Προσδιορισμός της δευσμευτικής ικανότητος του ορού ως προς το φυλλικόν οξύ εις το αίμα και τα υγρά της περιτοναϊκής καθάρσεως και του τεχνητού νεφρού: Ραδιοϊσοτοπική μελέτη in vitro

Abstract

In the present study the serum folic acid binding capacity in the blood and in the liquids of the peritoneal dialysis and hemodialysis were measured. Seventy-five patients in the last stage of chronic renal failure were studied. Twenty-five of them underwent peritoneal dialysis and fifty of them hemodialysis. The serum folic acid, the total saturated and unsaturated serum folic acid binding capacity and the percentage of saturation before and after the treatment were determined in all the above patients. The results in both cases have proved that there is a loss of folic acid and binders from the blood to the liquids. As a result a statistically important decrease of all the above rates after the treatment was observed. On the other hand, no statistically significant difference was found in comparing the results between the two different methods of treatment. Besides, a large loss of the saturated fraction was observed and this is probably due to either the smaller molecular weight and the larger affinity which the saturated binder might have, or to the transformation of is stereochemical structure.

Εις την παρούσαν εργασίαν προσδιωρίσθη ή δεσμευτική ικανότης του ορού ως προς το φυλλικόν οξύ εις το αίμα και τα υγρά της περιτοναϊκής καθάρσεως και του τεχνητού νεφρού. Έμελετήθησαν συνολικώς 75 ασθενείς πάσχοντες εκ τελικού σταδίου χρόνιας νεφρικής ανεπαρκείας, εκ των οποίων 25 υπεβλήθησαν εις περιτονοδιύλισιν και 50 εις αιμοδιύλισιν δια τεχνητού νεφρού. Εις άπαντας τους ανωτέρω ασθενείς εμετρήθη η τιμή του φυλλικού οξέος του ορού, η ολική, η κεκορεσμένη και η ακόρεστος δεσμευτική ικανότης του ορού ως προς το φυλλικόν οξύ εις το αίμα και τα υγρά και το ποσοστόν κορεσμού προ και αμέσως μετά μίαν συνεδρίαν. Τα αποτελέσματα έδειξαν δι' εκάστην των δύο μεθόδων, ότι υπάρχει απώλεια φυλλικού οξέος και δεσμευτικών ουσιών (Binders) εκ του αίματος προς τα υγρά με αποτέλεσμα την στατιστικώς σημαντικήν πτώσιν όλων των ως άνω παραμέτρων μετά την συνεδρίαν. 'Αντιθέτως δεν ευρέθη στατιστικώς σημαντική διαφορά εις την σύγκρισιν των αποτελεσμάτων μεταξύ των δύο μεθόδων αιματοκαθάρσεως. 'Επιπροσθέτως εδείχθη μεγαλυτέρα διακίνησις (διαφυγή) του κεκορεσμένου κλάσματος, γεγονός το όποιον είναι δυνατόν να αποδοθή είτε εις το μικρότερον μοριακόν βάρος και την μεγαλυτέραν συγγένειαν την οποίαν ενδέχεται να έχη ή κεκορεσμένη δεσμευτική ουσία (Binder), είτε εις αλλαγήν της στερεοχημικής δομής αυτής εις τον χώρον.