Μελέτη της λειτουργίας του αριστερού κόλπου με το ιστικό doppler σε ασθενείς με οξέα ισχαιμικά σύνδρομα

Abstract

Background: Myocardial ischemia is known to cause myocardial dysfunction of the ventricle. Left atrium (LA) compensates for short periods of ischemia by shifting the contribution of its reservoir, conduit and booster functions. Our goal is to investigate the regional mechanisms of contribution of the left atrium to left ventricular function in patients with myocardial infarction. Methods: Fifty- seven patients with a first acute coronary artery event who consulted our hospital in the first 12 hours starting from the onset of chest pain were enrolled in the study. 2D-Speckle Tracking (2DSpTr) of the left atrium (LA) was acquired from the standard apical views to measure longitudinal strain (ε) in 12 LA segmental regions after angioplasty and TIMI III flow in the culprit vessel. Patients were divided in two groups according to baseline wall motion score index (group1: WMSI=1 and group 2: WMSI>1) and values obtained from the different atrial regions were compared with each other and corresponding LA volumes at baseline and at three months. Results: Basal inferior LA regional function appears to have an important role in optimizing left ventricular filling and correlates with LA booster pump function. LA contractility seems unchanged in patients with myocardial dysfunction in the acute setting and only baseline mechanical function during the reservoir period determines future atrial mechanical failure (remodelling) according to Starling’s law. Conclusion: A consistent pattern of differences in LA regional function is noted with the annular regions and particularly the inferior wall in patients with an acute coronary event. Starling’s law and not increased LA contractility probably compensate for impaired left ventricular function.

Σκοποί: Οι κύριοι στόχοι ήταν (α) η μελέτη της τμηματικής λειτουργίας του αριστερού κόλπου με τις νεότερες υπερηχοκαρδιογραφικές τεχνικές που επιτρέπουν την ποσοτικοποίηση της τμηματικής παραμόρφωσης του ιστού με ιδιαίτερη έμφαση στη μελέτη με το δισδιάστατο Speckle Tracking, (β) ο ρόλος της τμηματικής λειτουργίας του αριστερού κόλπου στην πλήρωση της αριστεράς κοιλίας κατά το οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, σε σχέση πάντοτε με τη λειτουργία της αριστεράς κοιλίας, και (γ) η μελέτη των παραμέτρων εκείνων που πιθανόν καθορίζουν την αναδιαμόρφωση του αριστερού κόλπου μετά από ένα οξύ στεφανιαίο επεισόδιο. Μέθοδοι: Μελετήθηκαν προοπτικά για διάστημα 3 μηνών, 57 ασθενείς (ηλικίας 53±12 ετών, 51 άνδρες ), που νοσηλεύτηκαν με τη διάγνωση οξέως στεφανιαίου συνδρόμου, είτε προσθίου εμφράγματος (30), είτε κατωτέρου (17) ή εμφράγματος χωρίς ανάσπαση του ST (10) ως πρώτη εκδήλωση στεφανιαίας νόσου. Όλοι οι ασθενείς επαναιματώθηκαν επιτυχώς - με αγγειογραφική επιβεβαίωση - είτε με θρομβόλυση μόνο ( 5), είτε με θρομβόλυση και αγγειοπλαστική (44 ), είτε με πρωτογενή αγγειοπλαστική (8 ). Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε πλήρη βιοχημικό, έλεγχο, υπερηχοκαρδιογράφημα, ενώ ο υπερηχογραφικός έλεγχος συμπεριέλαβε μετρήσεις με τις νεότερες τεχνικές της ιστικής υπερηχοκαρδιογραφίας. Αποτελέσματα: Επειδή η λειτουργία του κόλπου μελετάται πάντοτε σε σχέση με αυτήν της κοιλίας οι ασθενείς διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες αναλόγως δεικτών σφαιρικής και τμηματικής συστολικής λειτουργίας κατά την αρχική εξέταση. Υπήρξε μια κλίση στις τιμές της τμηματικής παραμόρφωσης του αριστερού κόλπου από τα βασικά τμήματα κοντά στο δακτύλιο (υψηλότερες τιμές) προς τα κορυφαία τμήματα (χαμηλότερες τιμές). Στους ασθενείς με τμηματικές υποκινησίες το βασικό και μέσο κατώτερο τοίχωμα του κόλπου παραμορφώνονται εντονότερα (Ρ<0,05) και (Ρ<0,001) αντίστοιχα για να υποβοηθήσουν πιθανόν την κένωση του κόλπου, ενώ χάνεται η περισταλτική κίνηση της σύσπασης του κόλπου καθώς ο όγκος του αυξάνει, όπως είναι φανερό από την αρνητική συσχέτιση της παραμόρφωσης του κορυφαίου κατωτέρου τοιχώματος με τους όγκους του αριστερού κόλπου. Από τους ασθενείς με υποκινησίες , μόνο το 12% παρουσίασε αναδιαμόρφωση της αριστερής κοιλίας όπως αυτή έχει οριστεί, ενώ 44,4% παρουσίασε αναδιαμόρφωση του αριστερού κόλπου. Από τις ανεξάρτητες μεταβλητές ο δείκτης διάτασης του αριστερού κόλπου (LAexpansion index), ο λόγος S/D των κυμάτων των πνευμονικών φλεβών και ο μέσος όρος της τμηματικής παραμόρφωσης του κατωτέρου και προσθίου τοιχώματος κατά τη διάσταση της κοιλίας με το 2D Speckle ήταν ανεξάρτητοι προγνωστικοί δείκτες της αναδιαμόρφωσης του αριστερού κόλπου. Συμπέρασμα: Οι παράμετροι της τμηματικής παραμόρφωσης του αριστερού κόλπου μπορούν να αξιολογηθούν με την ιστική υπερηχοκαρδιογραφία. Υπάρχουν τμηματικές διαφορές στην συσταλτικότητα και το κατώτερο τοίχωμα φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην βελτιστοποίηση της πλήρωσης της αριστεράς κοιλίας. Σε ασθενείς με υποκινησίες στην αριστερά κοιλία μετά από ένα οξύ ισχαιμικό σύνδρομο η παραμόρφωση (strain, ε%) του βασικού κατωτέρου τοιχώματος αυξάνει ώστε να υπερνικήσει το αυξημένο μεταφορτίο, ενώ δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ των παραμέτρων της τμηματικής παραμόρφωσης του αριστερού κόλπου και της μηχανικής λειτουργίας του στους ασθενείς αυτούς. Η παραμόρφωση του αριστερού κόλπου στον επιμήκη άξονα φαίνεται ότι δεν μεταβάλλεται σε ασθενείς με έμφραγμα του μυοκαρδίου, ενώ υπάρχει αρνητική συσχέτιση μεταξύ των όγκων του αριστερού κόλπου και της παραμόρφωσης του κορυφαίου κατωτέρου τοιχώματος. (α) Η μηχανική λειτουργία του αριστερού κόλπου κατά τη φάση της «αποθήκης», σύμφωνα με το νόμο του Starling, (β) ο λόγος S/D των κυμάτων των πνευμονικών φλεβών και (γ) ο μέσος όρος της τμηματικής παραμόρφωσης του κατωτέρου και προσθίου τοιχώματος κατά τη διάσταση της κοιλίας με το 2D Speckle ήταν ανεξάρτητοι προγνωστικοί δείκτες της αναδιαμόρφωσης του αριστερού κόλπου.