Μεταμφύτευσις των ουρητήρων εις το σιγμοειδές (ουρητηροσιγμοειδοστομία): ίδια, από πλευράς παθολογικής φυσιολογίας

Abstract

In the present treatise the author presents the early and late results of seven cases subjected to ureterosigmoiodostomy. After the study of the theoritieally possible complications and of those known from the bibliography on the subject, we emphasise the importance of a good post - operative renal function, for the recovery of the patient from the physicocheminal disturnbaces that may occur, i. e. the hyperchloremic acidosis. In our cases we have not observed any serious degree of ascending infection. The x-Rays findingos however have shown signs of hydronephrosis, a condition that influnces, but to a small degree the function of the kidneys. The good renal function that we have observed in our cases post-operativelly is attributed to the fact, that we do not use the Coffey method of inserting the end of the ureter in the intestinal wall, a method that produces tightening and stenosis of the point of the anastomosis. In our cases on the coutrary, we have used an end-to-side anastomosis without bringing about any obstraction of the ureteral end in the intestinal wall, a method which, although it caused three temporary fistulas because of the looseness of the anastomosis,secured the good function of the kidneys.

Είς την παρουσαν έργασίαν μελετάται το θέμα των άμεσων καί απωτέρων μετεγχειρητικών αποτελεσμάτων της ούρητηροσιγμοειδοστομίας. Στηρίζεται δέ ή μελέτη αυτή έπί της μέχρι τούδε ύπαρχούσης διεθνούς βιβλιογραφίας και κυρίως έπί 7 ημετέρων περιπτώσεων, τών οποίων, ή μελέτη καί ή παρακολούθησις κατέστη δυνατόν να συμπληρωθή. Έ κ της μελέτης των περιπτώσεων μας τούτων συνάγεται, ότι δια τής χρησιμοποιούμενης έν τη ημετέρα κλινική τεχνικές τα αμεσα αποτελέσματα υπήρξαν γενικώς ικανοποιητικά. Ώ ς προς τα απώτερα αποτελέσματα τής ούρητηροσιγμοειδοστομίας, ή μελέτη τών ημετέρων περιπτώσεων αποδεικνύει, ότι ή ανιούσα λοίμωξις πρακτικώς δέν προεκάλεσεν ειμή, σπανιώτατα, ελαφρός μορφής παροδικά επεισόδια (περίπτωσις 4η καί 7η). Τα επεισόδια ταυτα ευχερώς άντιμετωπίσθησαν τη χορηγήσει βιοθεραπευτικών. Ή στένωσις του ούρητήρος κατά το σημείον τής άναστομώσεως δέν παρετηρήθη καί τουτο άποδίδομεν εις τήν έγκατάλειψιν τής κατά Coffey έκτελουμένης έντοιχίσεως του ούρητήρος εντός σχηματιζόμενης αύλακος του μυϊκού χιτώνος του εντέρου. Ύδρονεφρωτική άλλοίωσις ελαφρού βαθμού παρετηρήθη χωρίς δμως να έπηρεάζη αυτή τήν λειτουργικότητα τών νεφρών ώς αποδεικνύεται έκ τών πυελογραφημάτων, άτινα μετεγχειρητικώς έλάβομεν καί δή κατά χρονικά διαστήματα μηνών μέχρι τριών περίπου ετών άπο τής ούρητηροσιγμοειδοστομίας. Σημεία ύπερχλωραιμικής όξεώσεως παρετηρήσαμεν είς τους περισσοτέρους τών ασθενών μας. Ή κατάστασις αυτή αντιμετωπιζόμενη δια χορηγήσεως άπα του στόματος διττανθρακικου νατρίου απαλλάσσει τους ασθενείς τών ελαφρών άλλως τε ενοχλημάτων τών προερχομένων έκτης φυσικοχημικής ταύτης διαταραχής τών ηλεκτρολυτών του αίματος, ήτις οφείλεται είς τήν άπορρόφησιν ιόντων χλωρίου έκ του έντερου κυρίως καί τήν βλάβην τοϋ νεφρικού* παρεγχύματος λόγω τής ανιούσης λοιμώξεως καί τής οδρονεφρώσεως, Ή χορήγησις διττανθρακικου νατρίου είς τάς καταλλήλους δόσεις, ή συχνή άνά τρίωρον κένωσις του εντερικού περιεχομένου τών ασθενών, ώς καί ό περιορισμός του χλωριούχου νατρίου είς το φαγητόν τών ασθενών, ικανοποιητικώς αντιμετωπίζουν τήν διαταραχήν ταύτην.