Μηχανική παρέμβαση επί της γεωμετρίας της αριστεράς κοιλίας κατά την οξεία φάση του πειραματικού εμφράγματος του μυοκαρδίου

Abstract

Purpose: The purpose of this study is to examine the effect of IABP and dobutamine, separately and in combination on left ventricular functional geometry and function during the acute post AMI period after LAD legation. Methods: In 36 pigs legation of the LAD immediately after the first diagonal branch was performed. EF % (ejection fraction, mod. Simpson method), CO (Cardiac output) and FSL (Fraction Shortening of Left Ventricular Long axis) and FSS (Fraction Shortening of Left Ventricular Short axis) was calculated at baseline and post AMI. All 36 pigs received no treatment for 15 min post AMI and after they were randomized in four groups. Group 1: Untreated, Group 2: iv. Dobutamine (5mg / kg / min), Group 3: IABP, Group4: Combination of IABP + iv. Dobutamine simultaneously. Results: Both FSL and FSS recovery is observed on group 4 at 30 min post AMI [ 16,85 ( +/- 4,53) - 12,38 ( +/- 5,5) and 27,57 ( /- 3,75) - 24,27 ( /- 3,99) ] respectively. FSS recovery for group 4 reached statistical significance against all other groups. Same results were observed also for the FSL/FSS fraction. EF % reduced significantly for the four groups post AMI. Group 4 showed the greatest recovery against all other groups at 30 min reaching statistical significance against them. Cardiac output data analysis demonstrated parallel with EF results. Conclusions: Inotropic stimulation by dobutamine iv. Infusion in combination with afterload reduction by IABP appear to be the best combination for the LV functional recovery at the acute post AMI period.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της επίδρασης του ΙΑΒΡ στην λειτουργική γεωμετρία και την λειτουργία της αριστερός κοιλίας κατά την οξεία φάση του πειραματικού οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου μέχρι και τα πρώτα 30 min από την απολίνωση του προσθίου κατιόντα κλάδου (LAD). Υλικό και Μέθοδος: Σε 36 χοίρους πραγματοποιήθηκε απολίνωση του προσθίου κατιόντα κλάδου μετά την έκφυση του πρώτου διαγώνιου κλάδου. Μελετήθηκαν το κλάσμα εξώθησης EF% (με τη μέθοδο Simpson), η καρδιακή παροχή (CO) και η κλασματική βράχυνση του επιμήκους (FSL) και του βραχέως (FSS) άξονα της αριστερός κοιλίας με δισδιάστατο eccho - Doppler τεσσάρων κοιλοτήτων υποξιφοειδικά πριν και μετά την απολίνωση του LAD. Μετά την πρόκληση του εμφράγματος όλα τα πειραματόζωα παρέμειναν χωρίς καμία θεραπευτική παρέμβαση για 15 λεπτά. Οι μετρήσεις επαναλήφθηκαν κατόπιν στα 5, 15, 30 λεπτά και στις τέσσερις ομάδες που προέκυψαν με τυχαιοποίηση των πειραματόζωων ως εξής: ομάδα 1: Χωρίς θεραπεία, ομάδα 2: Ενδοφλέβια χορήγηση δοβουταμίνης 5 mg / kg / min, ομάδα 3: Χρήση ΙΑΒΡ, ομάδα 4: Συνδυασμένη ταυτόχρονη χρήση δοβουταμίνης + ΙΑΒΡ. Αποτελέσματα: Η FSL μειώνεται και στις 4 ομάδες σε στατιστικά σημαντικό βαθμό μετεμφραγματικά. Μεγαλύτερη βελτίωση στα 30 min παρουσιάζεται στην ομάδα 4 [ 16,85 ( /- 4,53) - 12,38 ( /- 5,5) ] σε σχέση με τις άλλες ομάδες. Η βελτίωση αυτή είναι στατιστικά σημαντική ως προς τις ομάδες 1 και 3 και μη στατιστικά σημαντική ως προς την ομάδα 2. Για την FSS υπάρχουν αντίστοιχα αποτελέσματα με την FSL, με την ομάδα 4 να παρουσιάζει την βέλτιστη τιμή στα 30 λεπτά και μάλιστα σε στατιστικά σημαντικό βαθμό ως προς τις 3 άλλες ομάδες [ 27,57 ( /- 3,75) - 24,27 ( /- 3,99) ]. Αντίστοιχα αποτελέσματα προκύπτουν και για τον λόγο FSL/FSS με την ομάδα 4 να πλεονεκτεί έναντι των άλλων 3 ομάδων σε στατιστικά σημαντικό βαθμό με την ομάδα 1 και 3 και σε μη στατιστικά σημαντικό βαθμό για την ομάδα 2. Το κλάσμα εξώθησης EF% μειώθηκε μετεμφραγματικά σε στατιστικά σημαντικό βαθμό και στις τέσσερις ομάδες. Μεγαλύτερη βελτίωση στα 30 λεπτά παρουσιάστηκε στην ομάδα 4 και μάλιστα σε στατιστικά σημαντικό βαθμό ως προς τις 3 άλλες ομάδες. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η ομάδα 2 βελτιώθηκε επίσης σε στατιστικά σημαντικό βαθμό σε σχέση με την ομάδα 1 και 3 που δεν είχαν μεταξύ τους στατιστικά σημαντική διάφορά. Αντίστοιχα αποτελέσματα παρατηρήθηκαν και για την καρδιακή παροχή CO με την ομάδα 4 να είναι η καλύτερη στα 30 λεπτά σε στατιστικά σημαντικό βαθμό ως προς την ομάδα 1 και 3 και σε μη στατιστικά σημαντικό βαθμό από την ομάδα 2. Συμπεράσματα: Ο συνδυασμός της ινότροπης δράσης της δοβουταμίνης με την μείωση του μεταφορτίου που πραγματοποιείται με το ΙΑΒΡ φαίνεται να είναι ο καλύτερος θεραπευτικός συνδυασμός για την οξεία φάση του οξέως εμφράγματος του μυοκαρδίου.