Κλαδική ανάλυση της παραγωγικότητας και της τεχνολογικής προόδου στην ελληνική βιομηχανία: σύγκριση με Γαλλία, Δανία, Ιταλία και Ισπανία

Abstract

Στόχος της διατριβής είναι να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο για τους φορείς λήψης αποφάσεων και χάραξης πολιτικής, έτσι ώστε, με βάση και τις συνθήκες παραγωγής στις άλλες υπό εξέταση Ευρωπαϊκές χώρες που εφάρμοσαν διαφορετικές πολιτικές εκβιομηχάνισης, η μελλοντική τεχνολογική και βιομηχανική πολιτική να οδηγήσει την Ελληνική βιομηχανία σε αύξηση του μεριδίου της σε ότι αφορά το παραγόμενο προϊόν και τις εξαγωγές προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η διδακτορική διατριβή αναφέρεται στη μέτρηση της τεχνολογικής προόδου και του συντελεστή συνολικής παραγωγικότητας (Total Factor Productivity), καθώς επίσης και στην σε βάθος κλαδική ανάλυση των συνθηκών παραγωγής σε επτά βιομηχανικούς κλάδους [Βιομηχανία Τροφίμων, Ποτών και Καπνού (15-16), Βιομηχανία Κλωστοϋφαντουργίας, Ειδών Ένδυσης, Υπόδησης και Δέρματος (17-18-19), Βιομηχανία Ξύλου και προϊόντων Ξύλου (20), Βιομηχανία Χάρτου, Εκδόσεων, Εκτυπώσεων, Αναπαραγωγής Μέσων Ήχου (21-22), Βιομηχανία Χημικών ουσιών και προϊόντων (24), Βιομηχανία Μη-Μεταλλικών Ορυκτών προϊόντων (26), Βιομηχανία Αυτοκινήτων Οχημάτων και λοιπού Εξοπλισμού Μεταφορών (34- 35)] και σε πέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δανία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία). Για τη μέτρηση της τεχνολογικής προόδου και του συντελεστή συνολικής παραγωγικότητας (Total Factor Productivity) χρησιμοποιήθηκε η υπερβατική λογαριθμική συνάρτηση κόστους. Οι εισροές που χρησιμοποιήσαμε στην υπερβατική λογαριθμική συνάρτηση κόστους είναι το κεφάλαιο, η εργασία και η ηλεκτρική ενέργεια. Η ανάλυση που γίνεται σε σχέση με τα κύρια χαρακτηριστικά που συνθέτουν τη διαδικασία παραγωγής, δηλαδή τις ατομικές (own) και σταυροειδείς (cross) ελαστικότητες ζήτησης και υποκατάστασης μεταξύ των τριών εισροών, τις οικονομίες κλίμακας, τη μορφή και το ρυθμό της τεχνολογικής προόδου και τέλος το ρυθμό μεταβολής του συντελεστή συνολικής παραγωγικότητας (TFP), αποτελεί μια σε βάθος μελέτη του τρόπου με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η βιομηχανική παραγωγή στις υπό εξέταση χώρες και κλάδους. Κάνοντας σε αυτό το σημείο μια σύντομη συνόψιση των αποτελεσμάτων της διατριβής, θα μπορούσαμε να πούμε ότι με βάση το ρυθμό αύξησης της τεχνολογικής προόδου η Ελλάδα φαίνεται να κατέχει σε τέσσερις από τους επτά υπό εξέταση κλάδους τη χαμηλότερη θέση [(Βιομηχανία Κλωστοϋφαντουργίας, Ειδών Ένδυσης, Υπόδησης και Δέρματος (17-18-19), Βιομηχανία Χάρτου, Εκδόσεων, Εκτυπώσεων, Αναπαραγωγής Μέσων Ήχου (21-22), Βιομηχανία Μη-Μεταλλικών Ορυκτών προϊόντων (26), Βιομηχανία Αυτοκίνητων Οχημάτων και λοιπού Εξοπλισμού Μεταφορών (34-35)], σε δύο κλάδους κατέχει την προτελευταία θέση [(Βιομηχανία Ξύλου και προϊόντων Ξύλου (20), Βιομηχανία Χημικών ουσιών και προϊόντων (24)], ενώ μόνο στον κλάδο Τροφίμων, Ποτών και Καπνού (15-16) κατέχει τη δεύτερη θέση μετά τη Δανία.