The smart city service ecosystem: co-creation of value through alliancing-enabled resource integration

Abstract

The detrimental effects of rapid urbanization have led to the urgent need to reconstruct how cities operate and utilize resources. Smart cities have emerged as a possible solution towards more efficient urban environments. They are considered imperative for a sustainable future and have consequently evolved into a multibillion industry. While there is a plethora of research focusing on the technological and urban aspects of smart cities, there is a dearth of literature on the organisational and managerial issues arising by this rapidly emerging concept. Particularly, there is an identified gap in how and why smart city stakeholders collaborate between each other, leading to a restricted understanding of the mechanisms of value co-creation in smart cities. Via the lens of the service dominant logic, with a focus on resources, this research studies how diverse actor groups collaborate and integrate resources in order to deliver smart city projects -typically publicly funded multi-actor consortiums and alliances-. More specifically the research questions of this thesis is: how do actors within project alliances exchange and integrate resources to co- create value and what factors influence their interactions in the process of resource integration? This thesis is based on empirical evidence collected through qualitative interviews with 69 senior staff from representative organisations from all actor groups across 80 smart city projects. These were used to map the dyadic and triadic interactions that occur between organisations within the smart city ecosystem, that serves as a stepping stone towards responding to the research question. Findings of the study demonstrate the main resources exchanged within the smart city ecosystem, as well as the institutional arrangements that govern these exchanges and the strategic goals and intentions that underpin them. As value in smart cities is most commonly co-created in alliances, this study further focuses on the intricate dynamics between actors and their resource integration mechanisms. The theoretical contributions of these findings appertain to proposing the notion of quality of interactions as a determining factor of smart city ecosystem wellbeing, identifying critical resources and their contribution in creating opportunities of future value -future value propositions- and examining their accessibility, and introducing the service sub-ecosystem as level of analysis for the alliances. The practical contributions provide evidence-based guidance for the effective management of smart city organisations and consequently lead to managerial and organisational urban innovation, eventually leading to the improvement in citizen well-being and quality of life.

Η ραγδαία αστικοποίηση και οι επιβλαβείς της συνέπειες έχουν καταστήσει αναγκαίο τον ριζικό αναστοχασμό του τρόπου με τον οποίο οι πόλεις λειτουργούν και αξιοποιούν τους διαθέσιμους πόρους. Στο πλαίσιο αυτό, οι «έξυπνες πόλεις» αναδύονται ως στρατηγική απάντηση για την ανάπτυξη αποδοτικότερων και βιωσιμότερων αστικών περιβαλλόντων. Η καθιέρωσή τους θεωρείται κρίσιμη για τη διασφάλιση ενός βιώσιμου μέλλοντος και έχει ήδη εξελιχθεί σε μια παγκόσμια βιομηχανία δισεκατομμυρίων. Εντούτοις, παρά την αύξηση ερευνητικών μελετών που επικεντρώνονται στις τεχνολογικές και πολεοδομικές διαστάσεις του φαινομένου, υπάρχει έλλειψη βιβλιογραφίας σχετικά με τα οργανωτικά και διοικητικά ζητήματα που ανακύπτουν από το ταχέως εξελισσόμενο αυτό φαινόμενο. Ειδικότερα, διαπιστώνεται κενό στη διερεύνηση του τρόπου συνεργασίας μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων, με αποτέλεσμα την περιορισμένη κατανόηση των μηχανισμών συν-δημιουργίας αξίας στο πλαίσιο των έξυπνων πόλεων. Η παρούσα διατριβή, υιοθετώντας το θεωρητικό πλαίσιο service-dominant logic και εστιάζοντας στη χρήση των πόρων, εξετάζει τις διαδικασίες μέσω των οποίων ετερογενείς ομάδες συνεργάζονται και ενσωματώνουν πόρους για την υλοποίηση έργων έξυπνης πόλης. Τα έργα αυτά συνήθως εντάσσονται σε δημόσια χρηματοδοτούμενες κοινοπραξίες και πολυμερείς συμμαχίες. Το βασικό ερευνητικό ερώτημα που τίθεται είναι: πώς οι δρώντες εντός τέτοιων συμμαχιών ανταλλάσσουν και ενσωματώνουν πόρους προκειμένου να συν-δημιουργήσουν αξία και ποιοι παράγοντες καθορίζουν τις αλληλεπιδράσεις τους κατά τη διαδικασία της ενσωμάτωσης των πόρων; Η μελέτη βασίζεται σε πρωτογενή εμπειρικά δεδομένα, τα οποία αντλήθηκαν από 69 εις βάθος συνεντεύξεις με ανώτερα στελέχη αντιπροσωπευτικών οργανισμών όλων των κατηγοριών, που δραστηριοποιούνται σε 80 έργα έξυπνων πόλεων. Τα δεδομένα αυτά επέτρεψαν τη χαρτογράφηση των δυαδικών και τριαδικών αλληλεπιδράσεων εντός του οικοσυστήματος της έξυπνης πόλης, το οποίο λειτουργεί ως εφαλτήριο για την απάντηση των ερευνητικών ερωτημάτων. Τα ευρήματα αναδεικνύουν τους κεντρικούς πόρους που ανταλλάσσονται στο πλαίσιο του οικοσυστήματος, καθώς και τις θεσμικές ρυθμίσεις που οριοθετούν αυτές τις ανταλλαγές και τους στρατηγικούς στόχους που τις υποστηρίζουν. Δεδομένου ότι η συν-δημιουργία αξίας στις έξυπνες πόλεις πραγματώνεται κυρίως εντός συμμαχιών, η διατριβή εστιάζει περαιτέρω στις σύνθετες δυναμικές μεταξύ των δρώντων και στους μηχανισμούς ενσωμάτωσης των πόρων. Η θεωρητική συμβολή της έρευνας έγκειται: (α) στη διατύπωση της έννοιας της «ποιότητας αλληλεπιδράσεων» ως καθοριστικού παράγοντα της ευημερίας του οικοσυστήματος έξυπνης πόλης· (β) στον εντοπισμό κρίσιμων πόρων και της συμβολής τους στη δημιουργία μελλοντικών προτάσεων αξίας, με παράλληλη εξέταση της προσβασιμότητάς τους· και (γ) στην εισαγωγή της έννοιας του «υπο-οικοσυστήματος υπηρεσιών» ως πρόσθετου επιπέδου ανάλυσης για τις συμμαχίες. Σε πρακτικό επίπεδο, τα πορίσματα παρέχουν τεκμηριωμένες κατευθύνσεις για την αποτελεσματική διαχείριση των οργανισμών που εμπλέκονται στην ανάπτυξη έξυπνων πόλεων, ενισχύοντας την οργανωσιακή και διοικητική καινοτομία στον αστικό χώρο. Εντέλει, τα αποτελέσματα της μελέτης συμβάλλουν στη βελτίωση της ευημερίας και της ποιότητας ζωής των πολιτών, εδραιώνοντας τη συμβολή των έξυπνων πόλεων ως καταλύτη αστικής βιωσιμότητας.