ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Abstract

SEVENTY-SEVEN CHILDREN WITH MONOARTICULAL AND PAUCIARTICULAL JCA (M-JCA, P-JCA) WERE FOLLOWED UP FOR AT LEAST FIVE YEARS. THE M-JCA GROUP CONSISTED OF 30 PATIENTS (11M-19F) AND THE P-JCA GROUP OF 47 (24M-23F). IN ALL PATIENTS THE TYPE OF THE DISEASE ONSET HAD NOT CHANGED FOR AT LEAST ONE YEAR. IN MOST OF THECHILDREN WITH M-JCA (67%) THE DISEASE REMAINED MONOARTICULAR. IT PROGRESSED TO POLYARTHRITIS IN 11/47 PATIENTS WITH P-JCA BUT IN NONE OF THE PATIENTS WITHM-JCA (P<0.01). RADIOLOGICAL CHANGES OF PROGRESSIVE ARTHROPATHY DEVELOPED INA SIGNIFICANTLY HIGHER PROPORTION OF PATIENTS WITH P-JCA THAN M-JCA (P<0.01). IT IS CONCLUDED THAT M-JCA OF AT LEAST ONE YEAR DURATION IN MOST OF THE CASES REMAINS MONOARTICULAR, INVOLVES PREDOMINANTLY THE KNEE AND CAUSES LEG-LENGTH DISCREPANSIES MORE OFTEN THAN P-JCA. IT IS USUALLY CONTROLLED WITH ONE NSAID, MAY PROGRESS TO OLIGOARTHRITIS BUT NOT TO POLYARTHRITIS AND EVENTUALLY HASA GOOD OUTCOME.

ΜΕΛΕΤΗΘΗΚΕ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ Η ΚΛΙΝΙΚΟΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΔΥΟ ΟΜΑΔΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΝΕΑΝΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ (ΝΧΑ) ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΕΝΤΕΤΙΑ. Η ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΜΟΝΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ (ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΜΟΝΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ) ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΤΑΝ ΑΠΟ30 ΠΑΙΔΙΑ (11Α, 19Κ ΜΗΕ:6, 9 ΧΡΟΝΙΑ) ΚΑΙ Η ΟΜΑΔΑ ΟΛΙΓΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ ΑΠΟ 47 ΠΑΙΔΙΑ (24Α, 23Κ ΜΗΕ 7,3 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΟΛΙΓΟΑΡΘΡΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ). ΜΕΛΕΤΗΘΗΚΑΝ ΚΥΡΙΩΣ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΡΕΥΜΑΤΟΠΑΘΕΙΑΣ Η ΑΛΛΗΣ ΑΥΤΟΑΝΟΣΗΣ ΝΟΣΟΥ ΣΤΟ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ, Η ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ Η ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ ΣΕ ΑΛΛΗ ΜΟΡΦΗ, ΟΙΕΞΩΑΡΘΡΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΕΝΕΡΓΟΤΗΤΑΣ, ΤΑ ΑΚΤ/ΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ, ΦΑΙΝΟΜΕΝΑΟΞΕΙΑΣ ΦΑΣΕΩΣ, ΤΑ ΑΝΤΙΓΟΝΑ ΙΣΤΟΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑΣ, Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚΒΑΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ, Η ΜΟΝΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΤΗΣ ΝΧΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟΓΟΝΑΤΟ, ΜΕ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΝΑΠΤΥΞΗ-ΑΝΙΣΟΣΚΕΛΙΑ, ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΕ ΕΝΑ NSAID, ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΑΚΤ/ΚΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗΣ ΑΡΘΡΟΠΑΘΕΙΑΣ, ΔΕΝ ΜΕΤΑΠΙΠΤΕΙ ΣΕ ΠΟΛΥΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΕΚΒΑΣΗ.