Μελέτη της μεταβολής των Τ-λεμφοκυττάρων με τη χρησιμοποίηση μονοκλωνικών αντισωμάτων κατά τη διάρκεια της κύησης (φυσιολογικής και με μητρορραγία του πρώτου τριμήνου)

Abstract

The fetus as an allograft should be rejected. The protection of the fetus from the immunologic attack mechanisms of the pregnant woman constitutes a special behavior. The above principle composes an obscure, as well as an interesting subject of current research. In eighty eight pregnant women and in sixteen healthy women of productive age, we studied the lymphocytes subpopulations and the immunoglobulins, (IgG, IgM, Ig A), on venous samples. We studied the subsets of lymphocytes CD₃+ (T₃+ ):mature T-lymphocytes CD₄+ (T₄+ ): helper and inducer, CD₈+ (T₈+ ): Cytotoxic and Suppressor, la⁺ like: B-lymphocytes and activated cells, using the indirect immunofluorence, staining with monoclonal antibodies. Thirty two pregnant women of the eighty eight ones, suffered from metrorragia in the first trimester. The pregnancy of the rest fifty six, (age of pregnancy six to forty weeks), had a normal process of gestation and delivered a healthy children. The entire one hundred and four healthy women we studied, were not suffered from any condition that might affect our determinations of lymphocytes subpopulations and immunoglobulins. Our data indicate: During the normal pregnancy there is a statistical significant low percentage of the T4+ cells in the first trimester with gradual increase as the pregnancy advances. We also found a significant high T₈+ - cells in the first trimester with tendency to fall to normal after the fourteen week of gestation. These differences could be attributed as an effort of the immunologic system of the pregnant woman to accept the fetus during the first weeks of gestation while the increased percentage of T₄+ cells in the third trimester as an effort to reject the fetus. In the parturients, the significant low T₈+ and T₄+ cells in comparison with all the other groups of normal pregnant women, may be attributed to the termination of the immunological activation and the absence of the immunosuppression on maternal lypmhocytes. Using the discrimination analysis accordance to our parameters IgM, (inhibiting-protective factors?), and percendage of T₄+ - cells (cytoimmunoresponse of the pregnant), we obtained a straight line, which is defined from an equation. This straight line in the system of the axis of the above parameters is the boundary which separates the pregnant women with metrorragia of the first trimester in two groups. The first group consists of the once which had or will have an abortion. The second group consists of the once with normal process of gestation (figure 5). Our immunologic data suggest a new diagnostic method which combined with ultrasoning results, restricts to 2% the diagnostic and prognostic error about the viability of the fetus in the women with metrorragia in the first trimester. Our method promises to be a significant diagnostic tool for the clinician in every day practice.

Το κύημα ως ετερομόσχευμα θεωρητικά θα έπρεπε να απορρίπτονταν. Η ειδική ανοσολογική συμπεριφορά της εγκύου που στοχεύει στην προστασία του εμβρύου από μια ανοσολογική επίθεση της μητέρας αποτελεί και σήμερα ένα συναρπαστικό και δυσεπίλυτο αντικείμενο μελέτης. Στα πλαίσια αυτά, σε 88 έγκυες γυναίκες και σε 16 υγιείς γυναίκες της παραγωγικής ηλικίας μελετήσαμε στο περιφερικό αίμα τους υποπληθυσμούς των Τ-λεμφοκυττάρων και κάναμε ποσοτικό προσδιορισμό στο αίμα των IgG, IgM, IgA. Η μελέτη των λεμφοκυτταρικών υποπληθυσμών, CD₃+ (Τ₃+): ώριμα Τ-λεμφοκύτταρα, CD₄+ (Τ₄+ ): βοηθητικά και διεγερτικά Τ-κύτταρα, CD₈+ (Τ₈+ ): κυτταροτοξικά και κατασταλτικά Τ-κύτταρα και Ια⁺: Β-λεμφοκύτταρα και διεγερμένα κύτταρα, έγινε με τη βοήθεια των μονοκλωνικών αντισωμάτων. Από τις 88 έγκυες γυναίκες οι 32 παρουσίασαν μητρορραγία στο πρώτο τρίμηνο της κύησης ενώ οι υπόλοιπες 56, ηλικίας κύησης από 6 έως 40 εβδομάδες είχαν φυσιολογική εξέλιξη της εγκυμοσύνης και γέννησαν υγιές παιδί. Η επιλογή των 104 υγιών γυναικών συνολικά που μελετήσαμε απαιτούσε σαν προϋπόθεση την έλλειψη παθολογικών καταστάσεων που επηρεάζουν ή πιθανώς να επηρεάζουν τους προσδιορισμούς των υποπληθυσμών των Τ-λεμφοκυττάρων και των ανοσοσφαιρινών. Κατά τη φυσιολογική εγκυμοσύνη διαπιστώσαμε στο πρώτο τρίμηνο σημαντικά χαμηλό ποσοστό Τ₄+ κυττάρων με προοδευτική αύξηση όσο εξελίσσεται η κύηση και σημαντικά υψηλό αριθμό Τ₈+ κυττάρων που επανέρχεται στα επίπεδα πριν την εγκυμοσύνη μετά την 14η εβδομάδα της κύησης. Οι διαφορές αυτές θα μπορούσαν ίσως να εκτιμηθούν ως προσπάθεια του ανοσολογικού συστήματος της εγκύου να αποδεχθεί το κύημα τις πρώτες εβδομάδες της κύησης, ενώ το αυξημένο ποσοστό των Τ₄+ κυττάρων στο τρίτο τρίμηνο σαν προσπάθεια απόρριψης του κυήματος. Στις επίτοκες τα σημαντικά χαμηλά Τ₈+ και Τ₄+ κύτταρα σε σύγκριση με όλες τις ομάδες των φυσιολογικών εγκύων γυναικών πιθανολογεί την λήξη της ανοσοδιέγερσης και την απουσία κατασταλτικής δραστηριότητας των μητρικών λεμφοκυττάρων. Στις έγκυες με μητρορραγία του πρώτου τριμήνου χρησιμοποιώντας την Discrimination analysis με βάση τις παραμέτρους, IgM (ανασταλτικοί - προστατευτικοί παράγοντες;) και εκατοστιαία αναλογία Τ₄+ κυττάρων (κυτταρική ανοσοανταπόκριση της εγκύου), κατασκευάσαμε ευθεία γραμμή που ορίζεται από εξίσωση. Η ευθεία αυτή γραμμή, στο σύστημα των συντεταγμένων των παραπάνω παραμέτρων, είναι και το σύνορο που χωρίζει τις έγκυες με μητρορραγία σε δύο ομάδες. Σε εκείνες, δηλαδή, που απέβαλαν ή θα αποβάλουν και σε εκείνες των οποίων η κύηση θα εξελιχθεί ομαλά μέχρι το τέλος (Εικόνα 5). Η καινούργια διαγνωστική μέθοδος που προτείνουμε, η οποία στηρίζεται σε ανοσολογικά δεδομένα, σε συνδυασμό με τα υπερηχογραφικά κριτήρια, περιορίζει το διαγνωστικό και προγνωστικό σφάλμα για τη βιωσιμότητα και πορεία της κύησης στο 2%, στις έγκυες με μητρορραγία στο πρώτο τρίμηνο. Η εφαρμογή στην καθημερινή πράξη, της ανοσολογικής διαγνωστικής μεθόδου στις γυναίκες με μητρορραγία στο πρώτο τρίμηνο της κύησης, υπόσχεται σημαντική βοήθεια στον κλινικό γιατρό.