Έλεγχος της έκφρασης του υποδοχέα PD-L1 σε θηλώδη καρκινώματα θυρεοειδούς αδένα, διερεύνηση της μεταξύ τους σχέσης και της χρήσης του ως διαγνωστικό και προγνωστικό δείκτη

Abstract

Background: Programmed cell death ligand 1 (PD-L1) expression is a well-established prerequisite for the use of immune checkpoint inhibitors and is increasingly recognized as a prognostic biomarker in various malignancies. However, its prognostic significance in thyroid cancer (TC), particularly papillary thyroid carcinoma (PTC), remains largely unexplored and somewhat controversial, with findings to date being limited and inconsistent. The aim of this study was to evaluate PD-L1 expression in a well-characterized cohort of patients with PTC and assess its association with key clinicopathological features and clinical outcomes. Materials and Methods: This retrospective, single-center cohort study included patients with histologically confirmed PTC who underwent thyroid surgery at the “Korgialeneio – Benakeio” General Hospital of Athens in Greece between 2007 and 2018. Formalin-fixed, paraffin-embedded (FFPE) tumor samples were assessed for PD-L1 expression using immunohistochemistry and scored using the combined positive score (CPS), with CPS ≥10 indicating PD-L1 positivity. Clinicopathological data were collected through review of patients’ medical records and postoperative histopathology reports, and associations with PD-L1 status were analyzed. Disease-free recurrence (DFS) and overall survival (OS) were also evaluated using Kaplan–Meier methods. Results: Among 81 PTC patients included in this study (median age: 48 years, 83% female), PD-L1 positivity (CPS ≥10) was observed in 45.7%. CPS ≥10 status was significantly associated with larger tumor size, higher pT stage (pT3–pT4), extrathyroidal extension, lymph node metastasis, and the presence of aggressive histologic variants. Coexisting Hashimoto’s thyroiditis and higher rates of radioactive iodine therapy (RAI) were also more common in the PD-L1–positive group. At a median follow-up of 9 years, the overall recurrence rate was 8.6%, with significantly higher recurrence and shorter DFS among patients with CPS ≥10 tumors. OS remained high across both groups. Conclusions: PD-L1 expression was present in nearly half of this real-world Greek PTC cohort and was associated with multiple adverse clinicopathological features and an increased risk of recurrence. These findings support the potential utility of PD-L1 as a prognostic biomarker in PTC and may inform postoperative risk stratification and follow-up strategies.

Υπόβαθρο: Η έκφραση του υποδοχέα του PD-L1 (Programmed cell death ligand 1, Προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου - 1) αποτελεί έναν καλά τεκμηριωμένο βιολογικό δείκτη στην ανοσοθεραπεία για τη χορήγηση αναστολέων σημείων ελέγχου του ανοσοποιητικού (immune checkpoint inhibitors), ενώ αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο στις μέρες μας ως προγνωστικός βιοδείκτης σε διάφορες κακοήθειες. Ωστόσο, η προγνωστική του αξία στον καρκίνο του θυρεοειδούς, και ειδικότερα στον θηλώδη καρκίνο του θυρεοειδούς (Papillary Thyroid Carcinoma, PTC), είναι αντικείμενο συζήτησης και τα αποτελέσματα των επιστημονικών ερευνών είναι σε ορισμένες περιπτώσεις αντιφατικά. Εργαλεία και Μέθοδος: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η εκτίμηση της έκφρασης του PD-L1 σε μια καλά τεκμηριώμένη ομάδα ασθενών με PTC, η συσχέτισή της με βασικά κλινικοπαθολογοανατομικά χαρακτηριστικά και με την έκβαση της νόσου. Η μελέτη ήταν μονοκεντρική με αναδρομικό χαρακτήρα, περιλαμβάνοντας ασθενείς με ιστολογικά επιβεβαιωμένο PTC, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε θυρεοειδεκτομή στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Κοργιαλένειο – Μπενάκειο Ε.Ε.Σ.», κατά την περίοδο 2007–2018. Η έκφραση του PD-L1 αξιολογήθηκε σε δείγματα παραφινωμένων ιστοτεμαχίων (Formalin-fixed paraffin-embedded, FFPE) με χρήση ανοσοϊστοχημείας, ενώ η βαθμολόγηση διενεργήθηκε με βάση το Combined Positive Score (CPS), θεωρώντας θετική την έκφραση με CPS ≥10. Τα κλινικοπαθολογοανατομικά δεδομένα συλλέχθηκαν από τους ιατρικούς φακέλους και τις ιστολογικές εκθέσεις και η συσχέτισή τους με την έκφραση του PD-L1 αναλύθηκε στατιστικά. Η επιβίωση χωρίς νόσο (Disease-free recurrence, DFS) και η συνολική επιβίωση (Overall Survival, OS) εκτιμήθηκαν με τη μέθοδο Kaplan–Meier. Αποτελέσματα: Συνολικά, στη μελέτη περιλήφθηκαν 81 ασθενείς με PTC (διάμεση ηλικία 48 έτη, 83% γυναίκες). Έκφραση του PD-L1 με CPS ≥10 παρατηρήθηκε στο 45,7% των περιπτώσεων. Η θετική έκφραση του PD-L1 συσχετίστηκε - στατιστικά σημαντικά - με μεγαλύτερο μέγεθος όγκου, υψηλότερο στάδιο pT (pT3–pT4), εξωθυρεοειδική επέκταση, λεμφαδενικές μεταστάσεις και παρουσία επιθετικών ιστολογικών ποικιλιών. Επιπλέον, παρατηρήθηκε αυξημένη συχνότητα συνύπαρξης θυρεοειδίτιδας Hashimoto και υψηλότερα ποσοστά χορήγησης ραδιενεργού ιωδίου στην ομάδα με PD-L1 θετικούς όγκους. Στον διάμεσο χρόνο παρακολούθησης των 9 ετών, το ποσοστό υποτροπής ήταν 8,6%, με σαφώς υψηλότερη συχνότητα και βραχύτερη DFS (Disease-free recurrence, επιβίωση χωρίς νόσο) στους ασθενείς με PD-L1 θετικούς όγκους, ενώ η συνολική επιβίωση παρέμεινε υψηλή και στις δύο ομάδες. Συμπεράσματα: Τα ευρήματα αυτά αποκαλύπτουν ότι σχεδόν οι μισοί από την παρούσα σειρά ασθενών με PTC εμφάνισαν έκφραση του PD-L1, η οποία συσχετίστηκε με δυσμενή κλινικοπαθολογοανατομικά χαρακτηριστικά και αυξημένο κίνδυνο υποτροπής. Η έκφραση του PD-L1 ενδέχεται να χρησιμεύσει ως προγνωστικός δείκτης και μέσο για τη βελτίωση της μετεγχειρητικής παρακολούθησης και διαχείρισης των ασθενών με PTC.