Μελέτη των χαρακτηριστικών της ηπατίτιδας Ε σε ασθενείς με HIV λοίμωξη

Abstract

Hepatitis E virus is the most common transmissible hepatotropic virus, with significant global distribution, responsible for both epidemic and sporadic forms of acute hepatitis. However, it is not adequately addressed in public health policies.Transmission occurs mainly via the fecal-oral route, and the infection is usually self-limiting, but can lead to acute liver failure in some cases. Immunocompromised hosts, such as people living with HIV (PLWHIV), are at increased risk of developing chronic infection, which may accelerate progression to cirrhosis, particularly in patients with CD4 counts below 200 cells/ μL. The aim of the present study was to estimate the prevalence of hepatitis E, the chronicity potential, and the associated risk factors among PLWHIV in Greece, where current data remain limited. METHOD: This is a cross-sectional, multicenter study conducted over a 24-month period across five University Hospitals in Greece, enrolling a total sample of 696 PLWHIV. Seroprevalence of hepatitis E was estimated by detecting anti-HEV IgG as well as measuring IgM antibodies using the recomWell HEV ELISA kit (Mikrogen). Alongside serological testing, the potential for chronic infection was evaluated through molecular detection of HEV RNA (RT-PCR), and factors potentially associated with HEV infection in PLWHIV were also assessed. These included: HIV viral load, mode of HIV transmission, sexual behaviors, CD4 count, mean duration of HIV infection , the type and duration of antiretroviral therapy. RESULTS: The seroprevalence of hepatitis E (anti-HEV IgG) among the 969 PLWHIV who participated in the study was 16.5%, indicating previous exposure to the virus, while 8.6% of the participants tested positive for HEV IgM, suggesting acute or recent infection. Active viremia (HEV RNA) was detected in 2.3% of the study population (16 individuals). On follow-up, only 3 of the 25 individuals who were initially IgM-positive showed seroconversion to IgG. None of the 16 individuals with detectable HEV RNA at baseline showed evidence of persistent viremia on subsequent testing. Comparative analysis between HEV-seropositive and seronegative subgroups did not reveal statistically significant differences in HIV-related characteristics. Laboratory parameters did not show any meaningful variation between subgroups, with the exception of a statistically higher seropositivity for hepatitis A virus (HAV) observed in the HEV-positive group. These findings demonstrate significant exposure to hepatitis E virus among PLWHIV in Greece. Although no cases of chronic infection were observed, the results support the need for increased clinical awareness and possibly the incorporation of systematic HEV screening in the management of PLWHIV.

Ο ιός της ηπατίτιδας Ε αντιπροσωπεύει τον πιο κοινό μεταδιδόμενο ηπατοτρόπο ιό με σημαντική κατανομή παγκοσμίως, υπεύθυνο για επιδημικές και σποραδικές μορφές οξείας ηπατίτιδας, που όμως δεν τυγχάνει επαρκούς αναγνώρισης σε επίπεδο δημόσιας υγείας. Μεταδίδεται με την εντεροστοματική οδό και συνήθως ακολουθεί αυτοπεριοριζόμενη πορεία, ωστόσο ενέχει τον κίνδυνο οξείας ηπατικής ανεπάρκειας. Ανοσοκατεσταλμένοι ξενιστές, όπως τα άτομα που ζουν με τον ιό HIV (PLWHIV) διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για μετάπτωση της λοίμωξης σε χρονιότητα, πιθανώς επιταχύνοντας την εξέλιξη σε κίρρωση, ιδιαίτερα σε ασθενείς με αριθμό CD4 <200 κύτταρα/μL. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εκτιμήσει τον επιπολασμό της ηπατίτιδας Ε, την πιθανότητα χρονιότητας καθώς και τους παράγοντες κινδύνου λοίμωξης από HEV μεταξύ των PLWHIV στην Ελλάδα, όπου προς το παρόν τα δεδομένα είναι περιορισμένα. ΜΕΘΟΔΟΙ: Πρόκειται για μια συγχρονική, πολυκεντρική μελέτη που διεξήχθη σε πέντε Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία της Ελλάδας, με διάρκεια 24 μηνών και συνολικό δείγμα 696 PLWHIV. Πραγματοποιήθηκε εκτίμηση του επιπολασμού της ηπατίτιδας Ε μέσω ανίχνευσης αντισωμάτων anti-HEV IgG καθώς και μέτρηση αντισωμάτων IgM με τη χρήση του recomWell HEV ELISA Kit (Mikrogen). Παράλληλα, διερευνήθηκε η πιθανότητα χρονιότητας με μοριακή ανίχνευση του HEV RNA (RT-PCR), ενώ επίσης αξιολογήθηκαν παράγοντες που ενδέχεται να σχετίζονται με HEV λοίμωξη στους PLWHIV. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται: το ιικό φορτίο HIV, ο τρόπος μετάδοσης, οι σεξουαλικές συνήθειες, ο αριθμός CD4, η μέση διάρκεια της HIV λοίμωξης ,το είδος και η διάρκεια της αντιρετροϊκής αγωγής. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Καταγράφηκε επιπολασμός της ηπατίτιδας Ε (anti-HEV IgG) σε ποσοστό 16,5% μεταξύ των 696 PLWHIV που συμμετείχαν στη μελέτη, υποδεικνύοντας προηγούμενη έκθεση στον ιό, ενώ ποσοστό 8,6% των συμμετεχόντων παρουσίασε ενδείξεις οξείας ή πρόσφατης λοίμωξης (HEV IgM). Ενεργός ιαιμία (HEV RNA) ανιχνεύθηκε στο 2,3% του πληθυσμού της μελέτης (16 άτομα). Σε επανέλεγχο, μόνο 3 εκ των 25 ατόμων που αρχικά ήταν IgM θετικά, εμφάνισαν ορομετατροπή σε IgG. Κανένα από τα 16 άτομα με ανιχνεύσιμο HEV RNA κατά την αρχική μέτρηση δεν παρουσίασε ενδείξεις επίμονης ιαιμίας σε μεταγενέστερη εξέταση. Η συγκριτική ανάλυση μεταξύ των HEV-οροθετικών και οροαρνητικών υποομάδων δεν ανέδειξε στατιστικά σημαντικές διαφοροποιήσεις στα HIV-σχετιζόμενα χαρακτηριστικά. Οι εργαστηριακές παράμετροι δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ των υποομάδων,με εξαίρεση την σημαντικά υψηλότερη οροθετικότητα έναντι του ιού της ηπατίτιδας Α (HAV) που παρατηρήθηκε στην ομάδα των HEV-θετικών. Τα παραπάνω δεδομένα καταδεικνύουν σημαντική έκθεση στον ιό της ηπατίτιδας Ε μεταξύ των PLWHIV στην Ελλάδα. Αν και δεν παρατηρήθηκαν περιπτώσεις χρόνιας λοίμωξης, τα ευρήματα υποστηρίζουν την ανάγκη για αυξημένη επαγρύπνηση και ενδεχομένως ενσωμάτωση συστηματικού ελέγχου για HEV στη διαχείριση των PLWHIV.