Κριτήρια επιλογής συντρόφου υπό το πρίσμα της θεωρίας προσκόλλησης ενηλίκων: ο ρυθμιστικός ρόλος των εσωτερικών μοντέλων διεργασίας

Abstract

Η παρούσα διατριβή χρησιμοποιεί τη Θεωρία Προσκόλλησης Ενηλίκων ως θεωρητική βάση για τη διερεύνηση των κριτηρίων επιλογής συντρόφου και του ρυθμιστικού ρόλου των Εσωτερικών Μοντέλων Διεργασίας στη διαμόρφωση τους. Για το λόγο αυτό πραγματοποιήθηκε έρευνα σε δείγμα τελειόφοιτων φοιτητών και φοιτητριών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Ν=271) με τη συνδυασμένη χρήση συστοιχίας ερωτηματολογίων αυτο-αναφοράς και ερευνητικών συνεντεύξεων. Η διατριβή είχε δύο στόχους που διαμόρφωσαν και τις αντίστοιχες ερευνητικές υποθέσεις της: α) Τη διακρίβωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών στοιχείων που συνθέτουν το μοντέλο του εαυτού και των άλλων για τον κάθε τύπο Προσκόλλησης Ενηλίκων, όπως αυτά προσδιορίζονται από τη σχετική θεωρητική πρόταση των τεσσάρων τύπων της Κ. Bartholomew και β) Τον εντοπισμό της ιεραρχίας των συνταιριασμάτων μεταξύ αυτών των τύπων Προσκόλλησης, στις περιπτώσεις επιλογής ιδεατού και πραγματικού συντρόφου. Η ανάλυση διακύμανσης με έναν παράγοντα (One way Anova) σύμφωνα με την τεχνική του Γενικού Γραμμικού Μοντέλου (General Linear Model) υιοθετήθηκε για την ανάλυση των δεδομένων ως προς τον πρώτο στόχο, ενώ η μέθοδος των συνδυασμών κατά ζεύγη (paired samples Mesi) για την επεξεργασία των ποσοτικών δεδομένων ως προς τον δεύτερο στόχο. Επιπρόσθετα, βάσει των επιταγών της εθνομεθοδολογίας, για την ανάλυση του περιεχομένου των συνεντεύξεων υιοθετήθηκε η ιδιογραφική προσέγγιση. Τα αποτελέσματα της έρευνας, όπως αναμενόταν, ανέδειξαν σημαντικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των τύπων προσκόλλησης ενηλίκων και στους δύο τομείς ενδιαφέροντος. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι, αν και το βασικό κριτήριο επιλογής συντρόφου φαίνεται να είναι η αναζήτηση της ασφάλειας, ο όρος αυτός τείνει να λαμβάνει διαφορετική νοηματοδότηση από τον κάθε τύπο προσκόλλησης πράγμα, που οφείλεται στην ιδιαίτερη για κάθε τύπο δομή του εσωτερικού μοντέλου διεργασίας για τον εαυτό και τους άλλους. Στη διαφοροποίηση αυτή αποδίδεται και η διαμόρφωση ανάλογων προσδοκιών και απαιτήσεων που ο κάθε τύπος προσκόλλησης προβάλλει στις μελλοντικές του επιλογές, μέσα από την αποτίμηση της εμπειρίας του παρελθόντος του.