Διαβλεφαρική αποσυμπίεση του κόγχου επί ενδοκρινικής οφθαλμοπάθειας με αφαίρεση οπισθοβολβικού λίπους

Abstract

Endocrine ophthalmopathy, like immune hyperthyroidism, appears to be an autoimmune illness according to present knowledge. In 90 % of E.O. cases there is an immunogenically determined hyperthyroidism. The symptoms of E.O., according to Werner’s (164,165) grade, can be: retraction of upper lid, tearing, chemosis, conjunctivitis, keratitis, photophobia, protrusion of the eyeball, diplopia, strabismus, erosion or ulceration of cornea, reduction of vision and blindness. The surgical treatment is necessary in only 3.5-5% of patients with E.O. affected by a potential loss of vision. Different surgical techniques have been developed and described, by removal of one, two, three or four orbital walls. The aim of the osseous orbit decompression is to enlarge the orbits in order to achieve a reduction of pressure. These techniques required specific training and are followed by a large number of serious complications. The led Neven Olivari to develop a new technique of orbital fat, the globe moves about 6.3 mm in a dorsal direction, resulting in reduction of tension in the optic nerve. This explains the great improvement of symptoms like headaches, feeling of retrobulbar pressure and burning sensation. The complications rate of this technique is extremely low and compared to the osteotomy techniques are of no great importance. The indications (spectrum) for the transpalpebral orbital decompression by removal of orbital fat are wider than the osteotomy techniques. It can be applied to cases of diplopia, proptosis, retrobulbar pressure, headaches, photophobia, conjunctivitis, tearing or in patients with mainly aesthetics’ problems.

Η Ενδοκρινική Οφθαλμοπάθεια (Ε.Ο.), κοινά γνωστή και ως "εξόφθαλμος", είναι νόσος του ανοσοποιητικού συστήματος και η εκδήλωσή της συσχετίζεται κατά 90% με την ύπαρξη αυτοάνοσου υπερθυρεοειδισμού (νόσος του Graves). Τα αποτελέσματα της Ε.Ο., ανάλογα με το στάδιο, μπορεί να είναι σύσπαση και βράχυνση του άνω βλεφάρου, οίδημα των βλεφάρων, επιπεφυκίτις, δακρύρροια, φωτοφοβία, αίσθημα οπισθοβολβικής πίεσης και καύσου, πρόπτωση των βολβών, διπλωπία, στραβισμός, κερατίτις εξαιτίας λαγοφθάλμου και ελάττωση της οπτικής οξύτητας, η οποία μπορεί να καταλήξει σε απώλεια της οράσεως. Αναπτύχθηκαν διάφορες τεχνικές διερεύνησης του οφθαλμικού κόγχου με οστεοτομές. Οι επεμβάσεις αυτές όμως είναι μεγάλης βαρύτητας και εμφανίζουν πολλές και σημαντικές επιπλοκές. Αυτό οδήγησε στην ανάγκη να αναπτυχθεί μία νέα τεχνική αποσυμπίεσης του οφθαλμικού κόγχου, χωρίς οστεοτομές, με αφαίρεση του ενδοκογχικού λίπους. Τα αποτελέσματα των δικών μας ασθενών είναι ενθαρρυντικά. Από το 1991 έως 2006 αποσυμπιέστηκαν συνολικά 39 κόγχοι. Σε όλους τους ασθενείς της δικής μας σειράς, πρόπτωση βελτιώθηκε κατά μέσον όρο 6,2 mm (από 4 έως 10 mm). Η ποιότητα των αποτελεσμάτων που πετύχαμε και το χαμηλό ποσοστό μετεγχειρητικών επιπλοκών, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η μέθοδος αποσυμπίεσης του κόγχου με αφαίρεση ενδοκογχικού λίπους μπορεί να θεωρηθεί ως μέθοδος επιλογής για την αντιμετώπιση των πασχόντων από Ε,Ο., ιδίως όταν τα άτομα έχουν βραχύ ιστορικό (<5 έτη), η CT ή η MRI δείχνουν υπερτροφία κυρίως του ενδοκογχικού λίπους με μέτρια υπερτροφία των μυών και ο οφθαλμικός κόγχος δεν έχει προηγουμένως υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία.