Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού ως παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση στεφανιαίας νόσου. Ο ρόλος των επαγόμενων από το ελικοβακτηρίδιο προφλεγμονωδών κυτταροκινών

Abstract

Introduction: Helicobacter pylori (H. pylori), a Gram-negative, spiral, microaerophilic bacterium, has been associated with a variety of intestinal and extraintestinal disorders, including atherosclerosis. The results, however, originating from related studies are controversial. Objective& Methods: The objectives of the study were to determine the frequency of H. pylori infection among IHD patients and otherwise healthy individuals and examine the effect of the infection on lipids, coagulation, inflammatory indices and determinants of homocysteine levels. IgG and IgA antibody titres against H. pylori were calculated in 248 individuals (134 IHD patients and 114 subjects, all meeting inclusion criteria) by means of an enzyme-linked immunosorbent assay. In order to eliminate confounding factors, subjects exhibiting systemic inflammatory disorders, malignancies, renal insufficiency, cholestasis, thyroid diseases, depression or were under medication that could alter the levels of the tested parameters, were excluded from the study. Based on serology, the study participants were classified into H. pylori-seropositive and seronegative sex, age, body mass index, diabetes mellitus and smoking-matched subgroups. Lipids -total cholesterol, low and high density lipoproteins (LDL, HDL) and triglycerides- caogulation parameters - platelet count, mean platelet volume, prothrombin time, active partial prothrombin time, fibrinogen and D-dimers- inflammatory indices - white blood cell count, C reactive protein, serum amyloid A, ceruloplamin, complement factors C3 and C4- as well as BNP and fetuin A were determined in all study participants (expressed as mean ± SEM). Results: Higher levels of LDL were recorded in seropositive (115.6 ± 4.157mg/dL) compared to seronegative individuals (102.2 ± 2.991mg/dL) (P<0.01). Moreover, H. pylori seropositive subjects tended to exhibit lower HDL levels (46.44 ± 1.349mg/dL) as compared to those found in the seronegative qroup (42.72 ± 1.414mg/dL), although this difference reached only a statistical trend (P=0.06). An upregulation of ceruloplasmin became evident in the seropositive (26.82 ± 0.5181mg/dL) compared to the seronegative (25.36 ± 0.4866mg/dL) participants (P=0.041). Moreover, these elevated ceruloplasmin concentrations correlated with anti-H.pylori IgG titer (r=0.326, P=0.0007). Subjects with a positive serology for H. pylori tended to exhibit lower C3 levels (112.4 ± 2.341mg/dL) compared to those with a negative serology (117.7 ± 1.793mg/dL) (P=0.076). As far as fetuin A levels are concerned, a positive qualitative and quantitative (IgG and IgA titers) link with seropositivity was recorded: 0.7702 ± 0.03357g/L in seropositive and 0.5575 ± 0.02563g/L in seronegative individuals without IHD (P=0.0005), along with a P=0.047, r= 0.249 for IgG and a P=0.001, r=0,395 for ΙgA antibodies. Conclusion: While the changes in the levels of lipids are suggestive of an H. pylori-induced dyslipidemic background, complement activation and the upregulation of ceruloplasmin are indicative of an associated inflammatory, oxidative disequilibrium. The upregulation of fetuin A, on the other hand, suggests the induction of a metabolic dysregulation, that of insulin resistance. Conclusively, our results show that H. pylori infection may predispose to atherosclerosis by sustaining a multivariate atherogenic condition.

Εισαγωγή: To Helicobacter pylori (H. pylori), ένα Gram-αρνητικό, σπειροειδές, μικροαερόφιλο βακτήριο έχει συσχετισθεί με ποικίλες διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης και της αθηροσκλήρυνσης. Τα αποτελέσματα ωστόσο που προκύπτουν από τις σχετικές μελέτες είναι αντικρουόμενα. Σκοπός&Μέθοδοι: Σκοπός της μελέτης ήταν ο προσδιορισμός της συχνότητας της λοίμωξης από H. pylori σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο (ΣΝ), καθώς και η διερεύνηση της επίδρασης της λοίμωξης στα λιπίδια, στην πήξη, στους δείκτες φλεγμονής, καθώς και σε ουσίες - παραμέτρους που σχετίζονται με μυοκαρδιακή αναδιάταξη (remodelling) αλλά και εκείνες που επηρεάζουν τα επίπεδα ομοκυστεΐνης. Οι τίτλοι IgG και IgA αντισωμάτων προσδιορίστηκαν σε 248 άτομα (134 ασθενείς με ΣΝ και 114 κατά τα λοιπά υγιή άτομα μέσω ELISA. Άτομα που έπασχαν από συστηματικά φλεγμονώδη νοσήματα, κακοήθεια, νεφρική ανεπάρκεια, χολοστατικά σύνδρομα, νοσήματα θυρεοειδούς αδένα, κατάθλιψη ή ήταν υπό αγωγή που θα μπορούσε να μεταβάλει τα επίπεδα των μετρούμενων ουσιών, αποκλείστηκαν από τη μελέτη. Με βάση την οροθετικότητα οι μετέχοντες ταξινομήθηκαν σε ομάδες H.pylori-οροθετικές και οροαρνητικές, προτυποποιημένες ως προς το φύλο, ηλικία, δείκτη μάζας σώματος, σακχαρώδη διαβήτη και κάπνισμα. Λιπίδια, τριγλυκερίδια, παράμετροι πήξης, δείκτες φλεγμονής, καθώς και ΒΝΡ αλλά και η φετουΐνη Α, προσδιορίστηκαν σε όλους τους μετέχοντες στην μελέτη (εκφρασμένες ως μέση τιμή ± SEM). Αποτελέσματα: Υψηλότερα επίπεδα LDL καταγράφηκαν σε οροθετικά (115.6 ± 4.157mg/dL) σε σχέση με οροαρνητικά (102.2 ± 2.991mg/dL) άτομα (P<0.01). Επιπλέον, H.pylori-θετικοί ασθενείς εμφάνισαν στατιστική τάση για χαμηλότερα επίπεδα HDL (46.44 ± 1.349mg/dL) σε σύγκριση με τους H. pylori-αρνητικούς (42.72 ± 1.414mg/dL) (P=0.06). Αυξημένες τιμές για τη σερουλοπλασμίνη παρατηρήθηκαν σε οροθετικά (26.82 ± 0.5181mg/dL) σε σχέση με οροαρνητικά άτομα (25.36 ± 0.4866mg/dL) (P=0.041). Μάλιστα, οι αυξημένες αυτές τιμές συσχετίζονταν γραμμικά με τον τίτλο των IgG αντισωμάτων έναντι H.pylori (r=0.326, P=0.0007). Στην ομάδα των οροθετικών ασθενών σημειώθηκε επίσης μια τάση για χαμηλότερα επίπεδα του C3 παράγοντα του συμπληρώματος (112.4 ± 2.341mg/dL) κατά τη σύγκριση με εκείνα των οροαρνητικών (117.7 ± 1.793mg/dL) (P=0.076). Τέλος η οροθετικότητα για H. pylori συνδέθηκε ποιοτικά αλλά και ποσοτικά (τίτλοι IgG και IgA αντισωμάτων κατά H. pylori) με αυξημένα επίπεδα φετουΐνης Α (0.7702 ± 0.03357g/L σε οροθετικούς και 0.5575 ± 0.02563g/L σε οροαρνητικούς χωρίς ΣΝ αντίστοιχα, P=0.0005) (P=0.047, r= 0.249 για τα IgG και P=0.001, r=0,395 για τα ΙgA). Συμπεράσματα: Οι μεταβολές στα επίπεδα των λιπιδίων είναι ενδεικτικές μιας επαγόμενης από το Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού δυσλιπιδαιμίας. Παράλληλα, η ενεργοποίηση του συμπληρώματος και η αύξηση της συγκέντρωσης της σερουλοπλασμίνης υποδηλώνουν μια φλεγμονώδη, οξειδωτική διαταραχή. Η αύξηση της φετουΐνης Α αναδεικνύει μια μεταβολική διαταραχή σχετιζόμενη με αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης. Συνολικά, τα αποτελέσματα της μελέτης αναδεικνύουν το ρόλο της λοίμωξης από το Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού ως προδιαθεσικού παράγοντα για την εξέλιξη μιας πολυπαραγοντικής αθηροσκληρυντικής διεργασίας.