Προσαρμογές του ανοσοποιητικού συστήματος με τη διαδικασία της άσκησης τόσο σε αθλητές όσο και σε μη αθλητές

Abstract

There are still many unanswered questions existing whether physical exercise is beneficial or harmful to the immune system of human beings. The “open-window” post-exercise hypothesis which states the athlete is more susceptible to infections for a certain time period, needs of course further elucidation. The aim of the present study was to investigate the influence of low and moderate exercise on the concentration of leucocytes, haematocrit and of some soluble adhesion molecules, both in athletes and in non-athletes and to add new evidence which arise from the combined research of one group of soluble adhesion molecules in special categories of athletes and non-athletes. This specific combined research is the first one of its kind to be conducted worldwide. Sixty (60) humans volunteered for this purpose to this study, from whom thirty (30) were athletes (15 among them participating in an aerobic sport and the rest 15 participating in an anaerobic sport) and the rest thirty (30) were non-athletes. Venous blood was collected from each volunteer in three different time occasions (the 1st took place before the beginning of the exercise, the 2nd one immediately after the end of the exercise and the 3rd one respectively one hour after) for measuring the concentration of the leucocytes, whereas the concentrations of the soluble adhesion molecules ICAM-1, VCAM-1, L-selectine, E-selectine, P-selectine and E-cadherin were assessed by means of enzyme-linked immunosorbent assays (ELISA). There was a significant increase in the concentrations of both the leucocytes (86% increase for the aerobic group from 7.2X103μL to 12.4X103μL, 90% increase for the anaerobic group from 7.3X103μL to 13.3X103μL and 80% for the control group from 6.8X103μL to 10.9X103μL respectively) and the soluble adhesion molecules observed after the conclusion of the exercise with respect to the pre-exercise concentrations 302 (ICAM-1 increased from 284.7 to 313.7ng/ml, VCAM-1 from 441.9 to 518.5ng/ml, L-selectin from 1076 to 1142ng/ml, P-selectin from 81.1 to 90ng/ml and E-selectin from 57.9 to 62.2ng/ml) (p<0.05). In all cases though the values returned to the pre-exercise levels one hour after the exercise, at the moment when the volunteers were in the rehabilitation proceedings, except for the cases of L-selectin (1076ng/ml before the exercise and 1096ng/ml in the last measure) and of P-selectin (81.1ng/ml before the exercise and 84.2mg/ml in the last measure), where the values appear to be just a little bit higher in the end than in the first measurement (but not high enough to be a threat for the immunity) (p>0.05). The only occasion in which there was no change observed, was in the values of E-cadherin which remained unchanged throughout the whole study. The values of E-cadherin in the three consequetive measures were 1068, 1072 and 1070ng/ml for the total number of volunteers respectively. There was no statistically significant change observed in the percentage of the haematocrit in the three groups. This study thus supports that low and moderate exercise does not have a negative or harmful influence in the function of the immune system in humans, since both the time that the body is susceptible to infections is not long and the increases in the soluble adhesion molecules are not very big.

Υπάρχουν ακόμα πολλά αναπάντητα ερωτήματα που αφορούν το, εάν η άσκηση/σωματική δραστηριότητα είναι ευεργετική ή όχι για τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου. Η υπόθεση της ύπαρξης ενός “ανοιχτού παράθυρου” μετά την ολοκλήρωση της άσκησης, η οποία υποστηρίζει ότι ο αθλούμενος είναι περισσότερο επιρρεπής και ευαίσθητος σε μολύνσεις για ένα χρονικό διάστημα, απαιτεί οπωσδήποτε περαιτέρω διασάφηση. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν το να ερευνηθούν οι επιδράσεις της χαμηλής και μέτριας σε ένταση άσκησης στη συγκέντρωση των λευκών αιμοσφαιρίων και διαφόρων διαλυτών μορίων προσκόλλησης, τόσο σε αθλητές όσο και σε μη αθλητές και να προστεθούν νέα στοιχεία που προκύπτουν από τη συνδυαστική διερεύνηση μιας ομάδας μορίων προσκόλλησης σε ειδικές κατηγορίες αθλουμένων και μη αθλουμένων. Αυτό γίνεται για πρώτη φορά διεθνώς συνδυαστικά και συνιστά ερευνητική πρωτοτυπία. Για αυτό το σκοπό συμμετείχαν στη μελέτη 60 εθελοντές, από τους οποίους οι 30 ήταν αθλητές (15 που συμμετέχουν ενεργά σε κάποιο αερόβιο άθλημα και 15 που συμμετέχουν ενεργά σε κάποιο αναερόβιο άθλημα) και οι υπόλοιποι 30 μη αθλητές. Έγινε λήψη φλεβικού αίματος από τον κάθε εθελοντή σε τρεις διαφορετικές χρονικές στιγμές (η 1η πριν από την έναρξη της άσκησης, η 2η αμέσως μετά το πέρας αυτής και η 3η σε χρονικό διάστημα μιας ώρας μετά την ολοκλήρωσή της) για τη μέτρηση της συγκέντρωσης των λευκών αιμοσφαιρίων και του αιματοκρίτη, ενώ ο υπολογισμός των διαλυτών μορίων προσκόλλησης ICAM-1, VCAM-1, L-σελεκτίνη, Ε-σελεκτίνη, Ρ-σελεκτίνη και Ε-καντερίνη έγινε με χρήση της μεθόδου ELISA (Ενζυμοσυνδετική Ανοσολογική Δοκιμασία). Παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση τόσο στη συγκέντρωση των λευκών αιμοσφαιρίων (86% αύξηση για την αερόβια ομάδα από 7.2Χ103μL σε 298 12.4X103μL, 90% αύξηση για την αναερόβια ομάδα από 7.3X103μL σε 13.3X103μL και 80% για την ομάδα ελέγχου αντίστοιχα από 6.8X103μL σε 10.9X103μL), όσο και των διαλυτών μορίων προσκόλλησης μετά την ολοκλήρωση της άσκησης συγκριτικά με τις πριν από την άσκηση τιμές (το ICAM-1 αυξήθηκε σε 313.7 ng/ml από τα 284.7 ng/ml, το VCAM-1 αυξήθηκε σε 518.5ng/ml από τα 441.9ng/ml, η L-σελεκτίνη από 1076 σε 1142ng/ml, η Ρ-σελεκτίνη από 81.1 σε 90ng/ml και η Ε-σελεκτίνη από 57.9 σε 62.2ng/ml) (p<0.05) όμως σε όλες τις περιπτώσεις οι τιμές αυτές επανήλθαν στα αρχικά τους επίπεδα στη μία ώρα μετά το πέρας της άσκησης και ενώ οι εθελοντές βρισκόταν στη διαδικασία της αποκατάστασης, εκτός από τις περιπτώσεις της L-σελεκτίνης (μετρήθηκε 1076ng/ml αρχικά και 1096ng/ml στην τελευταία αιμοληψία) και της Ρ-σελεκτίνης (μετρήθηκε 81.1ng/ml αρχικά και 84.2mg/ml στην τελευταία αιμοληψία), όπου οι τιμές εμφανίζονται ελάχιστα ανεβασμένες σε σχέση με την πρώτη αιμοληψία, όχι όμως σε υψηλά επίπεδα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν επικίνδυνα για την ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος (p>0.05). Η μοναδική περίπτωση στην οποία δεν παρουσιάστηκε ουδεμία απολύτως μεταβολή ήταν στις συγκεντρώσεις της Ε-καντερίνης της οποίας οι συγκεντρώσεις συνολικά στις τρεις αιμοληψίες ήταν 1068, 1072 και 1070ng/ml αντίστοιχα.