Ο ρόλος της ενδοθηλίνης και του μονοξειδίου του αζώτου στην πρωτογενή χολική κίρρωση

Abstract

Background: Endothelins and nitric oxide regulate sinusoidal blood flow and the perfusion of the peribiliary vascular plexus. Aims: To study the serum and hepatic vein concentration of ET-1, ET-2, ET-3 and nitric oxide in patients with primary biliary cirrhosis and the effect of ursodeoxycholic acid treatment. Methods: Endothelins and nitrites/nitrates were measured in serum and hepatic vein blood in primary biliary cirrhosis and viral cirrhotic patients. Endothelins and nitrites/nitrates were also measured in serum in primary biliary cirrhosis patients prior and after ursodeoxycholic acid therapy, in hepatitis C patients and in healthy controls. Endothelins were measured with commercial enzyme linked immunosorbent assays and nitrites/nitrates with a modification of Griess reaction. Results: The ET-1 and ET-3 levels were similar in patients and controls. Primary biliary cirrhosis patients had the highest serum ET-2 (p < 0.001) compared with other groups. Nitric oxide was increased in primary biliary cirrhosis (p < 0.05) compared with healthy controls. ET-2 and nitric oxide were similar in all primary biliary cirrhosis stages. Ursodeoxycholic acid significantly decreased ET-2 in all stages (I and II: p < 0.05 and III and IV: p < 0.01) and increased nitric oxide (p < 0.05) in early primary biliary cirrhosis. Hepatic vein ET-1 and ET-3 were higher in viral cirrhosis patients, but only in primary biliary cirrhosis a significant difference for ET-1 and ET-3 between hepatic and peripheral veins was found. Conclusions: Increased ET-2 is an early defect in primary biliary cirrhosis that is significantly reduced by ursodeoxycholic acid treatment. This increased ET-2 may cause portal hypertension and also ischemic injury of the small intrahepatic ductules through constriction of the peribiliary vascular plexus.

Σκοπός: Η μελέτη των συγκεντρώσεων Ενδοθηλίνης 1 (ΕΤ-1), Ενδοθηλίνης 2 (ΕΤ-2), Ενδοθηλίνης 3 (ΕΤ-3) και μονοξειδίου του Αζώτου (ΝΟ) σε ασθενείς με Πρωτογενή Χολική Κίρρωση (ΠΧΚ), και η επίδραση της θεραπείας με ουρσοδεοξυχολικό οξύ (UDCA). Οι ενδοθηλίνες και το ΝΟ ρυθμίζουν την κολποειδική αιματική ροή και την τροφοδοσία του περιχολαγγειακού αγγειακού πλέγματος (PVP). Μεθοδολογία: Οι ενδοθηλίνες και το ΝΟ μετρήθηκαν σε ορό αίματος περιφερικής και ηπατικής φλέβας, σε ασθενείς με ΠΧΚ και σε ασθενείς με ιογενή κίρρωση. Επίσης, οι ενδοθηλίνες και το ΝΟ μετρήθηκαν σε ορό αίματος περιφερικής φλέβας σε ασθενείς με ΠΧΚ προ και μετά θεραπεία με UDCA, σε ασθενείς με ιογενή κίρρωση, σε ασθενείς με ηπατίτιδα C και σε υγιείς μάρτυρες. Οι ΕΤς μετρήθηκαν με ELISA και το ΝΟ με τροποποίηση της αντίδρασης Griess. Αποτελέσματα: Τα επίπεδα ΕΤ-1 και ΕΤ-3 ήταν παρόμοια σε ασθενείς και μάρτυρες. Οι ασθενείς με ΠΧΚ είχαν την υψηλότερη ΕΤ-2 (p < 0.001) σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες. Το ΝΟ ήταν αυξημένο στην ΠΧΚ (p < 0.05) σε σύγκριση με τους υγιείς μάρτυρες. Το UDCA ελάττωσε σημαντικά την ΕΤ-2 σε όλα τα στάδια της ΠΧΚ (Ι,ΙΙ: p < 0.05 και III,IV: p < 0.01) και αύξησε το ΝΟ (p < 0.05) στα αρχικά στάδια της ΠΧΚ. Οι ΕΤ-1 και ΕΤ-3 στην ηπατική φλέβα ήταν υψηλότερες στην ιογενή κίρρωση συγκριτικά με την ΠΧΚ. Στους ασθενείς με ΠΧΚ, μια σημαντική διαφορά βρέθηκε για τις ΕΤ-1 και ΕΤ-3, μεταξύ ηπατικής και περιφερικής φλέβας. Συμπεράσματα: Η αυξημένη ΕΤ-2 είναι μια πρώιμη βλάβη στην ΠΧΚ και ελαττώνεται σημαντικά με τη θεραπεία με UDCA. Αυτή η αύξηση της ΕΤ-2 πιθανώς προκαλεί πυλαία υπέρταση και ακόμη ισχαιμική βλάβη των μικρών ενδοηπατικών χολαγγείων μέσω σύσπασης του PVP.