Συγκριτική αξιολόγηση της φλεγμονώδους απάντησης μετά από καρδιακή ανακοπή σε ασθενείς που έλαβαν βαζοπρεσίνη- αδρεναλίνη-μεθυλοπρεδνιζολόνη και αδρεναλίνη-placebo-placebo κατά τη καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση

Abstract

Δίχως άλλο, ο συνδυασμός αδρεναλίνης-βαζοπρεσίνης- μεθυλοπρεδνιζολόνης, χορηγούμενα κατά και μετά την ΚΑΡΠΑ, σύμφωνα με το πρωτόκολλο της παρούσας μελέτης, προκαλεί σημαντικά μικρότερη κινητοποίηση της συστηματικής φλεγμονώδους απάντησης κατά την περίοδο της ανάνηψης. Στα πλαίσια της αξιολόγησης του “συνδρόμου μετά την καρδιακή ανακοπή” έγιναν μετρήσεις κυτοκινών. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα επίπεδα τους βρέθηκαν σημαντικά μειωμένα στην ομάδα μελέτης, τόσο αμέσως μετά την ανακοπή, όσο και κατά το πρώτο 7ήμερο μετά, υποδηλώνοντας ηπιότερη μορφή του συνδρόμου. Το γεγονός αυτό φαίνεται να είναι αποτέλεσμα της μικρότερης διάρκειας ισχαιμικού επεισοδίου και των καλύτερων αρτηριακών πιέσεων που παρατηρήθηκαν στους ασθενείς της ομάδας μελέτης, τα οποία σχετίζονται με τις επιμέρους φαρμακολογικές ιδιότητες των χορηγούμενων φαρμάκων και την ξεχωριστή συμμετοχή τους στους μηχανισμούς του αγγειοπαραλυτικού σοκ. Τα παραπάνω δικαιώνουν τη βασική υπόθεση της παρούσας εργασίας, η οποία υπενθυμίζω είναι “...ότι στις περιπτώσεις ανθεκτικής ενδονοσοκομειακής καρδιακής ανακοπής η συνδυασμένη χορήγηση αδρεναλίνης-βαζοπρεσίνης κατά την ΚΑΡΠΑ, και κορτικοειδών κατά και μετά την ΚΑΡΠΑ κινητοποιεί τη συστηματική φλεγμονώδη απάντηση κατά την μετανανηπτική περίοδο σημαντικά λιγότερο από την χορήγηση αδρεναλίνης μόνο.”