Ο ρόλος της αγγειογένεσης στην αποκατάσταση ελλείματος ουρήθρας: πειραματική μελέτη σε κονίκλους

Abstract

Aim of the Study: An experimental study was undertaken in order to estimate the angiogenic activity in free grafts and a pedicle-flap during urethral reconstruction of an urethral defect in an animal model. Methods: 28 White New Zealand rabbits were randomly divided into five groups (0, A, B, C and D). A ventral urethral defect was created in all groups. In the group O, (n=4), a simple closure of the defect was performed. Free penile skin graft (group A, n=6), pedicle penile skin graft (group B, n=6), buccal mucosal graft (group C, n=6), and bladder mucosal graft (group D, n=6) were used to bridge the urethral defect as an onlay patch. The animals were euthanasized on the 21st postoperative day. The angiogenic activity was assessed with immunohistochemistry, using the anti-CD31 MoAb and the phosphatase antialkaline phosphatase procedure. The native vascularity of penile skin as well as buccal and bladder mucosa was assessed in rabbits from Group O (n=3) Statistical analysis was performed by one way ANOVA and chi-square analysis. Main Results: The angiogenesis in a magnification of x 200 in groups O, A, B, C, and D was 34.1 ± 4.1 (mean±SD), 61.7 ± 6.4, 30.8 ±5.2, 94.3 ± 6.4, and 91.5 ± 7.2 vessels per optical field respectively. There were statistically significant differences (p<0,001) between the group O and groups A, C, D and between group A and groups B, C, D, but not (p>0.05) between groups C and D and groups O and B. The native vascularity of penile skin, buccal mucosa and bladder mucosa was 23,3 ± 3,0, 24,6 ± 3,7 and 17,0 ± 2,6 vessels per optical field respectively. Conclusion: Buccal and bladder mucosal grafts exhibit higher angiogenic activity than free and pedicle penile skin flap when transplanted in urethral defects. As the buccal mucosal graft showed the higher angiogenic activity among the groups A and B and its harvesting is easier than bladder mucosa, we propose that in urethral reconstruction surgery the use of this graft might have the more reliable results.

Σκοπός: Η πειραματική αυτή μελέτη έγινε με σκοπό να εκτιμηθεί η αγγειογενετική δραστηριότητα των ελεύθερων μοσχευμάτων πόσθης, βλεννογόνου στόματος και βλεννογόνου ουροδόχου κύστεως, καθώς και του μισχωτού μοσχεύματος πόσθης στην αποκατάσταση ελλειμμάτων ουρήθρας σε πειραματικό μοντέλο κονίκλου. Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκαν 28 λευκά κουνέλια τύπου Νέας Ζηλανδίας τα οποία χωρίστηκαν σε 5 ομάδες (Ο, Α, Β, Γ και Δ) . Στις Ομάδες Α, Β, Γ και Δ στο κοιλιακό τμήμα της ουρήθρας δημιουργήθηκε έλλειμμα. Η βλάβη αποκαταστάθηκε με ουρηθροπλαστική επικαθήμενου τύπου, χρησιμοποιώντας ελεύθερο μόσχευμα πόσθης στην ομάδα Α (n=6), μισχωτό μόσχευμα πόσθης στην ομάδα Β (n=6) και με μοσχεύματα βλεννογόνου στόματος και ουροδόχου κύστεως στις ομάδες Γ (n=6) και Δ (n=6) αντίστοιχα. Στην ομάδα Ο (ομάδα ελέγχου n=4) έγινε απλή ουρηθροτομή και σύγκλειση. Την 21η μετεγχειρητική ημέρα τα ζώα υποβλήθηκαν σε ευθανασία. Η αγγειογενετική δραστηριότητα εξετάστηκε με τη βοήθεια της ανοσοϊστοχημικής μεθόδου - τεχνικής αλκαλικής αντιαλκαλικής φωσφατάσης (APAAP) και με τη χρήση του μονοκλωνικού αντισώματος αντι-CD31. Σε 3 ζώα από την ομάδα Ο λήφθηκε ιστός από το δέρμα πόσθης, τον βλεννογόνο του στόματος και της ουροδόχου κύστεως για να ελεγχθεί η προϋπάρχουσα αγγείωση των μοσχευμάτων. H στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων έγινε με τη χρήση του one - way ANOVA. Αποτελέσματα: H μέση τιμή ± SD της αγγειογένεσης ανά οπτικό πεδίο σε μεγέθυνση επί 200 ήταν για την ομάδα Ο: 34,16 ± 4,12, την ομάδα Α: 61,7 ± 6,4, την ομάδα Β: 30,8 ± 5,2, την ομάδα Γ: 94,3 ± 6,4 και την ομάδα Δ: 91,5 ± 7,22. Υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά (p<0,001) μεταξύ των ομάδων Ο και Α, Γ και Δ και μεταξύ των ομάδων Α και Β, Γ και Δ, αλλά όχι (p>0,05) μεταξύ των ομάδων Γ και Δ και Ο και Β. Η αγγείωση που προϋπήρχε στο δέρμα πόσθης καθώς και στους βλεννογόνους στόματος και ουροδόχου κύστης ήταν 23,3 ± 3,0/ 24,6 ± 3,7 και 17,0 ± 2,6 αγγεία ανά οπτικό πεδίο αντίστοιχα. Συμπεράσματα: Oι βλεννογόνοι ουροδόχου κύστης και στόματος παρουσιάζουν την μεγαλύτερη αγγειογενετική δραστηριότητα σε σχέση τόσο με το ελεύθερο όσο και με το μισχωτό μόσχευμα πόσθης όταν τοποθετηθούν σε ελλείμματα ουρήθρας. Μια και το μόσχευμα από βλεννογόνο στόματος παρουσιάζει την μεγαλύτερη αγγειογενετική δραστηριότητα και η λήψη του είναι ευκολότερη από αυτή του βλεννογόνου ουροδόχου κύστης, προτείνεται ότι η χρήση αυτού του μοσχεύματος σε ελλείμματα ουρήθρας μπορεί να δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα.