Ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες πολιτικής κοινωνικοποίησης κατά τα εφηβικά χρόνια

Abstract

[…] Η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο τη διακρίβωση της επίδρασης των ενδογενών και εξωγενών παραγόντων στη διαμόρφωση του πολιτικού προσανατολισμού κατά τα Εφηβικά Χρόνια. Ως ενδογενείς παράγοντες χαρακτηρίζονται η γνωστική ικανότητα και το επίπεδο κοινωνικό-ηθικής σκέψης, ενώ ως εξωγενείς το γονεϊκό περιβάλλον, η εξουσία, η δραστηριότητα και ο εθελοντισμός. Η εργασία εκκινεί από την υπόθεση ή πρόβλεψη ότι: 1. η διαμόρφωση της πολιτικής ιδεολογίας ως βασικού άξονα της πολιτικής κοινωνικοποίησης είναι κυρίως κοινωνικό προϊόν, διαμορφώνεται και ενισχύεται μέσω της αλληλεπίδρασης (σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό συγκριτικά με άλλα πεδία μάθησης), δεν είναι δηλαδή άμεσο αλλά αποτέλεσμα διαμεσολάβησης παραγόντων που διαπλέκονται στενότατα με το κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο. Από το ευρύ πλέγμα των παραγόντων που οι έως τώρα ερευνητικές μαρτυρίες συσχετίζουν με την πολιτική κοινωνικοποίηση (ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, τύπος, πολιτική ηγεσία, εκπαίδευση και ομάδες συνομηλίκων), οι ιστορικά καθοριζόμενες και δεσμευτικές πολιτικές πεποιθήσεις ενός ομοιογενούς γονεϊκού προτύπου, φαίνεται να συνιστούν ασφαλέστερη πρόβλεψη ιδεολογικής συνέχειας. 2. Υπό τις συνθήκες και προϋποθέσεις αυτές οι ενδοατομικές ικανότητες στο αμιγώς γνωστικό και στο κοινωνικό-ηθικό πεδίο ανάπτυξης διαδραματίζουν υποδεέστερο ρόλο, ανεξάρτητα από το επίπεδο παρουσίας τους στο ατομικό γνωστικό σύστημα. 3. Η παρούσα εργασία η οποία εντάσσεται στην ακαδημαϊκά προσανατολισμένη έρευνα της πολιτικής κοινωνικοποίησης, προέχουσα διάσταση της οποίας είναι η εξελικτική σχηματοποίηση της πολιτικής ιδεολογίας, φιλοδοξεί να διακριβώσει το σύνθετο αυτό πλέγμα της συμβολής ενδογενών και εξωγενών παραγόντων στη διαμόρφωση του πολιτικού προσανατολισμού κατά την πολλαπλώς κρίσιμη εξελικτική φάση της δεύτερης εφηβείας. […]