Μελέτη παραγόντων επιθετικής συμπεριφοράς και υποτροπής των βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων του δέρματος

Abstract

Basal cell carcinoma (BCC) is the most common cancer of the skin with increasing incidence the last decades. The surgical excision of BCC with free histological margins is considered to be the golden standard for its therapy. However, there is recurrence rate of 1-5% and the majority of these relapses is usually observed the first 3 years after the completion of the surgical therapy. The goal of the present study is the assessment of specific cytomorphological characteristics, as well as biological, molecular markers of the cancer cells in BCCs and their validation as prognostic indicators for the recurrence of BCC. Computer-assisted nuclear morphometry may provide useful diagnostic and prognostic information about basal cell carcinomas (BCCs) of the skin. The role of endoplasmic reticulum (ER) - stress proteins in the pathogenesis of neoplasia remains obscure. ERp29 encodes for an ER protein that is thought to facilitate the transport of secretory proteins in the early secretory pathway. ERp29 is expressed at varying levels in virtually every tissue tested, yet its precise role remains obscure. In order to test if ERp29 is associated with the pathogenesis of skin cancer, in the present study we have assessed the expression of ERp29 in BCC of the skin. Up-regulation of the platelet-derived growth factor receptor family of tyrosine kinases, PDGFR, has a crucial role in cancer development. PDGFR is actively implicated in the processes of cellular reproduction, migration, and inhibition of the apoptosis of the skin fibroblasts. In this study we examined the immunohistochemical expression of the PDGFRα in BCC of the skin, in order to analyze its impact on the recurrence tendency of BCC. We hypothesized that tumors with strongly positive expression of PDGFRα may show an increased reproductive rhythm and migration, with reduced apoptosis, which indicates a possibly aggressive behavior. […]

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα (ΒΚΚ) αποτελεί το συχνότερο καρκίνο του δέρματος με αυξητικές τάσεις στη συχνότητα εμφάνισής του τα τελευταία χρόνια. Το είδος της θεραπευτικής αντιμετώπισης επηρεάζει δραστικά τη συχνότητα υποτροπής του. Η χειρουργική εξαίρεση επί υγιούς ιστού αποτελεί αναμφισβήτητα τη θεραπεία εκλογής για τα ΒΚΚ. Εντούτοις, υπάρχει ένα ποσοστό υποτροπής της τάξης του 0,4-14 % και η πλειονότητα των υποτροπών παρατηρείται συνήθως τα πρώτα 3 έτη μετά τη θεραπεία. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι ο προσδιορισμός ορισμένων κυτταρομορφολογικών χαρακτηριστικών και βιολογικών δεικτών του πρωτοπαθούς όγκου, που θα αποτελούσαν ενδεχομένως προγνωστικούς παράγοντες υποτροπής του ΒΚΚ. Ως τέτοιους μελετήσαμε : 1) Το ιστολογικό μέγεθος και τον ιστολογικό τύπο του καρκινώματος, 2) ορισμένα μορφομετρικά χαρακτηριστικά των κυττάρων και των κυτταρικών πυρήνων του όγκου, καθώς και 3) ορισμένους βιολογικούς δείκτες, όπως την έκφραση του πρωτεϊνικού προϊόντος του γονιδίου ΕRp29 και του PDGFRα (Platelet Derived Growth Factor Receptor Alpha) με ανοσοïστοχημική χρώση σε τομές παραφίνης του πρωτοπαθούς όγκου. Υποθέσαμε ότι όγκοι με έντονη πυρηνική ατυπία των κυττάρων τους, κυρίως διηθητικού, σκληροδερμικού τύπου, με πυκνή χρωματίνη στους πυρήνες τους και θετική ανοσοïστοχημική έκφραση ορισμένων εκ των ανωτέρων βιολογικών δεικτών έχουν αυξημένη πιθανότητα υποτροπής. Με συνεκτίμηση όλων αυτών των προαναφερθέντων ιστομορφολογικών στοιχείων και βιομοριακών δεικτών θα μπορούμε ενδεχομένως να διακρίνουμε τους ασθενείς με ΒΚΚ, που παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο υποτροπής και στους οποίους κατά συνέπεια οφείλουμε να εφαρμόσουμε επιθετικότερη θεραπεία, με ριζικότερη εκτομή και εντατικότερο επανέλεγχο (follow up) έναντι των ασθενών με λιγότερο επιθετικά ΒΚΚ. […]