια πρωτοτυπη θεωρηση των συλλογικων μορφων ταυτοτητας. Πιο συγκεκριμενα, η γεωγραφικη συμβιωση διαφορετικων φυλετικων, γλωσσικων και πολιτιστικων υποβαθρων αναδιαπραγματευεται την εννοια καθως και τη μορφη της "κοινοτητας" και, κατ'επεκταση των ορων του "ανηκειν" σε μια κοινοτητα. Σαν αποτελεσμα, ο ορος "κοινοτητα" ή "κοινωνικη ταυτοτητα" αποδομουνται και ταυτοχρονα μεταμορφωνονται σε μια αλληγορια πολυσυνθετων μορφων/σχηματισμων συμβιωσης που σαν ζητουμενο δεν εχουν την ομογενοποιηση αλλα την ετεροτητα.