Επιβίωση επιχειρήσεων με την μεθοδολογία των υποδειγμάτων κινδύνου

Abstract

Most economic phenomena are measured over long time intervals and this naturally leads us to see time as a discrete variable. More precisely, the underlying duration process occurs in continuous time, while the observed data comes in grouped form. In applied research, while firm life data are grouped into time intervals, continuous hazard models are used. The purpose of this paper is to investigate the sensitivity of regression coefficients and the coefficient duration dependence of the discrepancy between the statistical model and the data generating process.

Η εξέλιξη των επιχειρήσεων και η ανάπτυξή τους έχει απασχολήσει από παλιά την ακαδημαϊκή κοινότητα (Gibrat 1931). Ένα εξιδεικευμένο τμήμα της βιβλιογραφίας αυτής ασχολείται με τον προσδιορισμό των παραγόντων επιβίωσης των επιχειρήσεων, που αποτελεί αντικείμενο της παρούσας διατριβής. Οι παράγοντες αυτοί μπορεί να αναφέρονται σε ίδια χαρακτηριστικά των επιχειρήσεων και του κλάδου στον οποίο ανήκουν ή και σε μακροοικονομικούς παράγοντες. Ο προαναφερθείς σκοπός επιτυγχάνεται μέσα από την ανάπτυξη των θεωρητικών υποθέσεων με βάση τις οποίες καταρτίζεται το οικονομετρικό υπόδειγμα. Το κύριο βάρος της εργασίας εστιάζεται στην ανάλυση των συνεχών υποδειγμάτων κινδύνου και το έλεγχο των υποθέσεων στα οποία βασίζονται. Ειδικότερα εξετάζεται η επίδραση της μορφής των δεδομένων και της χρονικής συνάθροισης στους εκτιμητές των εφαρμοζόμενων στην μέχρι σήμερα εμπειρική έρευνα υποδειγμάτων. Συγκρίνοντας διαφόρους τύπους διακριτών και συνεχών υποδειγμάτων κινδύνου οδηγούμεθα στο συμπέρασμα ότι τα μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενα συνεχή υποδείγματα καταλήγουν σε μεροληπτικά αποτελέσματα. Η εφαρμογή διακριτών υποδειγμάτων κινδύνου PCE, που αποτελεί και την συνεισφορά μας στη βιβλιογραφία, περιορίζει σε σημαντικό βαθμό τα μειονεκτήματα των εφαρμοζόμενων στην εμπειρική έρευνα υποδειγμάτων. Η εφαρμογή της παραπάνω μεθοδολογίας προϋποθέτει δεδομένα τύπου longitudinal τα οποία δεν είναι συνήθως διαθέσιμα. Αυτό εξηγεί το γεγονός των περιορισμένων εμπειρικών εργασιών στο χώρο της επιβίωσης των επιχειρήσεων. Δεδομένης της δυσκολίας εξεύρεσης κατάλληλων δεδομένων η εμπειρική εφαρμογή στηρίχθηκε σε δεδομένα δημοσίων εγγραφών της ελληνικής κεφαλαιαγοράς για την περίοδο 1993-2002. Από όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε είναι η πρώτη φορά στη βιβλιογραφία που διεξάγεται παρόμοια έρευνα με ελληνικά δεδομένα δημοσίων εγγραφών. Τέλος, η διατριβή καταλήγει στην εξαγωγή των βασικών συμπερασμάτων και προτάσεων σχετικά με μελλοντική έρευνα.