Στάσεις και απόψεις μαιών/μαιευτών για τη διαχείριση του πένθους της οικογένειας κατά την περιγεννητική φροντίδα

Abstract

This study examined the particularly important issue of midwives contact with perinatal death. Perinatal death constitutes a particularly pronounced negative event in midwifery practice, which is inevitably encountered, although often overlooked in terms of its particularly pronounced negative dimensions for the couple and for health professionals. In this context, this paper focuses on the psychological dimensions related to perinatal death. First, a relevant literature review was conducted as a function of the following research. All the parameters, issues and variables analyzed in the later part of the research were therefore examined from a theoretical point of view. This was followed by the Research Part, which sets out a quantitative study using self-report questionnaires.The quantitative research focuses on exploring various parameters associated with midwives' attitudes towards death. As found, midwives use as an adaptive strategy the view that through deathone escapes from this world and transitions to a better place. This perception is associated with burnout, emotional intelligence, extra version, emotional stability and sociability. Belief in the justworld, as a predominantly collectively formed perception, is not associated with the use of escapismon the part of midwives. However, belief in the just world is associated with the dysfunctional strategy of death avoidance on the part of midwives. Consequently, a conclusion can be drawn about the adoption of adaptive strategies to approach death as a function of the individual potential of midwives and the adoption of dysfunctional strategies as a function of the broader perceptions and representations that exist at the societal level. The qualitative part of the research had a different focus, focusing more on midwives' perceptions and suggestions for supporting couples facing perinatal death. Midwives believe that the management of perinatal death requires the developmentof effective interventions to support the couple, as well as education and training programs for the couple themselves in the management of perinatal death. Therefore, it is considered necessary from their point of view to use specialized mental health counselors within neonatal care units, which is the concluding proposal of this thesis.

Στη συγκεκριμένη μελέτη εξετάστηκε το ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα της επαφής των μαιών-μαιευτών με τον περιγεννητικό θάνατο. Ο περιγεννητικός θάνατος συνιστά ένα ιδιαίτερα έντονοαρνητικό γεγονός της μαιευτικής πρακτικής, το οποίο αναπόφευκτα συναντάται, αν και συχνά παραβλέπεται ως προς τις ιδιαίτερα έντονες αρνητικές του διαστάσεις για το ζεύγος και για τους επαγγελματίες υγείας. Στο πλαίσιο αυτό, η συγκεκριμένη εργασία επικεντρώνεται στις ψυχολογικές διαστάσεις που αφορούν τον περιγεννητικό θάνατο. Αρχικά πραγματοποιήθηκε μία σχετική βιβλιογραφική ανασκόπηση, ως συνάρτηση της έρευνας που ακολουθεί. Εξετάστηκαν επομένως από θεωρητικής απόψεως όλες οι παράμετροι, τα ζητήματα και οι μεταβλητές που αναλύονται στο μετέπειτα σκέλος της έρευνας. Εν συνεχεία, ακολούθησε το Ειδικό Μέρος, στο οποίο παρατίθεται ποσοτική έρευνα με χρήση ερωτηματολογίων αυτοαναφοράς και επικεντρώνεται στη διερεύνηση διαφόρων παραμέτρων που συνδέονται με τις στάσεις των μαιών-μαιευτών για τον θάνατο. Όπως διαπιστώνεται, οι μαίες-μαιευτές χρησιμοποιούν ως μία προσαρμοστική στρατηγική τη θεώρηση πως μέσω του θανάτου κάποιος διαφεύγει από αυτό τον κόσμο και μεταβαίνει σε ένα καλύτερο μέρος. Η αντίληψη αυτή συνδέεται με την επαγγελματική εξουθένωση, τη συναισθηματική νοημοσύνη, την εξωστρέφεια, τη συναισθηματική σταθερότητα και την κοινωνικότητα. Η πίστη στο δίκαιο κόσμο, ως κατεξοχήν συλλογικά διαμορφωμένη αντίληψη, δεν συνδέεται με τη χρήση της διαφυγής από πλευράς των μαιών-μαιευτών. Ωστόσο η πίστη στο δίκαιο κόσμο συνδέεται με τη δυσλειτουργική στρατηγική της αποφυγής του θανάτου από πλευράς των μαιών-μαιευτών. Κατά συνέπεια, μπορεί να εξαχθεί ένα συμπέρασμα περί υιοθέτησης προσαρμοστικών στρατηγικών για την προσέγγιση του θανάτου ως συνάρτηση του ατομικού δυναμικού τους και για υιοθέτηση δυσλειτουργικών στρατηγικών ως συνάρτηση των ευρύτερων αντιλήψεων και αναπαραστάσεων που υπάρχουν σε κοινωνικό επίπεδο. Οι μαίες-μαιευτές θεωρούν ότι η διαχείριση του περιγεννητικού θανάτου προϋποθέτει την ανάπτυξη αποτελεσματικών παρεμβάσεων για την υποστήριξη του ζεύγους, αλλά και προγραμμάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης των ιδίων στη διαχείριση του περιγεννητικού θανάτου. Ως εκ τούτου, κρίνεται από πλευράς τους αναγκαία ηχρήση εξειδικευμένων συμβούλων ψυχικής υγείας εντός των μονάδων νεογνικής φροντίδας, που συνιστά και την καταληκτική πρόταση της συγκεκριμένης διατριβής.