Η ιστορία της αναλγησίας στην Ελλάδα από την αρχαιότητα έως σήμερα

Abstract

Reviewing the Greek history, of about 4000 years, we can realize how intense were the influences of each of the conquerors to whom Greece belonged to and how great was the contribution of Ancient Greece in the evolution of human being and of the global history. The history of Analgesia is closely connected to the history of Medicine and the people who determined it ’s course. The Greek history begins with Homer the author of the epic poems which are the first written works attributed to him. In the epic poems gods send illness to punish the mortals and are the only ones responsible to treat them. First teacher of Medicine was Kentavros Hiron who lived in Pilio mountain, who’s pupil was Asklipios the father of Medicine. In Ancient Greece opium was already known since the Minoan civilization (1450 b.C.) due to their relationship to the other populations like Mesopotamians and Egyptians. Hyppocrates was the first to classificate Medicine and attempt to treat illness by logical manners. In the Hyppocratic collection (5th -2th century bC) Medicine was rationalized without superstitions and magic therapies. Hyppocrates used the observation, the experience and the wisdom of the antedates “Prosocratic philosophers”. He is the founder of Medicine who influenced the later philosophers up to the contemporary researchers. Theophrastus studied in Plato's school <http://en.wikipedia.org/wiki/Platonic_Academy> and was the successor of Aristotle <http://en.wikipedia.org/wiki/Aristotle> in the Peripatetic <http://en.wikipedia.org/wiki/Peripatetic_school> school. In that period is logged the first use of “thiriaki” which was considered as an exceptional therapeutic drug for many centuries to come. Dioscorides an ancient Greek <http://en.wikipedia.org/wiki/Ancient_Greece> physician <http://en.wikipedia.org/wiki/Physician>, pharmacologist <http://en.wikipedia.org/wiki/Pharmacologist> and botanist <http://en.wikipedia.org/wiki/Botanist> who practiced in ancient Rome <http://en.wikipedia.org/wiki/Ancient_Rome> at the time of Nero <http://en.wikipedia.org/wiki/Nero>, wrote a five-volume book in his native Greek; “De Materia Medica <http://en.wikipedia.org/wiki/Materia_Medica>” is a precursor to all modern pharmacopeias <http://en.wikipedia.org/wiki/Pharmacopeia> and is considered as one of the most influential herbal books in history. He was a surgeon assigned to the army of the emperor, so he had the opportunity to travel extensively seeking medical substances from all over the Roman <http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_Rome> and Greek <http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_Greece>region. Dioscorides used wine of mandrake to prevent pain during surgery. He also applied sleeping sponge, a sea sponge saturated with the mixed juices of soporific plants, to the patient’s nostrils to achieve anesthesia though inhalation.

Ταξιδεύοντας σε μια ιστορία τεσσάρων χιλιετηρίδων, όπως είναι η ιστορία της Ελλάδος, διαπιστώνει κανείς πόσο έντονες ήταν οι επιρροές των εκάστοτε κτήσεων, όπου ανήκε ο Ελλαδικός χώρος και βεβαίως πόσο μεγάλη ήταν η συμβολή του αρχαίου ελληνικού πνεύματος στην εξέλιξη του ανθρώπου και της παγκόσμιας ιστορίας. Η ιστορία της αναλγησίας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία της ιατρικής και τα πρόσωπα που την καθόρισαν. Η ιστορία της ελληνικής ιατρικής, αρχίζει με τα έπη του Ομήρου, τα παλαιότερα μνημεία γραπτού ελληνικού λόγου. Στην Ομηρική Ιατρική, οι θεοί τιμωρούν στέλνοντας την ασθένεια, είναι όμως οι αρμόδιοι για τη θεραπεία. Δάσκαλος της βοτανοθεραπείας θεωρείται ο <http://www.karaberopoulos.gr/karaberopoulos/ergasies/51.asp> Κένταυρος Χείρων, που ζούσε στο Πήλιο, με τα πολυάριθμα φυτά και βότανα. Από αυτόν διδάχθηκε ο ευρετής της ιατρικής Ασκληπιός. Στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστό το όπιο ήδη από την εποχή του Μινωικού πολιτισμού (1450 π.Χ.) λόγω των σχέσεων της Κρήτης με τους γειτονικούς πολιτισμούς της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας. Ο Ιπποκράτης ήταν ο πρώτος που ταξινόμησε συστηματικά την ιατρική επιστήμη και επιχείρησε μια μεθοδευμένη θεραπεία των νοσημάτων. Στην Ιπποκρατική συλλογή (5ος?2ος αιώνας π.Χ.),η ιατρική είναι ορθολογική και απαλλαγμένη από προλήψεις, δεισιδαιμονίες και μαγικές θεραπείες. Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιεί την παρατήρηση, την εμπειρία, τη λογική και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις γνώσεις που του παρέδωσαν οι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι. Γίνεται ο θεμελιωτής της ιατρικής επιστήμης, «πατέρας της ιατρικής», και τα έργα του θα επηρεάσουν τους μετέπειτα φιλοσόφους έως και τους σύγχρονους ερευνητές. Ο Θεόφραστος, φιλόσοφος και μαθητής του Πλάτωνα <http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD>, μετά το θάνατο του δασκάλου του, το 347 π.Χ., ακολούθησε τον Αριστοτέλη <http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82>, ο οποίος του δώρισε τη βιβλιοθήκη του και του εμπιστεύτηκε τη διεύθυνση της περιπατητικής σχολής. Την περίοδο εκείνη πρωτοεμφανίζεται το φάρμακο θυριακή. Ο Διοσκουρίδης (25-90 μ.Χ.) είναι, μετά τον πατέρα της Βοτανολογίας Θεόφραστο , ο θεμελιωτής της Φαρμακολογίας. Μέσα από το πεντάτομο έργο του «Περί Ύλης Ιατρικής» κέρδισε, μαζί με τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό, την ύψιστη θέση στην Ιστορία της Ιατρικής. Μέσα από τα ταξίδια του κατέγραψε με μοναδικό τρόπο και σύστημα στο βιβλίο του όχι μόνο όλα τα τότε γνωστά φαρμακευτικά φυτά, αλλά και τις οργανικές και ανόργανες φαρμακευτικές ουσίες που συναντώνται στη φύση. Ο Διοσκουρίδης προκαλούσε αναισθησία πριν τις χειρουργικές επεμβάσεις χορηγώντας κρασί από μανδραγόρα ή αναισθησία δια εισπνοής, τοποθετώντας κοντά στους ρώθωνες ένα σφουγγάρι εμποτισμένο με εκχυλίσματα βοτάνων.