Κοινοί θρησκευτικοί όροι ανάμεσα στην αραμαϊκή επιγραφή της Deir Alla και στην Παλαιά Διαθήκη: γλωσσολογική και θρησκειοϊστορική συγκριτική μελέτη

Abstract

The present study had studied one of the most important documents of the North-West Semitic inscriptions which is the Aramaic Inscription that discovered in the area of the hill of Deir ‘Allā which belong to the area of Galaad (and this Epigraphy is two texts, the first text is one of eschatological prophecy of judgment against the people of Balaam (the First Combination) and the second text is one vision which concerned with underworld (the Second Combination). The author of the epigraphy had attributed this epigraphy to one Assyrian personality who lived in Mesopotamia but he is known from the biblical sources (esp. from the Chapters of Numbers 22-24), and this personality is Balaam, son of Beor who is not Israelite descent, and for one reason this personality is connected so much with Aramaic Epigraphy (which is written ca. 725 B.C.) and much more with Biblical texts (the Old Testament and New Testament), in addition to this, it’s relationship with area of Galaad. In order to touch our target, namely the common religious concepts, these concepts were studied extensively with its relationships between the Aramaic Epigraphy of Deir ‘Allā and the Old Testament. In the same time the study explained these religious concepts which were dominated in the period which begins from 800 B.C. until 400 B.C., and these properties concepts were known as following: the prophecy of revelation and its elements were connected the council of Yahweh or with the council of the God El in epigraphy of Deir ‘Allā, the Day of judgment, the logomachist and the disputation of prophets with their peoples, the day of salvation, and some task of prophets as like as the intercession, the caution of judgment, the reminder of salvation, and renewal the covenant, etc. And in our study we showed that the religious biblical traditions and the structurally graphics not only clearly appeared in the distinctive period, but also they have an effect on the prophecy of Balaam, son of Beor (namely the epigraphy of Deir ‘Allā) and the biblical prophecies of the late prophets (from the prophet Isaiah until the prophet Malachi, from 800 B.C. – 400 B.C.), moreover these traditions joined the prophecy of Balaam in Aramaic Epigraphy with the Balaamatic traditions in the Books of Numbers (Chapters 22-24 of Old Testament).

Η παρούσα διατριβή έχει μελετήσει ένα από τα σημαντικότατα έγγραφα των Βορειοδυτικών Σημιτικών Επιγραφών πού είναι η Αραμαϊκή Επιγραφή, πού ανακαλύφθηκε στην περιοχή του λόφου της Deir ‘Allā που ανήκει στην βιβλική περιοχή της Τζαλαάντ ( και αυτή η επιγραφή είναι δύο κείμενα, το πρώτο είναι μια εσχατολογική προφητεία της κρίσης εναντίον του λαού του Βαλαάμ (Ο Πρώτος Συνδυασμός) και το δεύτερο είναι ένα όραμα που σχετίζεται με τον κάτω κόσμο (Ο Δεύτερος Συνδυασμός). Ο συγγραφέας της Αραμαϊκής Επιγραφής είχε αποδώσει αυτή την επιγραφή σε μια Ασσυριακή προσωπικότητα που έζησε στη Μεσοποταμία αλλά είναι πολύ γνωστή από τις βιβλικές πηγές (ιδιαίτερα από τα κεφάλαια των Αριθμών 22-24), και αυτή η προσωπικότητα έιναι ο Βαλαάμ, υιός του Βεώρ μη Ισραηλιτικής καταγωγής, και για κάποιο λόγο αυτή προσωπικότητα συνδέεται τόσο με την Αραμαϊκή Επιγραφή (που γράφτηκε περίπου το 725 π.Χ.) όσο και με τα Βιβλικά Κείμενα (την Παλαία Διαθήκη και την Καινή Διαθήκη), επιπλέον, η σχέση της με την περιοχή της Τζαλαάντ. Και για να φτάσουμε το σκοπό μας δηλαδή τις κοινές θρηεσκευτικές έννοιες, τις διερευνά διεξοδικά και τις σχέσεις τους μεταξύ των επιγραφών της Deir ‘Allā και της Παλαιάς Διαθήκης. Ταυτόχρονα εξηγεί αυτές τις θρησκευτικές έννοιες, οι οποίες κυριάρχησαν από το 800 έως και το 400 π.Χ.. Οι κυριότερες έννοιες είναι εξής: η σύνδεση της προφητείας της αποκάλυψης και των στοιχείων της με το συμβούλιο του Γιαχβέ ή με το συμβούλιο του Θεού Ελ στην επιγραφή της Deir ‘Allā, η ημέρα της κρίσης, η λογομαχία και η διαμάχη των προφητών με τους λαούς τους, η ημέρα της σωτηρίας και τα καθήκοντα που αναθέτουν οι προφήτες στους λαούς τους όπως είναι: η μεσολάβηση, η υπενθύμιση της τιμωρίας, και της σωτηρίας και η ανανέωση της Διαθήκης, κ.α. Και στην έρευνά μας αποδείξαμε ότι οι βιβλικές θρησκευτικές παραδόσεις και τα γραφικά δομικά στοιχεία όχι μόνον είχαν εμφανιστεί ξεκάθαρα τη συγκεκριμένη περίοδο, αλλά και επηρέασαν την προφητεία του Βαλαάμ, υιού του Βεώρ, δηλ. “την επιγραφή της Deir ‘Allā” και τις βιβλικές προφητείες των μεταγενέστερων προφητών (από τον Ησαΐα έως τον Μαλαχία, 800 - 400 π.Χ.), και συνέδεσαν την προφητεία του Βαλαάμ με τις βαλααμιτικές παραδόσεις στα Βιβλία των Αριθμών (κεφ. 22-24 της Παλαιάς Διαθήκης).