Βιολογική εξέλιξη των επιφανειακών όγκων της ουροδόχου κύστεως

Abstract

Ninety four out of 101 patients, who have been treated, during the period 1976-1983, in Urological Clinic of Theagenion Medical Institute with primary, non invasive, transitional tumor of the urinary bladder, have been studied thoroughly. We tried to determine those biological factors of the tumor, who have, seriously influenced the evolution of the patients. The mean age of our patients was 59,3 years and the men were fivefold from the women. More than half of these patients had a tumor with low grade cell differentiation. The conclusions of this study, are the following: 1) Blood group Ο(IV) rate in our patients has been found bigger (56,4%) than the mean rate in Greeks (40%). We suggest that it is possible these patients to possess a mechanism protecting the bladder wall of tumor invasion. 2) At their first appearance, these superficial tumors were solitary in 67% and were localised around the ureteral orifices and two side walls of the bladder, in 87% of the cases. A preference of localisation on right bladder wall, which has been found, may be casual. 3) The recurrences of these tumors on the bladder vault, were threefold than the localization of the tumors on this area at their first appearance, possibly because of medical dispersion. 4) The recurrence rate in three and five years of follow-up was 60% and 71%, respectively. 5) The tumor size is the most important factor which influences the recurrence rate. In three years 83% of the "big" tumors (>2 cm) and 23% of the small tumors (<2 cm), have recurrenced. 6) The number of the tumors is the second important factor, which influences the recurrence rate. In five years, 57% of the solitary and 95% of the multifocal tumors, have recurrenced. 7) The grade of the tumor is the third important factor, which influences the recurrence rate. The intravesical chemotherapy had a similar influence. 8) Thiotepa and Adriamycin showed a similar efficacy, comparatively. They diminished (18-19%) the number of patients who recurrenced in three years and elongated (5-6 weeks) the Disease Free Interval (D.F.I.). There are indications that they influenced favorably the survival of the patients, too. 9) The disease has been made invasive in 18% of our patients, if we calculate the patients who died from the tumor. 10) The crude survival of our patients was 91.5% in three years and 86% in five years.

Στη Διατριβή αυτή μελετήθηκαν διεξοδικά 94 από τους 101 ασθενεί ς με πρωτοπαθές επιφανειακό νεόπλασμα της ουροδόχου κύστεως από μεταβατικό επιθήλιο, που νοσηλεύθηκαν στην Ουρολογική Κλινική του Θεαγένειου Ιατρικού Ινστιτούτου κατά την οκταετία 1976-1983. Προσπαθήσαμε να στοιχειοθετήσουμε τους βιολογικούς εκείνους παράγοντες του νεοπλάσματος, που καθόρισαν την εξελικτική πορεία των ασθενών μας. Οι ασθενείς μας είχαν μέση ηλικία 59,3 χρόνια και οι άνδρες ήταν πενταπλάσιοι από τις γυναίκες. Σε περισσότερους από τους μισούς αυτούς ασθενείς βρέθηκε νεοπλασία καλής διαφοροποίησης (χαμηλού βαθμού αναπλασίας). Τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας είναι τα ακόλουθα: 1) Η ομάδα αίματος Ο(IV) εντοπίσθηκε στους ασθενείς μας σε συχνότητα σαφώς μεγαλύτερη (56.4%) από τη μέση τιμή για τους Έλληνες (40%). Διατυπώνουμε την υπόθεση ότι είναι πιθανό, αυτοί οι ασθενείς, να διαθέτουν κάποιο μηχανισμό, που να προστατεύει το τοίχωμα της ουροδόχου κύστεως από τη διηθητική τάση του νεοπλάσματος. 2) Κατά την πρώτη τους εμφάνιση, οι επιφανειακοί αυτοί όγκοι, ήταν μονήρεις στα δύο τρίτα (67%) των περιπτώσεων και εντοπίζονται γύρω από τα ουρητηριακά στόμια και στα δύο πλάγια τοιχώματα της κύστεως στο 87% των περιπτώσεων. Μια υπεροχή της εντόπισης στο δεξιό πλάγιο τοίχωμα σε σύγκριση με το αριστερό, που διαπιστώθηκε, μπορεί να είναι συμπτωματική. 3) Οι υποτροπές αυτών των όγκων εντοπίσθηκαν σε τριπλάσια συχνότητα στο θόλο της κύστεως από την αρχική εντόπιση, πιθανότατα λόγω "ιατρογενούς" διασποράς. 4) Η συχνότητα υποτροπών στα τρία και πέντε χρόνια, ήταν 60% και 71%, αντίστοιχα. 5) Το μέγεθος του όγκου είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που επηρεάζει τη συχνότητα υποτροπών. Στα τρία χρόνια υποτροπίασαν οι 83% από τους μεγάλους όγκους (>2 cm) και οι 23% από τους μικρούς όγκους (<2 cm). 6) Η μορφή του όγκου (μονήρης ή πολυεστιακός) είναι ο δεύτερος σημαντικότερος παράγοντας που επηρεάζει τη συχνότητα υποτροπών. Στα πέντε χρόνια ελέγχου, υποτροπίασαν οι 57% από τους μονήρεις και οι 95% από τους πολυεστιακούς όγκους. 7) Ο βαθμός κυτταρικής αναπλασίας του όγκου (Grade), είναι ο τρίτος σημαντικότερος παράγοντας, που επηρεάζει τη συχνότητα υποτροπών. Ανάλογη επιρροή έχει και η ενδοκυστική χημειοθεραπεία. 8) Το Thiotepa και η Admiamycin, που χορηγήθηκαν με περιοδικέ ενδοκυστικές εγχύσεις, εμφάνισαν, συγκριτικά, την ίδια δραστικότητα. Ελάττωσαν τον αριθμό των ασθενών που υποτροπίαζαν στα τρία χρόνια κατά 18-19% και επιμήκυναν το Διάστημα Ελεύθερο Νόσου (D.F.I.), κατά 5-6 εβδομάδες. Υπάρχουν ενδείξεις ότι επηρέασαν ευνοϊκά και το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών. 9) Η νόσος εξελίχθηκε σε διηθητική στο 18% των ασθενών που είχαν πέντε χρόνια παρακολούθησης, συνυπολογίζοντας τους θανάτους που οφείλονταν στο νεόπλασμα της κύστεως. 10) Η επιβίωση των ασθενών μας ήταν πολύ καλή, με ποσοστά μικτής επιβίωσης στα τρία και πέντε χρόνια 91.5% και 86% αντίστοιχα.