ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΓΟΝΩΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΕΙΣ ΧΡΟΝΙΑΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗΝ ΑΙΜΑΤΟΚΑΘΑ...

Abstract

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΥΠΗΡΞΕΝ Η ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΓΟΝΩΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΤΩΝ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΕΙΣ ΧΡΟΝΙΑΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗΝ ΑΙΜΑΤΟΚΑΘΑΡΣΙΝ (Χ.Π.Α.) ΑΣΘΕΝΩΝ, ΔΙΑ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΝΩΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΘ' ΗΜΕΡΑΝ ΠΡΑΞΙΝ. ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ, ΕΙΚΟΣΙ ΤΡΕΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ (17 ΑΡΡΕΝΕΣ ΚΑΙ 6 ΘΗΛΕΙΣ), ΗΛΙΚΙΑΣ 23 ΕΩΣ 63 ΕΤΩΝ, ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟΙ ΕΙΣ Χ.Π.Α. ΕΠΙ 5 ΕΩΣ 41 ΜΗΝΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΤΙΜΑΣ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΝΗΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 9,5 G%, ΕΛΑΒΟΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΣ 1,5 G ΣΙΔΗΡΟΥ (7 ΑΣΘΕΝΕΙΣ), ΜΙΓΜΑ ΕΣΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΤΕΣΤΟΣΤΕΡΟΝΗΣ, 250MG ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΩΣ, ΕΠΙ ΔΩΔΕΚΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (13 ΑΣΘΕΝΕΙΣ) Η ΑΜΦΟΤΕΡΑ ΔΙΑΔΟΧΙΚΩΣ (3 ΑΣΘΕΝΕΙΣ). ΠΕΝΤΕ ΕΚ ΤΩΝ ΛΑΒΟΝΤΩΝ ΑΝΔΡΟΓΟΝΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΗΣΑΝ ΑΝΕΦΡΙΚΟΙ. ΤΑ ΕΚ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΑΥΤΗΣ ΠΡΟΚΥΨΑΝΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ: Η ΧΟΡΗΓΗΣΙΣ ΣΙΔΗΡΟΥ ΕΙΧΕΝ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΥΞΗΣΙΝ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΤΙΜΗΣ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΝΗΣ, ΕΙΣ 9 ΕΚ ΤΩΝ10 ΑΣΘΕΝΩΝ, ΚΑΤΑ 0,6 ΕΩΣ 4,0 G% (ΜΕΣΗ ΑΥΞΗΣΙΣ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΝΗΣ 2 G%). ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙΣΑΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΑΙΜΑΤΟΣ, ΟΥΔΕΙΣ ΕΚ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΕΛΑΒΕΝ ΜΕΤΑΓΓΙΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ. Η ΧΟΡΗΓΗΣΙΣ ΑΝΔΡΟΓΟΝΩΝ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΕΠΙΔΡΑΣΙΝ ΕΣΧΕΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΑΝΕΦΡΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, ΟΚΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΕΝΔΕΚΑ ΜΗ ΑΝΕΦΡΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΕΝΕΦΑΝΙΣΑΝ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑΝ, ΑΥΞΗΣΙΝ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΤΙΜΗΣ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΝΗΣ ΚΥΜΑΙΝΟΜΕΝΗΝ ΑΠΟ 0,6 G% - 2,9 G% (ΚΑΤΑ ΜΕΣΟΝ ΟΡΟΝ 1,8 G%). ΩΣΑΥΤΩΣ, ΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΗ ΑΝΕΦΡΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΕΤΗΡΗΘΗ ΒΑΘΜΙΑΙΑ ΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΥ ΤΟΥ ΟΡΟΥ, Η ΟΠΟΙΑ ΗΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΕΙΣ Χ.Π.Α. ΤΡΙΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ. ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙΣΑΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΑΙΜΑΤΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑΝ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, ΜΕΤΑΓΓΙΣΕΙΣ (ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ)

THIS STUDY WAS DONE FOR THE EVALUATION OF THE THERAPEUTIC EFFECT OF IRON AND ANDROGENS ON THE ANAEMIA OF PATIENTS UNDERGOING REGULAR DIALYSIS TREATMENT (R.D.T.), BY MEANS OF CLINICAL CRITERIA AND EASILY PERFORMED LABORATORY INVESTIGATIONS. TO THIS PURPOSE, TWENTY THREE PATIENTS (17 MALE AND 6 FEMALE), AGED 23 - 63 YEARS AND MAINTAINED ON R.D.T. FOR 5 - 41 MONTHS, WERE STUDIED. ALL OF THEM HAD BLOOD HAEMOGLOBIN LEVELS BELOW 9,5 G%. THE TREATMENT CONSISTED OF 1,5 G OF INTRAVENOUS IRON (7 PATIENTS), TESTOSTERONE (AS MIXTURE OF ITS ESTERS), 250 MG WEEKLY, INTRAMASCULARLY FOR 12 WEEKS (13 PATIENTS), OR BOTH SUCCESSIVELY (3 PATIENTS). FIVE OF THE ANDROGEN - TREATED PATIENTS WERE ANEPHRIC. THE RESULTS OBTAINED FROM THIS STUDY WERE AS FOLLOWS: IRON ADMINISTRATION: THEMEAN HAEMOGLOBIN VALUE, IN NINE OUT OF TEN PATIENTS, INCREASED BY 0,6 G% - 4 G% (MEAN INCREMENT 2 G%). DESPITE BLOOD LOSSES, NONE OF THE PATIENTS RECEIVED BLOOD TRANSFUSIONS. ANDROGEN ADMINISTRATION: THE ANAEMIA OF THE FIVE ANEPHRIC PATIENTS DID NOT RESPOND TO TREATMENT. HOWEVER, THE HAEMOGLOBIN VALUE IN EIGHT OUT OF THE REMAINING ELEVEN PATIENTS, INCREASED BY 0,6 G% - 2,9 G% (MEAN INCREMENT 1,8 G%). DESPITE BLOOD LOSSES, TRANSFUSIONS WERE GIVEN ONLY TO THE ANEPHRIC PATIENTS. A GRADUAL FALL IN SERUM IRON CONCENTRATION LEVELS OCCURRED INALL BUT THE ANEPHRIC PATIENTS. THIS WAS MORE MARKED IN PATIENTS UNDERGOING R.D.T. THRICE WEEKLY. NEITHER SIGNIFICANT ANDROGEN - INDUCED SIDE EFFECTS, (ABSTRACT TRUNCATED)