Policies, feminist movements and demands to tackle violence against women: a comparative study of domestic violence in European countries

Abstract

This study examines whether the policies implemented to combat violence against women, particularly domestic violence, converge across ten European countries (nine EU member states and the United Kingdom). It also explores the contribution of the feminist movement to the development of these policies. A key objective is to trace the historical stages in the evolution of measures addressing violence against women. The research combines a bibliographic review, a comparative analysis of national policies, and qualitative interviews involving representatives from women’s organisations, feminist groups, and NGOs working against gender-based violence. This multi-level approach aims to deepen understanding of the cooperation between women’s NGOs and state institutions. Findings indicate a general convergence in policy frameworks across the ten countries, though significant disparities remain in how governments cooperate with, support, and fund women’s organisations. Northern and Western European countries (Finland, France, Germany, Ireland, Sweden, Spain, and the UK) display stronger traditions of collaboration, with the UK, Ireland, Sweden, and Finland showing long-standing partnerships between shelters, grassroots groups, and the state. In contrast, Greece, Poland, and Hungary demonstrate weaker governmental cooperation, and in the latter two, women’s NGOs have faced government-led resistance. Through comparative analysis and interviews, the study highlights key challenges facing women’s organisations, identifies policy gaps in each country, evaluates the influence of European and international frameworks, and offers insights into how these organisations perceive the evolving dynamics and challenges confronting the feminist movement today.

Η παρούσα μελέτη εξετάζει κατά πόσο οι πολιτικές που εφαρμόζονται για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, ιδίως της ενδοοικογενειακής βίας, συγκλίνουν μεταξύ δέκα ευρωπαϊκών χωρών (εννέα κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ηνωμένου Βασιλείου). Παράλληλα, διερευνά τη συμβολή του φεμινιστικού κινήματος στην ανάπτυξη αυτών των πολιτικών. Κεντρικός στόχος είναι η ανίχνευση των ιστορικών σταδίων εξέλιξης των μέτρων που αποσκοπούν στην αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών. Η έρευνα συνδυάζει βιβλιογραφική ανασκόπηση, συγκριτική ανάλυση εθνικών πολιτικών και ποιοτικές συνεντεύξεις με τη συμμετοχή εκπροσώπων γυναικείων οργανώσεων, φεμινιστικών ομάδων και ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται κατά της έμφυλης βίας. Αυτή η πολυεπίπεδη προσέγγιση επιδιώκει να εμβαθύνει στην κατανόηση της συνεργασίας μεταξύ των γυναικείων οργανώσεων και των κρατικών θεσμών.Τα ευρήματα δείχνουν γενική σύγκλιση στα θεσμικά πλαίσια πολιτικής των δέκα χωρών, αν και παραμένουν σημαντικές διαφορές ως προς τον τρόπο με τον οποίο τα κράτη συνεργάζονται, υποστηρίζουν και χρηματοδοτούν τις γυναικείες οργανώσεις. Οι βόρειες και δυτικές ευρωπαϊκές χώρες (Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Σουηδία, Ισπανία και Ηνωμένο Βασίλειο) παρουσιάζουν ισχυρότερες παραδόσεις συνεργασίας, με το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, τη Σουηδία και τη Φινλανδία να επιδεικνύουν μακροχρόνιες σχέσεις μεταξύ καταφυγίων, τοπικών φεμινιστικών ομάδων και του κράτους. Αντίθετα, η Ελλάδα, η Πολωνία και η Ουγγαρία εμφανίζουν ασθενέστερη κυβερνητική συνεργασία, ενώ στις δύο τελευταίες παρατηρείται οργανωμένη αντίσταση του κράτους απέναντι στις γυναικείες ΜΚΟ. Μέσα από συγκριτική ανάλυση και συνεντεύξεις, η μελέτη αναδεικνύει τις κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι οργανώσεις γυναικών, εντοπίζει κενά πολιτικής σε κάθε χώρα, αξιολογεί την επιρροή των ευρωπαϊκών και διεθνών πλαισίων, και προσφέρει μια εικόνα για το πώς οι ίδιες οι οργανώσεις αντιλαμβάνονται τις τρέχουσες εξελίξεις και προκλήσεις που αντιμετωπίζει το φεμινιστικό κίνημα σήμερα.