Συμβολή στη μελέτη του προβλήματος της θεραπείας των χρηστών ναρκωτικών από νομικής και κοινωνικής πλευράς

Abstract

The problem of drug abuse in our country which has assumed serious proportions, points out to the necessity of the total and radical confrontation of all the parameters which contribute to its diagnosis. In spite of the hopes which accompanied the, validity of Law 1729/1987 in its beginning, our up-to-date experience of its enforcement shows that problems pointed in the past, are still maintained. Furthermore, in certain cases the situation has deteriorated, the main reason for that deterioration being the lack of the specialised personnel and the material and technical foundation which the law provides for. Therefore it is obvious the demand for an immediate and daring modification of legislation and procedures, so that we will be able as soon as possible: 1. To form, in the country's major courts, committees of specialised judges to be exclusively occupied with cases of violation of the provisions of the L. 1729/1987. 2. To form special courts for the exclusive trial of cases connected with drugs. 3. To form a special service consisting of social workers and, temporarily, of the local Societies for the Protection of the Underaged, which will look into the social dimension of the problem for each individual user. 4. To form a medical specialization which will deal exclusively with the rehabilitation of the dependent user. 5. To allow the application of other, internationally acceptable, methods of rehabilitation. 6. To have the local Societies for the Protection of the Underaged organise, on temporary basis of course, supporting advisory programmes. 7. To entrust the planning of the policy against drugs to special committees. These committees should be of limited membership and should consist strictly of scientists specialized on the subject. 8. The creation of the material and technical foundation which is anticipated as basis of the legislator's selections, whichever might they be, should precede every legislative arrangement or amendment.

Οι σημερινές διαστάσεις του προβλήματος της χρήσης ναρκωτικών ουσιών στη χώρα μας, σηματοδοτούν την αναγκαιότητα συνολικής και ριζικής πλέον αντιμετώπισης όλων των παραμέτρων που συμβάλλουν στη διόγκωσή του. Παρά τις ελπίδες με τις οποίες, συνοδεύθηκε η έναρξη της ισχύος του Ν. 1729/1987, η μέχρι τώρα εμπειρία από την εφαρμογή του, δείχνει ότι διατηρήθηκαν όλες οι δυσλειτουργίες της ιατρικής και δικαστικής πρακτικής που είχαν και στο παρελθόν εντοπισθεί. Ακόμη, σε κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις, η κατάσταση επιδεινώθηκε, με βασική αιτία την έλλειψη του εξειδικευμένου προσωπικού και της υλικοτεχνικής υποδομής που νομοθετικά προβλέπεται. Φανερό λοιπόν είναι ότι απαιτείται η άμεση και θαρραλέα τροποποίηση θεσμών και διαδικασιών, έτσι ώστε το ταχύτερο δυνατόν: 1. Να δημιουργηθεί στα μεγάλα δικαστήρια της χώρας τμήμα ειδικευμένων δικαστών για την αποκλειστική ενασχόληση με υποθέσεις παράβασης των διατάξεων του Ν. 1729/1987. 2. Να συσταθούν ειδικά δικαστήρια για την αποκλειστική εκδίκαση υποθέσεων σχετικών με τα ναρκωτικά. 3. Να ερευνάται η κοινωνική διάσταση του προβλήματος για κάθε χρήστη ατομικά από ειδική υπηρεσία κοινωνικών λειτουργών και προσωρινά από τις κατά τόπους εταιρίες προστασίας ανηλίκων. 4. Να διαμορφωθεί ιδιαίτερη ιατρική ειδικότητα, με αποκλειστικό αντικείμενο την απεξάρτηση του εξηρτημένου χρήστη. 5. Να επιτραπεί η εφαρμογή και άλλων, διεθνώς αποδεκτών μεθόδων απεξάρτησης. 6. Να οργανωθούν, σε προσωρινή φυσικά βάση, υποστηρικτικά συμβουλευτικά προγράμματα από τους κατά τόπους εταιρίες προστασίας ανηλίκων. 7. Να ανατεθεί ο σχεδιασμός της πολιτικής κατά των ναρκωτικών σε επιτροπές ολιγομελείς και αποτελούμενες μόνον από επιστήμονες με ειδικές γνώσεις στο αντικείμενο. 8. Πριν από κάθε νομοθετική ρύθμιση ή τροποποίηση, να προηγείται η δημιουργία της υλικοτεχνικής υποδομής που προβλέπεται ως βάση των εκάστοτε επιλογών του νομοθέτη. Οι παραπάνω προτάσεις δεν μπορούν, και φυσικά δεν στοχεύουν σ' αυτό, να επιλύσουν οριστικά και μακροπρόθεσμη βάση το πρόβλημα της αντιμετώπισης του εξηρτημένου χρήστη. Αποτελούν όμως επείγοντα και εύκολα υλοποιήσιμα μέτρα για την βραχυπρόθεσμη εκτόνωση της πιεστικής κατάστασης που έχει σήμερα δημιουργηθεί εξ αιτίας των ιατρικών και νομικών αδιεξόδων που προκάλεσε η εφαρμογή του Ν. 1729/1987.