Φαρμακευτική κόπωση με δοβουταμίνη και υπερηχογράφημα σε ασθενείς με ομόζυγο β-μεσογειακή αναιμία και φυσιολογική συσταλτικότητα αριστερής κοιλίας

Abstract

Background: Patients with beta-thalassemia major demonstrate increased cardiac morbidity and mortality. A non-invasive method, capable of revealing cardiac dysfunction at an asymptomatic stage would be useful for the early intensification of chelation therapy and possible application of cardioprotective treatment in these patients. The inadequate, left ventricular inotropic response upon dobutamine challenge has prognostic implications in studies on asymptomatic, non-thalassemic patients. Methods: 36 asymptomatic patients with beta-thalassemia major and normal biventricular systolic function (mean age 25±6 years, mean serum ferritin 3574±2393ng/ml) and 25 healthy controls matched for age, sex, and body surface area were examined echocardiographically at rest and after intravenous dobutamine infusion in incremental doses. Echocardiographic dobutamine examination was repeated in 23 thalassemic patients after 24±12 months. All patients were clinically evaluated during the decade following the first study. Results: Compared to the healthy controls, thalassemic patients exhibited a reduced thickening of the left ventricular posterior wall. At follow up, both an unfavorable left ventricular remodeling at rest and sufficient systolic reverse were evident. During the ten-year clinical evaluation seven patients died, all of cardiac causes. Cox regression analysis showed that higher serum ferritin and lower age, but not the echocardiographic parameters, were predictive of mortality. Conclusions: Serum ferritin and age, but not the dobutamine stress echocardiogram, are independently associated with cardiac mortality among patients with beta-thalassemia major.

Εισαγωγή: Οι ασθενείς με ομόζυγο β-μεσογειακή αναιμία εμφανίζουν αυξημένη καρδιακή νοσηρότητα και θνητότητα. Μία παρακλινική, μη επεμβατική μέθοδος ικανή να αποκαλύψει καρδιακή δυσλειτουργία σε ασυμπτωματικό στάδιο θα ήταν χρήσιμη για την πρώιμη ενίσχυση της αποσιδήρωσης και ενδεχόμενη χορήγηση καρδιοπροστατευτικής αγωγής στους ασθενείς αυτούς. Η ινοτροπική διέγερση με δοβουταμίνη μπορεί να αποκαλύψει λανθάνουσα δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας και πιθανώς αυξημένο μελλοντικό καρδιακό κίνδυνο μέσω της κατάδειξης ανεπαρκούς συστολικής εφεδρείας σε ασυμπτωματικούς, μη θαλασσαιμικούς ασθενείς. Μέθοδοι: 36 καρδιολογικά ασυμπτωματικοί ασθενείς με μείζονα β-μεσογειακή αναιμία και φυσιολογική καρδιακή λειτουργία (ηλικίας 25±6 έτη, φερριτίνη ορού 3574±2393 νανογρ / κυβ. εκατ.) και 25 υγιείς μάρτυρες συγκρίσιμοι σε ηλικία, φύλο και επιφάνεια σώματος μελετήθηκαν υπερηχοκαρδιογραφικά σε ηρεμία και μετά φόρτιση με ενδοφλέβια δοβουταμίνη σε αυξανόμενες δόσεις. Η μελέτη επαναλήφθηκε σε 23 ασθενείς μετά 24±12 μήνες. Το σύνολο των ασθενών εκτιμήθηκε κλινικά κατά τη δεκαετία που ακολούθησε την αρχική μελέτη. Αποτελέσματα: Στην ομάδα των θαλασσαιμικών υπήρχε ελαττωμένη ποσοστιαία πάχυνση του οπισθίου τοιχώματος της αριστερής κοιλίας σε σύγκριση με τους υγιείς μάρτυρες. Στην επαναληπτική μελέτη διαπιστώθηκε ότι η αριστερή κοιλία εμφάνιζε στη ηρεμία δυσμενή αναδιαμόρφωση αλλά επαρκή συστολική εφεδρεία στη φόρτιση με δοβουταμίνη. Κατά τη δεκαετή κλινική παρακολούθηση 7 ασθενείς απεβίωσαν, όλοι από καρδιακά αίτια. Η μέθοδος πολλαπλής εξάρτησης αναλογικού κινδύνου έδειξε ότι η φερριτίνη ορού και η ηλικία, με ανάστροφη συσχέτιση, όχι όμως οι υπερηχοκαρδιογραφικοί παράμετροι ήταν οι μοναδικοί προβλεπτικοί δείκτες θνητότητας. Συμπέρασμα: Η φερριτίνη ορού και η ηλικία φέρουν σημαντική προγνωστική αξία σε ασθενείς με μείζονα β-μεσογειακή αναιμία. Το υπερηχοκαρδιογράφημα δοβουταμίνης δεν συνεισφέρει στην διαβάθμιση κινδύνου στους ασθενείς αυτούς.