Μελέτη της συνεισφοράς της ταχύτητας απόκρισης σε πλήρως αυτοματοποιημένα μέσω Η/Υ ερωτηματολόγια στάσεων ως προς τις φυσικές δραστηριότητες

Abstract

Past research has shown that when attitudes toward an object are personally important are also more accessible in memory and are better predictors of behavior. This hypothesis was examined through the theoritical frame of planned behavior with the use of the variables attitudes, intention, perceived behavioral control, subjective norm, self identity, attitude strength and accessibility. The sample consisted of 96 adult individuals participating in exercise programs. Symgects responded to both paper and pencil and computer administrated surveys with an interval of 15 days between the first and the second form of the survey. Both forms were the same. The answers were given in a seven-point semantic defferential scale. The electronic form, above the paper and pencil form, was recorded and subjects' responce latency to every question. In the electronic form it was found that higher attitude accessibility produced greater possibility in attitude-behavior conistency (72,5%, p<.01). Conversely lower attitude accessibility produced greater attitude-intention consistency (R=.80, p<.001). Results with the paper and pencil form had lower possibility in attitude-behavior (60,7%, p<.05) and attitude intention consistency (R=.49, p<.01). Also there were differences in behavior due to age of the subjects but not due to gender. Based on the findings of the electronic form and the accessibility variable; a new model for the attitude-behavior and attitude-intention relations was developed based on the above theories.

Προηγούμενες εργασίες έδειξαν ότι, όταν οι στάσεις ενός ατόμου για ένα θέμα είναι ισχυρές, τότε αφενός ανακαλούνται πολύ γρήγορα από τη μνήμη, αφετέρου προβλέπουν καλύτερα τη σχετική συμπεριφορά. Η υπόθεση αυτή εξετάστηκε μέσα από το θεωρητικό πλαίσιο της σχεδιασμένης συμπεριφοράς, με το συνδυασμό των μεταβλητών των στάσεων, της πρόθεσης, του αντιληπτού ελέγχου συμπεριφοράς, του υποκειμενικού προτύπου, της δύναμης των στάσεων, της αυτο-ταυτότητας και της ευπροσιτότητας. Το δείγμα αποτελούνταν από 96 ενήλικα άτομα που συμμετείχαν σε προγράμματα άσκησης γυμναστηρίων. Τα άτομα καλούνταν να απαντήσουν σε δύο είδη ερωτηματολογίων με διαφορά δεκαπέντε ημερών το πρώτο από το δεύτερο. Το πρώτο ήταν το γνωστό σε όλους συμβατικό γραπτό ερωτηματολόγιο (χαρτί και στυλό), ενώ το δεύτερο ήταν μια νέα ηλεκτρονική μορφή ερωτηματολογίου, μέσω ενός πρωτότυπου προγράμματος σε φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή, στο οποίο γινόταν άμεση καταγραφή τόσο της απάντησης, όσο και του χρόνου απόκρισης σε κάθε ερώτηση. Το περιεχόμενο και των δύο μορφών ερωτηματολογίων ήταν το ίδιο και αφορούσε τις προτάσεις που συνέθεταν τις παραπάνω μεταβλητές, ως προς τις στάσεις και την πρόθεση των ατόμων να συνεχίσουν να γυμνάζονται, ενώ οι απαντήσεις δινόταν σε επταβάθμιες κλίμακες. Τα αποτελέσματα από το ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο με τη βοήθεια της ευπροσιτότητας έδειξαν ότι, όταν οι στάσεις ανακαλούνταν πολύ γρήγορα από τη μνήμη, τότε εμφανιζόταν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα σωστής πρόβλεψης της συγκεκριμένης συμπεριφοράς (72,5%, p<.01). Αντίθετα ήταν τα αποτελέσματα αναφορικά με την πρόβλεψη της πρόθεσης. Στην πρόθεση, όσο πιο αργά ανακαλούνταν οι σχετικές στάσεις από τη μνήμη, τόσο μεγαλύτερη συνοχή υπήρχε μεταξύ στάσεων και πρόθεσης (R=.80, p<.001). Τα αποτελέσματα από το γραπτό ερωτηματολόγιο ήταν σαφώς υποδεέστερα από το ηλεκτρονικό και στην πιθανότητα σωστής πρόβλεψης της συμπεριφοράς (60,7%, p<.05) και στην πρόβλεψη της πρόθεσης (R=.49, p<.01). Επίσης παρατηρήθηκαν διαφοροποιήσεις ως προς τη συμπεριφορά σε σχέση με την ηλικία των ερωτώμενων, ενώ δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με το φύλο. Με τη βοήθεια της νέας ηλεκτρονικής μορφής του ερωτηματολογίου και τη χρήση της μεταβλητής της ευπροσιτότητας, κατέστη δυνατή μία ισχυρότερη πρόβλεψη της πρόθεσης και της συμπεριφοράς προς την άσκηση σε σχέση με τη συμβατική μορφή του ερωτηματολογίου. Με βάση τα ερευνητικά αποτελέσματα φαίνεται να διαμορφώνεται ένα νέο ισχυρό μοντέλο των σχέσεων στάσεων, πρόθεσης και συμπεριφοράς μέσω της αλληλεπίδρασης των παραπάνω ψυχολογικών θεωριών και του προγράμματος που κατασκευάστηκε σε υπολογιστή. Το μοντέλο θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των σχέσεων αυτών και στην παραπέρα βελτίωση και υιοθέτηση ενός πιο μόνιμου αθλητικού τρόπου ζωής.