Μεταγευματική λιπαιμία στο μεταβολικό σύνδρομο και τη στεφανιαία νόσο: σύγκριση με υγιείς μάρτυρες

Abstract

Cardiovascular diseases are the leading cause of death in the western world. The knowledge that has been acquired from the study of their pathogenesis has been successfully applied both in their treatment as well as in their prevention. In relation to the prevention this knowledge has led to the idea of avoiding or reducing the exposure to risk factors i.e. factors that if one is exposed to the probability to develop the disease is increased. Post prandial lipaemia has been proposed as a new risk factor for cardiovascular diseases. Indeed, it has been noted that several groups of people that are at increased risk for the development of cardiovascular diseases, show post prandial hyperlipaemia. Additionally, the metabolic syndrome constitutes a proven risk factor that until now has not been incorporated in any risk prediction model. The metabolic disturbances that coexist in the syndrome are numerous and more are being described. The aetiology of all of these has been proposed to be common and namely that they occur either directly or indirectly due to the resistance to insulin and the accompanying hyperinsulinaemia. Previous studies have laid the ground for the hypothesis that the dyslipidaemia of the metabolic syndrome may include an increased post prandial lipaemia. Testing this hypothesis was our main objective. For this purpose we compared the post-prandial lipaemia in people with metabolic syndrome with coronary artery disease and in normal controls. The results are consistent with the hypothesis with the absolute post prandial lipaemia being highest in the group with metabolic syndrome compared to the group with coronary artery disease and the control group. The results indicate that indeed a deranged post prandial lipaemia might be part of the metabolic disturbances seen in the metabolic syndrome. Larger studies need to be conducted to study this in greater depth. Finally, in an effort to compare the added risk that the observed post prandial lipaemia confers to each group post prandial lipaemia was quantified in relative terms. We observed that the relative post-prandial lipemia between the groups was similar in magnitude. We conclude that post prandial lipaemia increases the risk for the development of cardiovascular diseases in all groups but that between groups the relative risk remains unchanged. Bigger studies of different study groups are awaited in order to be able to reach safer conclusions.

Οι καρδιοαγγειακές παθήσεις αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου στον δυτικό κόσμο. Η γνώση που έχει αποκτηθεί από τη μελέτη της παθογένεσης έχει εφαρμοστεί με επιτυχία τόσο στη θεραπεία όσο και στην πρόληψή τους. Όσον αφορά στην πρόληψη, η γνώση αυτή έχει οδηγήσει στην ιδέα της αποφυγής ή μείωσης της έκθεσης στους παράγοντες κινδύνου, δηλαδή παράγοντες η έκθεση στους οποίους αυξάνει την πιθανότητα ενός ατόμου να νοσήσει. Η μεταγευματική λιπαιμία έχει προταθεί ως ένας νέος παράγων κίνδυνου για τις καρδιοαγγειακές νόσους. Πράγματι, έχει παρατηρηθεί ότι αρκετές ομάδες ατόμων που βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για καρδιοαγγειακές παθήσεις παρουσιάζουν μεταγευματική υπερλιπαιμία. Επίσης, το μεταβολικό σύνδρομο αποτελεί έναν αποδεδειγμένο παράγοντα κινδύνου, ο οποίος μέχρι σήμερα δεν έχει ενταχθεί σε κανένα μοντέλο πρόβλεψης του κινδύνου. Οι μεταβολικές διαταραχές που συνυπάρχουν στο μεταβολικό σύνδρομο είναι πολλές και συνεχώς προστίθενται νέες. Η αιτιολογία όλων αυτών έχει προταθεί ότι είναι κοινή και συγκεκριμένα ότι οφείλονται άμεσα ή έμμεσα, στην αντίσταση στην δράση της ινσουλίνης και την συνοδό υπερινσουλιναιμία. Από προηγούμενες μελέτες έχει προκύψει η υπόθεση ότι η δυσλιπιδαιμία του μεταβολικού συνδρόμου συμπεριλαμβάνει τη μεταγευματική υπερλιπαιμία. Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο τον έλεγχο της υπόθεσης αυτής. Για τον σκοπό αυτό συγκρίνουμε τη μεταγευματική λιπαιμία σε άτομα με μεταβολικό σύνδρομο, με στεφανιαία νόσο, και σε υγιείς μάρτυρες. Τα αποτελέσματα είναι συνεπή με την υπόθεση, με την απόλυτη μεταγευματική λιπαιμία στα άτομα με μεταβολικό σύνδρομο να είναι αυξημένη σε σχέση με αυτήν των ασθενών με στεφανιαία νόσο και με αυτήν των μαρτύρων. Τα αποτελέσματα αυτά αποτελούν μια ακόμη ένδειξη της ύπαρξης της μεταγευματικής υπερλιπαιμίας στο μεταβολικό σύνδρομο που θα μπορούσε να διερευνηθεί σε βάθος από μεγαλύτερες μελέτες. Τέλος, θέλοντας να συγκρίνουμε τον επιπλέον κίνδυνο που προσδίδει η μεταγευματική λιπαιμία στην κάθε ομάδα σε σχέση με κάθε άλλη ομάδα η μεταγευματική λιπαιμία ποσοτικοποιείται σε σχετικούς όρους. Βρίσκουμε ότι η σχετική μεταγευματική λιπαιμία μεταξύ των ομάδων είναι παρόμοια. Καταλήγουμε έτσι στο συμπέρασμα ότι η μεταγευματική λιπαιμία αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιοαγγειακές παθήσεις σε κάθε ομάδα, αλλά μεταξύ των ομάδων ο σχετικός κίνδυνος παραμένει ίδιος. Μελέτες μεγαλυτέρου μεγέθους και σε διαφορετικούς πληθυσμούς αναμένονται με ενδιαφέρον, προκειμένου να μπορέσει να καταλήξει κάνεις σε ασφαλέστερα συμπεράσματα.