Αποκέντρωση στα πιο συγκεντρωτικά κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης: μια συγκριτική μελέτη της εφαρμογής της αρχής της εταιρικής σχέσης στην Ελλάδα και την Ιρλανδία

Abstract

Η αρχή της εταιρικής σχέσης των διαρθρωτικών ταµείων, ενθαρρύνοντας την πολυεπίπεδη και πολυσυµµετοχική λήψη αποφάσεων για την περιφερειακή ανάπτυξη, θεωρείται ότι ισχυροποιεί το υποεθνικό επίπεδο και συµβάλλει στη δηµιουργία ενός πολυεπίπεδου ευρωπαϊκού συστήµατος διακυβέρνησης. Είκοσι και πλέον χρόνια µετά τη θέσπισή της, η παρούσα µελέτη σκοπεύει να εξετάσει συγκριτικά την εγκυρότητα των ισχυρισµών αυτών στα συγκεντρωτικότερα ίσως κράτη µέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης των δεκαπέντε: την Ελλάδα και την Ιρλανδία. Για το σκοπό αυτό συνδυάζει τον ιστορικό θεσµισµό µε τις θεωρητικές προτάσεις της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης και προτείνει το νέο-ρεπουµπλικανισµό ως απάντηση σε δύο ζητήµατα κεντρικής σηµασίας που έχει αναδείξει η πρόσφατη συζήτηση: την πολυµορφία που υπάρχει στο εσωτερικό της Ένωσης και το πρόβληµα της νοµιµοποίησης. Η εµπειρική ανάλυση επικεντρώνει στην εξέταση της εφαρµογής της αρχής της εταιρικής σχέσης στην Ελλάδα και την Ιρλανδία ανά στάδιο πολιτικής κατά την προγραµµατική περίοδο 2000-2006 και προοιµιακά κατά την περίοδο 2007-2013, ακολουθώντας µια από προσέγγιση από τη βάση προς την κορυφή (bottom-up) και κάνοντας χρήση της ανάλυσης δικτύων πολιτικής.