Performing objects and the Ruhl of Things: props and the subconscious in the theater of Sarah Ruhl

Abstract

The central aim of this dissertation is to examine the power relations between props and dramatis personae in the theater of Sarah Ruhl. My focus is the intersection of performance and materiality, which lies at the core of all power dynamics in Ruhl’s plays and establishes a unifying connection among them. The exploration of the relationship between characters and objects is based on Bill Brown’s Thing Theory, with thingness as its central concept—where objects, rather than functioning merely as props, acquire a life of their own by manifesting unexpected and implicit functions that strongly affect the characters. I argue that the dynamics of object-subject interactions serve as both an expression of power relations and a form of power play itself, reflecting and questioning the social and cultural practices that shape relationships between characters and props. As props slip in and out of thingness, they become active agents capable of disrupting time, space, and, frequently, the politics of both the theatrical and real world. Ruhl elevates the use of onstage objects beyond traditional symbolism, transforming them into speaking entities and actors in their own right. Melancholy Play (2002), Eurydice (2003), Dead Man’s Cell Phone (2007), In the Next Room, or the Vibrator Play (2009), Late, a Cowboy Song (2003) and The Clean House (2004) all exemplify Ruhl’s unique approach to props, as they transcend expected boundaries and construct new, unexplored realities for the characters. I develop a dialogue between these plays and Bill Brown’s Thing Theory, alongside selected theoretical texts in psychoanalysis, primarily Freud and Lacan, to further explore how the material world shapes the subjects within Ruhl’s works as well as their philosophical and theoretical discourses. By focusing on Ruhl’s innovative and interactive use of props, this dissertation highlights the far-reaching implications of material agency onstage and considers its broader significance in theatrical practice, cultural discourse, and contemporary dramaturgy.

Ο κεντρικός στόχος αυτής της διατριβής είναι η εξέταση των δυναμικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ σκηνικών αντικειμένων (props) και χαρακτήρων στο θέατρο της Sarah Ruhl. Η έρευνά μου επικεντρώνεται στη διασταύρωση παράστασης και υλικότητας, η οποία βρίσκεται στον πυρήνα όλων των δυναμικών στα έργα της Ruhl και εδραιώνει μια ενιαία σχέση μεταξύ τους. Η διερεύνηση της σύνδεσης μεταξύ χαρακτήρων και αντικειμένων βασίζεται στη Θεωρία των Πραγμάτων (Thing Theory) του Bill Brown, με κεντρική έννοια την «πραγματικότητα του πράγματος» (thingness), όπου τα αντικείμενα, αντί να λειτουργούν απλώς ως μέρος του σκηνικού, αποκτούν μια δική τους ζωή, εκδηλώνοντας απρόβλεπτες λανθάνουσες λειτουργίες που επηρεάζουν έντονα τους χαρακτήρες. Υποστηρίζω ότι η δυναμική των αλληλεπιδράσεων αντικειμένου-υποκειμένου λειτουργεί τόσο ως έκφραση των σχέσεων εξουσίας όσο και ως μορφή παιχνιδιού εξουσίας, αντανακλώντας και αμφισβητώντας τις κοινωνικές και πολιτισμικές πρακτικές που διαμορφώνουν τις σχέσεις μεταξύ χαρακτήρων και αντικειμένων. Καθώς τα σκηνικά αντικείμενα ενδύονται και απεκδύονται τον μανδύα της «πραγμάτωσης» (thingness), μετατρέπονται σε ενεργά δρώντα υποκείμενα, ικανά να διαταράξουν τον χρόνο, τον χώρο και, συχνά, τις αρχές τόσο του θεατρικού όσο και του πραγματικού κόσμου. Η Ruhl αναβαθμίζει τη χρήση των αντικειμένων στη σκηνή πέρα από τον παραδοσιακό συμβολισμό, μεταμορφώνοντάς τα σε οντότητες που «μιλούν» και δρουν ως ηθοποιοί με δικό τους ρόλο. Τα έργα Melancholy Play (2002), Eurydice (2003), Dead Man’s Cell Phone (2007), In the Next Room, or the Vibrator Play (2009), Late, a Cowboy Song (2003) και The Clean House (2004) αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της μοναδικής προσέγγισης της Ruhl στη χρήση των σκηνικών αντικειμένων, καθώς αυτά υπερβαίνουν τα αναμενόμενα όρια χρήσης τους και δημιουργούν νέες, ανεξερεύνητες πραγματικότητες για τους χαρακτήρες.Αναπτύσσω έναν διάλογο μεταξύ αυτών των έργων και της Θεωρίας των Πραγμάτων (Thing Theory) του Bill Brown, καθώς και επιλεγμένων θεωρητικών κειμένων ψυχανάλυσης, κυρίως των Freud και Lacan, προκειμένου να διερευνήσω περαιτέρω τον ρόλο του υλικού κόσμου στη διαμόρφωση των υποκειμένων στα έργα της Ruhl, καθώς και των φιλοσοφικών και θεωρητικών τους λόγων. Εστιάζοντας στην καινοτόμο και διαδραστική χρήση των αντικειμένων από τη Ruhl, αυτή η έρευνα αναδεικνύει τις εκτεταμένες επιπτώσεις της ικανότητας δράσης των αντικειμένων (material agency) στη σκηνή και εξετάζει τη γενικότερη σημασία της στη θεατρική πρακτική, τον πολιτισμικό διάλογο και τη σύγχρονη δραματουργία.