Η σημασία των επιπέδων της βιταμίνης D σε ασθενείς με ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου

Abstract

The possible role of vitamin D (VD) in the pathogenesis of inflammatory bowel disease (IBD) and the associations between VD levels and IBD activity remain unclarified. The aim of this study was to assess VD levels in IBD patients and their associations with IBD activity. We evaluated VD levels in Greek patients aged 18-75 years old with Crohn’s disease (CD) or ulcerative colitis (UC). Patients were ineligible under the following conditions: history of enterectomy/right colectomy, receiving VD or agent(s) interfering with VD metabolism during the last three months and any comorbidities that influence VD levels. Epidemiologic characteristics, clinical course, laboratory investigations, endoscopic and histologic findings were recorded. In total, 122 patients with CD and 71 with UC were included. Most of them had low levels of VD (90% of CD and 91.5% of UC patients). Patients with clinically active CD or UC had lower levels of VD compared to those in remission (p=0.009 and p=0.033, respectively).CD patients with low levels of VD had higher CRP and stool calprotectin compared to those with normal levels of VD (P=0.032 and P=0.002, respectively). In UC, patients with pancolitis had lower VD levels compared to patients with proctitis (P=0.036).In conclusion,the majority of Greek IBD patients have low levels of VD. Clinical activity is related to lower levels of VD. Low compared to normal levels of VD in CD patients are associated with higher CRP and calprotectin levels, so VD levels might serve as an activity marker.

Ο πιθανός ρόλος της βιταμίνης D (BD) στην παθογένεια των ιδιοπαθών φλεγμονωδών νόσων του εντέρου (ΙΦΝΕ ) και οι συσχετίσεις μεταξύ των επιπέδων ΒD και της δραστηριότητας των ΙΦΝΕ παραμένουν αδιευκρίνιστες. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εκτιμηθούν τα επίπεδα BD σε ασθενείς με ΙΦΝΕ και οι συσχετίσεις τους με τη δραστηριότητα της νόσου. Αξιολογήσαμε τα επίπεδα ΒD σε Έλληνες ασθενείς ηλικίας 18-75 ετών με νόσο του Crohn (NC) ή ελκώδη κολίτιδα (ΕΚ). Οι ασθενείς δεν εντάχθηκαν υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις: ιστορικό εντερεκτομής/δεξιάς κολεκτομής, λήψη ΒD ή παράγοντα(ων) που παρεμβαίνει(ουν) στον μεταβολισμό της ΒD τους τελευταίους τρεις μήνες και τυχόν συννοσηρότητες που επηρεάζουν τα επίπεδα ΒD. Καταγράφηκαν τα επιδημιολογικά χαρακτηριστικά, η κλινική πορεία, οι εργαστηριακές εξετάσεις, τα ενδοσκοπικά και ιστολογικά ευρήματα. Συνολικά, συμπεριλήφθηκαν 122 ασθενείς με ΝC και 71 με ΕΚ. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν χαμηλά επίπεδα ΒD (90% των ασθενών με ΝC και 91,5% των ασθενών με ΕΚ). Οι ασθενείς με κλινικά ενεργό ΝC ή ΕΚ είχαν χαμηλότερα επίπεδα ΒD σε σύγκριση με εκείνους σε ύφεση (p=0,009 και p=0,033, αντίστοιχα). Οι ασθενείς με ΝC με χαμηλά επίπεδα BD είχαν υψηλότερα επίπεδα CRP και καλπροτεκτίνης κοπράνων σε σύγκριση με εκείνους με φυσιολογικά επίπεδα BD (P=0,032 και P=0,002, αντίστοιχα). Στην EK, οι ασθενείς με πανκολίτιδα είχαν χαμηλότερα επίπεδα ΒD σε σύγκριση με τους ασθενείς με πρωκτίτιδα (P=0,036). Συμπερασματικά, η πλειονότητα των Ελλήνων ασθενών με ΙΦΝΕ έχει χαμηλά επίπεδα ΒD. Η κλινική δραστηριότητα σχετίζεται με χαμηλότερα επίπεδα ΒD. Τα χαμηλά σε σύγκριση με τα φυσιολογικά επίπεδα ΒD σε ασθενείς με ΝC σχετίζονται με υψηλότερα επίπεδα CRP και καλπροτεκτίνης, οπότε τα επίπεδα ΒD μπορεί να χρησιμεύουν ως δείκτης δραστηριότητας.