H έννοια των οστών στην ύστερη προφητική και σοφιολογική γραμματεία: θεολογική και ανθρωπολογική προσέγγιση

Abstract

This doctoral dissertation examines and analyzes the significance of the anthropological term "bone" (Heb. עֶצֶם) and its development within the Old Testament. According to the biblical perspective, "bones" are not merely structural elements of the human body, but are intimately connected with the very essence and identity of the human being. Through the analysis of the relevant biblical passages presented in this dissertation, it becomes evident that “bones” function as symbols conveying various meanings: (a) the “whole person”, (b) “kinship”, (c) the “dead body”, (d) the “inner person”, (e) the “human body and its structural foundation”, and (f) the “Passover lamb” which serves as a typological prefiguration of Jesus’ sacrificial death on the cross. Additionally, the term “bones” signifies: (a) “social injustice”, (b) “destruction” and “devastation” and (c) “national restoration”.

Η παρούσα Διδακτορική Διατριβή εξετάζει και αναλύει τη σημασία του ανθρωπολογικού όρου «οστούν» (εβρ. עֶצֶם) και την εξέλιξή του στην Παλαιά Διαθήκη. Σύμφωνα με τη βιβλική θεώρηση, τα «οστά» δεν αποτελούν απλώς δομικά στοιχεία του ανθρώπινου σώματος, αλλά συνδέονται με την ίδια την ουσία και ταυτότητα του ανθρώπου. Μέσα από την ανάλυση των σχετικών χωρίων που παρουσιάζονται στη διατριβή, διαφαίνεται ότι τα «οστά» λειτουργούν ως σύμβολα που δηλώνουν: α) τον «όλο άνθρωπο», β) τη «συγγένεια», γ) το «νεκρό σώμα», δ) τον «έσω άνθρωπο», ε) το «ανθρώπινο σώμα και τη βάση του», στ) τον «πασχάλιο αμνό», ο οποίος αποτελεί τύπο της σταυρικής θυσίας του Ιησού. Επιπλέον, ο όρος «οστά» δηλώνει: α) την «κοινωνική αδικία», β) τον «όλεθρο» και την «καταστροφή», αλλά και γ) την «εθνική αποκατάσταση».