Μελέτη ψυχολογικών παραμέτρων και βιοδεικτών σε ασθενείς που υποβάλλονται σε εμφύτευση μόνιμου απινιδιστή

Abstract

ABSTRACT Background: Implantable cardioverter defibrillators (ICDs) may differently affect patients’ psychological status across various populations. There are heterogeneous data on depression and anxiety in this context, with limited data on their progression over time. No relevant data regarding Greek patients are available. On the other hand, recent population studies indicate an association between inflammation and depression. Of note, there are no relevant data on ICD patients. Methods: We studied consecutive ICD patients who did not undergo cardiac resynchronization therapy and had no conditions affecting their psychological status. Also, we excluded patients with chronic severe non-cardiac pathological conditions, as well as those with chronic inflammatory conditions. We employed the 9-item Patient Health Questionnaire (PHQ-9) and the 7-item Generalized Anxiety Disorder Scale (GAD-7) at baseline, and at 6 and 12 months post-implantation. Moreover, the baseline clinical and laboratory parameters were carefully recorded. Results: After excluding 10 patients who received ICD shocks during follow-up, we analyzed 90 patients (median age: 64 [55-70] years, 90% men). At baseline, the PHQ-9 score was 5 (IQR: 8.3); at 6 months, 0 (IQR: 1); and at 12 months, 0 (IQR: 1); p <0.01. The GAD-7 score at baseline was 5 (IQR: 8); at 6 months, 0 (IQR: 1); and at 12 months, 0 (IQR: 1); p <0.01. At baseline, 32% of patients had a PHQ-9 score of ≥10 (indicating at least moderate depression), and 26% had a GAD-7 score of ≥10 (indicating at least moderate anxiety). Additionally, the baseline PHQ-9 and GAD-7 scores did not correlate with any other parameters. The logistic regression analysis indicated that clinically significant depression at baseline (PHQ-9 ≥ 10) had a negative association with hemoglobin (OR: 0.58; 95% CI: 0.39-0.88) and hypertension (OR: 0.29; 95% CI: 0.08-0.96). In the second protocol, we included the initial 100 patients at baseline assessment. A correlation analysis showed that red blood cell distribution width (RDW) [Spearman’s rho: 0.218; p=0.05] and C-reactive protein (CRP) [Spearman’s rho: 0.218; p=0.05] were positively correlated with the PHQ-9 score. The linear regression analysis indicated an independent correlation with RDW (β coefficient = 0.276; p = 0.023). Also, Patients with clinically significant depression at (PHQ-9 ≥10) had statistically significant increased RDW values compared to patients with PHQ-9 <10 (14.5 [13.4-15.8] vs. 13.2 [12.7-14.4]; p< 0.01). Conclusions: The levels of anxiety and depression significantly decreased during the 12-month follow-up period, suggesting that potential pre-implantation adjustment disorders are alleviated following the procedure. Also, the RDW has an independent correlation with the PHQ-9 score at baseline in ICD patients and is associated with clinically significant depression.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Εισαγωγή: Οι εμφυτεύσιμοι καρδιομετατροπείς απινιδιστές (ICDs) μπορεί να επηρεάσουν την ψυχολογική κατάσταση των ασθενών, ενώ φαίνεται να υπάρχουν διαφορές σε διαφορετικούς πληθυσμούς. Υπάρχουν ετερογενή στοιχεία σχετικά με την κατάθλιψη και το άγχος σε αυτό το κλινικό πλαίσιο και περιορισμένα δεδομένα για τη διακύμανσή τους με την πάροδο του χρόνου. Επίσης, δεν είναι γνωστά σχετικά στοιχεία για Έλληνες ασθενείς. Από την άλλη πλευρά, πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν μια συσχέτιση μεταξύ φλεγμονής και κατάθλιψης. Σημειωτέο, δεν υπάρχουν σχετικά δεδομένα σε ασθενείς με ICD. Μέθοδοι: Μελετήσαμε διαδοχικούς ασθενείς με ICD χωρίς θεραπεία καρδιακού επανασυγχρονισμού και αυτούς χωρίς παθήσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ψυχολογική τους κατάσταση. Επίσης αποκλείσθηκαν ασθενείς με χρόνιες σοβαρές παθήσεις εκτός των καρδιακών και χρόνιες φλογμονώδεις καταστάσεις. Τα σκορ άγχους GAD-7 και κατάθλιψης PHQ-9 αξιολογήθηκαν κατά τη βασική εκτίμηση, 6 και 12 μήνες μετά την εμφύτευση. Επίσης, καταγράφηκαν προσεκτικά οι βασικές κλινικές και εργαστηριακές παράμετροι. Αποτελέσματα: Αφού εξαιρέθηκαν 10 ασθενείς που δέχθηκαν απινιδωτικές θεραπείες κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, αναλύσαμε τελικά 90 ασθενείς (διάμεση ηλικία: 64 [55-70] έτη, 90% άνδρες). Κατά την έναρξη, η βαθμολογία PHQ-9 ήταν 5 (IQR: 8,3), στους 6 μήνες, 0 (IQR: 1) και στους 12 μήνες, 0 (IQR: 1), p <0,01. Η βαθμολογία GAD-7 κατά την έναρξη ήταν 5 (IQR: 8), στους 6 μήνες 0 (IQR: 1) και στους 12 μήνες, 0 (IQR: 1), p <0,01. Στην αρχή, το 41% των ασθενών είχε σκορ PHQ-9 <5 (ελάχιστη κατάθλιψη) και το 46% είχε σκορ GAD-7 <5 (ελάχιστο άγχος). Επίσης, βασικά σκορ PHQ-9 και GAD-7 δεν συσχετίστηκαν με καμία άλλη παράμετρο. Η ανάλυση λογιστικής παλινδρόμησης αποκάλυψε ότι η κλινικά σημαντική κατάθλιψη κατά την έναρξη (PHQ-9 ≥ 10) έχει αρνητική συσχέτιση με την αιμοσφαιρίνη (OR: 0,58; 95% CI: 0,39-0,88] και την υπέρταση [OR: 0,29, 95% CI: 0,08- 0,96]. Στο δεύτερο πρωτόκολλο περιλάβαμε τους αρχικούς 100 ασθενείς κατά την βασική τους εκτίμηση. Η ανάλυση συσχέτισης έδειξε ότι το εύρος κατανομής των ερυθρών αιμοσφαιρίων (RDW) [rho Spearman: 0,218; p=0,05] και η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) [rho Spearman: 0,218; p=0,05] είχαν θετική συσχέτιση με το σκορ PHQ-9. Επιπρόσθετα, η γραμμική ανάλυση παλινδρόμησης έδειξε μια ανεξάρτητη συσχέτιση με το RDW (συντελεστής β = 0,276; p = 0,023). Επίσης, κατά τη βασική εκτίμηση οι ασθενείς με κλινικά σημαντική κατάθλιψη (PHQ-9 ≥10) είχαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερες τιμές RDW σε σύγκριση με τους ασθενείς με PHQ-9 <10 (14.5 [13.4-15.8] vs. 13.2 [12.7-14.4]; p< 0.01). Συμπεράσματα: Οι δείκτες άγχους και κατάθλιψης μειώθηκαν σημαντικά κατά τη διάρκεια της 12μηνης περιόδου παρακολούθησης μετά την εμφύτευση ICD, υποδεικνύοντας ότι οι πιθανές διαταραχές προσαρμογής πριν από την εμφύτευση εξασθενούν μετά την επέμβαση. Επίσης, κατά τη βασική εκτίμηση το RDW έχει ανεξάρτητη συσχέτιση με το σκορ PHQ-9 σε ασθενείς με ICD και σχετίζεται με κλινικά σημαντική κατάθλιψη.