Κλινική και ανοσολογική μελέτη της πνευμονικής ασπεργιλλώσεως από τον ασπέργιλλο fumigatus

Abstract

792 pulmonary patients and 130 healthy controls were studied in order to detect the presence of pulmonary aspergillosis. Diagnosis was based on the combination of the classic clinical and laboratory criteria with the results of the immunologic methods of counterimmunoelectrophoresis and immunoenzymatic reaction of chymotrypsine. The results and conclusions are summarized as following: - 46 patients (5.8%) were found to have pulmonary aspergillosis: 15 Aspergillomas, 10 Allergic bronchopulmonary aspergillosis and 21 unclassified forms. This last form may be caused by: a) an early stage of a chronic form of aspergillosis that could later end up in one of the classic forms of the disease. b) untypical form of apsergillosis that is known to affect patients with immunosupression. - 573 patients (72.35%) had arcs on the counterimmunoelectrophoresis without any clinical or laboratory indication of pulmonary aspergillosis. - 173 patients (21.84%) and all healthy controls had not arcs on counterimmunoelectrophoresis. Immunoenzymatic reaction of chymotrypsine is thought to be specific for aspergillosis from aspergillus fumigatus. Its contribution is great, because it establishes the diagnosis with certainty in suspected cases and it detects patients with unclassified forms who have insufficient clinical and laboratory findings. If this method is negative and there is clinical or radiologic suspicion of aspergillosis, antibodies against other Aspergillus species should looked for. Counterimmunoelectrophoresis is a very sensitive method, since all our patients with aspergillosis (except for one) gave 1-6 arcs. It is superior to the other methods in use as a screening test. It is also very useful not only for the establishment of the diagnosis but also for epidemiologic studies. Patients sera that had many arcs gave in a great percentage positive the immunoenzymatic reaction of chymotrypsine. The methodology of our study is thought to be superior to the ones of similar studies regarding the diagnosis and the immunologic study of aspergillosis. Methods of indirect immunofluorescence and counterimmunoelectrophoresis are not particularly helpful in the evaluation of clinical symptomatology of aspergillosis.

Μελετήθηκαν για νόσηση από πνευμονική ασπεργίλλωση με τον ασπέργιλλο fumigatus 792 ενδονοσοκομειακοί ασθενείς πάσχοντες από διάφορες πνευμονοπάθειες και 130 υγιείς .μάρτυρες. Η διάγνωση στηρίχθηκε στο συνδυασμό των κλασσικών κλινικοεργαστηριακών κριτηρίων με τα αποτελέσματα των ανοσολογικών μεθόδων της ηλεκτροσυναιρέσεως και της ανοσοενζυματικής αντιδράσεως της χυμοθρυψίνης. Τα αποτελέσματα και συμπεράσματα συνοψίζονται παρακάτω: - 46 ασθενείς έπασχαν από διάφορες μορφές ασπερνιλλώσεως: 15 από άσπεργίλλωμα, 10 από αλλεργική βρογχοπνευμονική ασπερνίλλωση και 21 από αταξινόμητη μορφή. Η μορφή αυτή μπορεί να υποδηλώνει: α) πρόδρομο στάδιο χρονιωτέρας εξελικτικης επεξεργασίας που δυνατόν να καταλήξει σε μια από τις κλασσικές μορφές της νόσου. β) άτυπη μορφή, που εμφανίζεται σε άτομα με ανοσοκαταστολή. - 573 ασθενείς (ποσοστό 72,35%) έδωσαν τόξα στην ηλεκτροσυναίρεση, χωρίς να πάσχουν από ασπεργίλλωση. - 173 ασθενείς (ποσοστό 21,84%) και όλοι οι μάρτυρες δεν έδωσαν τόξα στην ηλεκτροσυναίρεση. Η ανοσοενζυματική αντίδραση της χυμοθρυψίνης θεωρείται ειδική για την ασπεργίλλωση από τον ασπέργιλλο fumigatus. Η συμβολή της είναι πολύ μεγάλη, διότι άφ' ενός μεν θέτει τη διάγνωση με βεβαιότητα σε ύποπτες περιπτώσεις, άφ' ετέρου δε αποκαλύπτονται οι άρρωστοι με αταξινόμητες μορφές, οι όποιοι έχουν ανεπαρκή τα κλασσικά κλινικοεργαστηριακά ευρήματα. "Όταν η αντίδραση είναι αρνητική και υπάρχει κλινική ή ακτινολογική υποψία ασπεργιλλώσεως, πρέπει να αναζητούνται αντισώματα και έναντι άλλων ασπεργίλλων. Η ηλεκτροσυναίρεση είναι πολύ ευαίσθητη μέθοδος, ολοι δε (πλην ενός) οι άρρωστοι με ασπεργίλλωση έδωσαν από 1-6 τόξα. Υπερτερεί άλλων χρησιμοποιούμενων μεθόδων σαν μέθοδος επιλογής. Είναι πολύ χρήσιμη τόσο για τη διάγνωση όσο και για επιδημιολογικές έρευνες. Οι όροι πού εμφανίζουν πολλά τόξα, δίνουν σε μεγάλο ποσοστό θετική την άνοσοενζυματική αντίδραση της χυμοθρυψίνης. Η μεθοδολογία της παρούσας μελέτης βρέθηκε να υπερτερεί αυτής άλλων μελετών, τόσο στη διάγνωση, όσο και στην ανοσολογική μελέτη της ασπεργιλλώσεως. Οι μέθοδοι του έμμεσου ανοσοφθορισμού και της ηλεκτροσυναιρέσεως δεν βοηθούν ιδιαίτερα στην αξιολόγηση της κλινικής συμπτωματολογίας της ασπεργιλλώσεως.